0111-KDIB1-3.4010.119.2017.1.MST - Wyłączenie z CIT nieodpłatnego przekazania nieruchomości gruntowych spółce przez gminę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie w ramach umowy użyczenia nieruchomości gruntowych Spółce przez Gminę jest wyłączone z opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie w ramach umowy użyczenia nieruchomości gruntowych Spółce przez Gminę jest wyłączone z opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, w której 100% udziałów posiada Gmina. Główną działalnością Spółki jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków.

Spółka została utworzona w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego. Wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zlikwidowanego zakładu, w tym również we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez ten zakład. Składniki mienia Zakładu przekształconego w Spółkę stały się majątkiem Spółki. Zostały wniesione w postaci aportu jako zorganizowana część przedsiębiorstwa. Nieruchomości gruntowe nie zostały wniesione aportem, stanowią własność gminy. W związku z rozwojem Spółki i planowaną rozbudową infrastruktury wodociągowej, Gmina zamierza przekazać w nieodpłatne używanie nieruchomości gruntowe na podstawie umowy użyczenia na czas nieokreślony. Zgodnie z umową użyczenia, Gmina oddaje działki Spółce w bezpłatne używanie w celu realizacji zadania własnego Gminy, czyli zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzenia ścieków. Spółka będzie ponosić koszty utrzymania tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie w ramach umowy użyczenia nieruchomości gruntowych Spółce przez Gminę jest wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.")?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajduje art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., który wyłącza z przychodów świadczenia związane z używaniem otrzymanych przez samorządowy zakład budżetowy oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W opinii Wnioskodawcy, użyczenie gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ Wnioskodawca jest spółką, która wykonuje zadania o charakterze użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem kapitału Gminy, a przedmiotem umowy jest nieodpłatne użyczenie.

Reasumując, nieruchomość oddana została przez Gminę w nieodpłatne użytkowanie i dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczenia w postaci nieodpłatnego użytkowania nieruchomości nie stanowi przychodu do opodatkowania na mocy art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód - co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. - jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie. Każdą więc sytuację i każde tego rodzaju zdarzenie gospodarcze należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

Stanowiąc o wartości nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenia, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania ich wartości (art. 12 ust. 5 i ust. 6 u.p.d.o.p.). Z tego właśnie względu pojęcie "świadczenia" należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm., dalej: "k.c.") określa, że na podstawie art. 710, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Dla celów podatkowych nie ma znaczenia nazwanie umowy nieodpłatną, lecz jej charakter, tzn. czy rzeczywiście dotyczy otrzymania przez podatnika nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika bowiem z przywołanego przepisu k.c., w ramach umowy użyczenia, u otrzymującego rzecz nie powstaje obowiązek dokonania jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego. Art. 713 k.c. stanowi, że biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje, bez obowiązku świadczenia wzajemnego, rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., wyłączenie nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez podatnika z kategorii przychodów jest uwarunkowane kumulatywnym spełnieniem następujących przesłanek:

* świadczenie zostało otrzymane od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków,

* jest ono związane z używaniem środków trwałych otrzymanych w nieodpłatny zarząd lub używanie,

* świadczeniobiorcą jest spółka użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostki samorządu terytorialnego.

Z mocy wyłączenia zawartego w ww. przepisie, nie podlegają zaliczeniu do przychodu nieodpłatne świadczenia związane z używaniem środków trwałych w nieodpłatny zarząd lub używanie. W przepisie tym ustawodawca określił zakres podmiotowy wyłączenia, obejmując nim m.in. spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. W zakresie przedmiotowym wyłączenie to dotyczy jedynie świadczeń związanych z używaniem środków trwałych wykorzystywanych przez otrzymującego, otrzymanych w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka powstała z przekształcenia zakładu budżetowego, która wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zlikwidowanego zakładu. Spółka jest spółką prawa handlowego, której 100% udziałowcem jest Gmina. Główną działalnością Spółki jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Gmina zamierza przekazać w nieodpłatne używanie nieruchomości gruntowe na podstawie umowy użyczenia na czas nieokreślony. Zgodnie z umową użyczenia, Gmina oddaje działki Spółce w bezpłatne używanie w celu realizacji zadania własnego Gminy. Spółka będzie ponosić koszty utrzymania tych działek.

Mając powyższe na uwadze zauważyć należy, że co do zasady skutkiem zawarcia umowy użyczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest uzyskanie przez biorącego w użyczenie przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca otrzymuje nieodpłatnie do użytkowania nieruchomości gruntowe od jednostki samorządu terytorialnego, czyli Gminy, będącej 100% udziałowcem Wnioskodawcy, wobec powyższego zgodnie z wyłączeniem zawartym w cyt. art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., nie powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.