0111-KDIB1-2.4011.100.2020.2.MS - 5% stawka PIT dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 11 marca 2020 r.), uzupełnionym 1 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy:

- jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy:

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB1-2.4011.100.2020.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia wniosku 1 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą związaną z tworzeniem oprogramowania.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy na rzecz poszczególnych kontrahentów, usługi informatyczne, których wykonanie odbywa się poprzez realizację następujących zadań:

Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz poszczególnych kontrahentów w praktyce samodzielnie tworzy oprogramowanie na potrzeby projektów realizowanych przez kontrahentów. Wnioskodawca odpowiada za stworzenie uzgodnionej części oprogramowania, która po połączeniu z pozostałymi częściami stworzy docelowe, finalne oprogramowanie rozwijane przez kontrahentów. Moduły oprogramowania tworzone przez Wnioskodawcę mogą również być niekiedy wykorzystywane samodzielnie.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prowadzi samodzielnie prace nad utrzymaniem, dalszym rozwojem i wsparciem istniejących oraz rozwojem nowych produktów, funkcjonalności i technologii w obszarze IT. Efekty tych prac w postaci autorskiego prawa do oprogramowania Wnioskodawca na podstawie zawartych umów przenosi, na rzecz poszczególnych kontrahentów.

Wnioskodawca chcąc realizować poszczególne projekty prowadzi samodzielnie prace koncepcyjne w zakresie projektowania i budowy różnych systemów komputerowych, systemów IT wspomagających zarządzanie cyklem życia produktów i innych narzędzi IT wspierających potrzeby poszczególnych kontrahentów.

Czynności prowadzone przez Wnioskodawcę na rzecz poszczególnych kontrahentów obejmują projekty badawczo-rozwojowe, tj. projekty obejmujące tworzenia nowych lub ulepszonych rozwiązań i produktów, które po zakończeniu prac badawczo-rozwojowych będą mogły zostać wykorzystane w przyszłości w działalności operacyjnej przez kontrahentów Wnioskodawcy.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność była oraz jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie już istniejące, to nie jest jego właścicielem lub współwłaścicielem. Wnioskodawca czyni to w ramach umowy z kontrahentami, na podstawie odpowiedniej nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawcy jego rozwijanie i ulepszanie. Oprogramowanie to również stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na kontrahenta. Celem działań może być zarówno opracowywanie nowych produktów lub nowych funkcjonalności, które można będzie zaimplementować w istniejących produktach, jak i łączenie istniejących funkcjonalności w nowy sposób, umożliwiający uzyskanie produktu (systemu) o ulepszonych cechach, znacząco sprawniejszym działaniu, czy też nowych możliwościach, odpowiadającego zindywidualizowanym potrzebom użytkowników, umożliwiającego im korzystanie z innowacyjnych, coraz bardziej zaawansowanych rozwiązań lub infrastruktury.

W ramach tych prac, Wnioskodawca musi wybrać odpowiednią technologię, w której opracowywane rozwiązania są tworzone, metody badawcze, które pozwolą na stworzenie schematu rozwiązań i integracji nowych funkcjonalności z istniejącymi systemami oraz infrastrukturą oraz określić, w jaki sposób rozwiązanie to zostanie zbudowane. Ponadto, konieczne jest tworzenie narzędzi (oprogramowania) i warunków do testowania prototypów oraz przeprowadzenie testów i ich automatyzacja. Wytworzone rozwiązania są testowane i walidowane.

Poniżej przedstawiono przykładowe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, występujące w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę projektów badawczo-rozwojowych realizowanych na rzecz kontrahentów:

* Przygotowywanie założeń i wymagań, które muszą zostać zrealizowane w ramach prowadzonych prac (np. oczekiwane parametry i funkcjonalności oprogramowania);

* Zdobywanie nowej wiedzy oraz poznawanie najnowszych rozwiązań z dziedziny technologii informatycznej, w celu wykorzystania w opracowywaniu nowych rozwiązań i produktów;

* Wyszukiwanie odpowiednich technologii i prowadzenie prac nad badaniem ich użyteczności na potrzeby tworzenia innowacyjnych rozwiązań;

* Opracowywanie i budowanie prototypów rozwiązań w celu zbadania i porównania ich przydatności w środowisku testowym na etapie dalszych prac nad nowymi rozwiązaniami/produktami;

* Opracowywanie rozwiązań umożliwiających integrację wewnętrzną i zewnętrzną budowanych systemów;

* Testowanie prototypowych wersji produktów i funkcjonalności;

* Opracowanie i dostarczenie metod automatyzacji testowania w oparciu o najnowsze technologie;

* Opracowywanie niezbędnej dokumentacji badawczej.

Opisane prace są i będą prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny - planowo, w oparciu o przyjętą metodykę prac.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku działalność prowadzona polega na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych i ulepszonych produktów, procesów i usług.

Projekty realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów mają zróżnicowany charakter - obejmują zarówno udział w opracowywaniu rozwiązań dotychczas niedostępnych na rynku, a następnie ich zastosowanie, jak i wykorzystanie istniejących rozwiązań informatycznych, poprzez dostosowanie ich do potrzeb biznesowych poszczególnych kontrahentów.

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że specyfika działalności podmiotów funkcjonujących w branży IT oraz dynamiczny rozwój nowych rozwiązań informatycznych (w wyniku którego rozwiązania, które mają po kilkanaście/kilkadziesiąt miesięcy bywają przestarzałe/starzejące się), w konsekwencji powodujący konieczność ciągłego rozwoju. Działalność Wnioskodawcy musi zakładać wykorzystywanie w prowadzonych Projektach wciąż aktualnych rozwiązań technologicznych.

Należy przy tym zauważyć, że ze względu na potrzebę dostosowania konkretnych rozwiązań dla potrzeb biznesowych kontrahentów Wnioskodawcy, rozwiązania tworzone przez Wnioskodawcę są zindywidualizowane i dostosowane do specyficznych potrzeb biznesowych poszczególnych kontrahentów.

Jak Wnioskodawca wskazał już w ramach wniosku, na nie rutynowy charakter prowadzonej działalności w zakresie opisanym we wniosku wskazuje fakt, że wszystkie prace zaliczane przez Wnioskodawcę do kategorii badawczo-rozwojowych poprzedzone są zdefiniowaniem unikatowych wymagań, a w trakcie ich wykonywania Wnioskodawca często staje przed koniecznością rozwiązania zagadnień badawczych, tj. sytuacji charakteryzujących się niepewnością badawczą.

Kluczowe dla realizacji czynności badawczo-rozwojowych przez Wnioskodawcę jest zdobywanie nowej wiedzy z dziedziny informatyki, środowisk programistycznych, języków programowania, architektury. Wnioskodawca uczestniczy w różnego rodzaju szkoleniach, konferencjach, na których poznaje najnowsze osiągnięcia w dziedzinie systemów informatycznych i metody ich implementacji, integracji i zastosowania, co następnie znajduje przełożenie w działalności Wnioskodawcy. Pomysły na opracowanie nowych produktów lub zagadnień badawczych często powstają w wyniku prób wykorzystania metod poznanych w literaturze fachowej, podczas wydarzeń branżowych, itd.

W piśmie będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego, poprzez wskazanie, że Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm. - dalej "ustawa o PIT").

Wytwarzane przez Wnioskodawcę autorskie prawa do programów komputerowych podlegają ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 ustawy).

W efekcie prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę powstaje autorskie prawo do programów komputerowych stanowiących kwalifikowane prawa IP, które podlega sprzedaży Wnioskodawca otrzymuje dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną ewidencje, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskana przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco od początku realizacji ww. działalności zmierzającej do wytworzenia lub rozwinięcia bądź ulepszenia kwalifikowanego IP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT)?

2. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o "kwalifikowanym" prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, dalej" PAIPP) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w tym w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest w niniejszym przypadku Oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, co wskazuje w uzasadnieniu do pytania 2, działalność Wnioskodawcy można zakwalifikować do działalności badawczo - rozwojowej. Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego przez niego samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, badaniami naukowymi są:

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

Warto w tym miejscu odwołać się również do kryteriów działalności badawczo-rozwojowej przedstawionych w tzw. Podręczniku Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, https://doi.org/10.1787/9788388718977-pl).

Podręcznik Frascati wyjaśnia, że działalność B+R (tj. działalność badawczo-rozwojowa) jest zawsze ukierunkowana na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach (i ich interpretacji) lub hipotezach. Z reguły nie ma pewności co do ostatecznego wyniku (lub przynajmniej co do ilości czasu i zasobów potrzebnych do jego osiągnięcia), jest ona planowana i budżetowana (nawet jeśli jest realizowana przez osoby fizyczne), a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku.

Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczo - rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawkowych kryteriów. Działalność taka musi być:

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego Oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe poszczególnych kontrahentów Wnioskodawcy i ich klientów. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie klientów.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę spełnia poniższe cechy:

1. Nowatorskość i twórczość

Tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowania są autorskimi rozwiązaniami, projektowanymi i kreowanymi przez Wnioskodawcę od podstaw. Posiadają one indywidualny i niepowtarzalny charakter, będący odpowiedzią na zmienne zapotrzebowania klientów i dynamicznie zmieniający się rynek informatyczny (tzw. rynek IT).

2. Nieprzewidywalność

W trakcie tworzenia Oprogramowania Wnioskodawca staje przed koniecznością rozwiązania sytuacji charakteryzujących się niepewnością badawczą. Wymagają one zmierzenia się z opracowaniem koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenie czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych.

3. Metodyczność

Prace są prowadzone w sposób zaplanowany i systematyczny. Każda faza projektu począwszy od zebrania informacji o wymaganiach i oczekiwaniach poszczególnych kontrahentów przez opracowanie koncepcji aż po przekazanie rozwiązania z rekomendacjami do wdrożenia jest przez Wnioskodawcę realizowana w sposób planowy, uporządkowany i metodyczny.

4. Możliwość przeniesienia lub odtworzenia

Jednocześnie każdy etap podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności jest w odpowiedni sposób utrwalany, by możliwe było jego odtworzenie. Utwór (program komputerowy) powstający w wyniku działania twórczego Wnioskodawcy jest możliwy do przeniesienia, co wynika już z samej jego istoty - oraz z umów łączących Wnioskodawcę z poszczególnymi kontrahentami.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez niego działalność w zakresie tworzenia Oprogramowania, spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w Podręczniku Frasacti oraz w art. 5a pkt 38 - 40 ustawy o PIT.

Dodatkowo, stanowisko Wnioskodawcy, iż działalność z zakresu tworzenia oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową, potwierdza przykładowo:

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.286.2018.2.JS,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.171.2019.2.ES,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.122.2019.2.IR,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 września 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.391.2019.3.MG,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 kwietnia 2019 r" nr 0112-KDIL3-3.4011.1.2019.2.AA,

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.402.2019.2.IR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.