0111-KDIB1-2.4010.708.2022.1.DP - Rozliczanie CIT w związku z przeniesieniem wierzytelności do ewidencji pozabilansowej banku

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 grudnia 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-2.4010.708.2022.1.DP Rozliczanie CIT w związku z przeniesieniem wierzytelności do ewidencji pozabilansowej banku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 5 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów w sytuacji przeniesienia wierzytelności do ewidencji pozabilansowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Bank jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca jest (...).

Bank, a także jego poprzednicy prawni, historycznie podlegał reorganizacjom/ połączeniom. W szczególności w roku (...)

Bank jest jednostką dominującą Grupy Kapitałowej XYZ S.A. i na podstawie art. 45 ust. 1b ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.) oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej sporządza sprawozdanie finansowe (jednostkowe oraz skonsolidowane) zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (dalej: "MSSF") począwszy od 2007 r. Sprawozdania finansowe Banku podlegają badaniu przez niezależnego biegłego rewidenta. Bank prowadzi ewidencję rachunkową zgodnie z wymogami MSSF, a w kwestiach nieuregulowanych przez MSSF i interpretacje, stosuje polskie standardy rachunkowości, tj. przepisy ustawy o rachunkowości i przepisy wykonawcze do tej ustawy. Opis przyjętych przez Bank zasad ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, w tym księgowanie operacji na właściwych kontach syntetycznych, kontach analitycznych oraz kontach pozabilansowych wynikających z planu kont Bank ujął w przyjętej przez siebie Polityce rachunkowości i Zasadach prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz innych aktach wewnętrznych.

Począwszy od 1 stycznia 2018 r. Bank wdrożył i stosuje Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 9: Instrumenty finansowe, który to standard wprowadził zmiany dotyczące aktywów finansowych w porównaniu do poprzednio obowiązującego Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 39: Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank (jako kredytodawca/ pożyczkodawca) udziela kredytów (pożyczek), które są dla Banku źródłem przychodu (w tym przychodu podatkowego) z tytułu odsetek, prowizji i innych opłat. Przed udzieleniem kredytu (pożyczki) Wnioskodawca dokonuje oceny zdolności kredytowej kontrahenta (kredytobiorcy/pożyczkobiorcy), tak aby zminimalizować ryzyko braku spłaty udzielonej pożyczki/kredytu (ryzyko kredytowe).

Bank (jako kredytodawca/pożyczkodawca) może być również stroną kredytów (pożyczek) udzielonych przez inne banki, które Bank (jako spółka przejmująca) przejął wskutek połączenia przez przejęcie lub wskutek podziału przez wydzielenie, w zakresie w jakim Bank jest następcą prawnopodatkowym (zgodnie z art. 93 lub art. 93c Ordynacji podatkowej) przejętych innych banków lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa innych banków. Dalej kredyty (pożyczki) udzielone przez Bank oraz kredyty (pożyczki) udzielone przez inne banki - w zakresie w jakim Bank jest następcą prawnopodatkowym - będą zwane łącznie: "Kredytami" lub "wierzytelnościami kredytowymi".

Pomimo funkcjonowania wielu elementów mających na celu ograniczenie ryzyka kredytowego dłużnika (np. badanie zdolności kredytowej dłużnika, wymagania w zakresie zabezpieczeń), występują przypadki opóźnień w spłacie Kredytów lub też brak spłaty całości lub części Kredytów.

Ustawodawca mając na uwadze specyfikę funkcjonowania instytucji finansowych, w art. 16 ust. 1 pkt 25, 26 i 26c ustawy CIT, umożliwił instytucjom finansowym (bankom) uwzględniać w kalkulacji podatku dochodowego koszty z tytułu rezerw kredytowych/odpisów na straty kredytowe oraz koszty z tytułu odpisanych wierzytelności kredytowych. Jednocześnie ustawodawca nałożył szereg ograniczeń lub dodatkowych wymogów jakie muszą być spełnione przez banki, w celu rozpoznania kosztu podatkowego z tytułu strat kredytowych - np. art. 16 ust. 2 i 2a nakładający na banki podjęcie szeroko rozumianych działań windykacyjnych w celu wykazania bezskuteczności egzekucji (realnej i obiektywnej straty kredytowej). Wszelkie działania podejmowane przez Bank w celu odzyskania nieściągalnych Kredytów, w tym także działania określone przepisami podatkowymi, są to zazwyczaj działania wieloletnie, obarczone dużymi kosztami (np. działania restrukturyzacyjne, egzekucja z zabezpieczeń) oraz ryzykiem niepewności co do skuteczności wszczętych działań.

Zgodnie z MSSF Bank jest zobowiązany do utworzenia odpisów na oczekiwane straty kredytowe już na wczesnym etapie identyfikacji przesłanek prawdopodobnej nieściągalności wierzytelności kredytowych. W zakresie określonym przez ustawę CIT, w szczególności w zależności od uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, Bank zalicza odpisy na oczekiwane straty kredytowe dokonane od Kredytów do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Kluczową przesłankę oceny braku perspektyw odzyskania danego składnika aktywów stanowi objęcie aktywa w całości lub nieodzyskiwalnej części odpisem na oczekiwane straty kredytowe. Zgodnie z MSSF9 (par.5.4.4 Odpisanie), Bank (jednostka) bezpośrednio obniża wartość bilansową brutto składnika aktywów finansowych, jeżeli nie ma ona uzasadnionych perspektyw na odzyskanie danego składnika aktywów finansowych w całości lub części.

W dynamicznie zmieniającej się sytuacji ekonomicznej dłużników i przeciągających się z przyczyn niezależnych od Banku działaniach windykacyjnych (np. długie oczekiwanie na terminy w sądach) często ma miejsce sytuacja, kiedy wierzytelność kredytowa jest nieściągalna i zgodnie z MSSF, w wyniku braku perspektyw na odzyskanie wierzytelności, nastąpiła przesłanka wyłączenia należności jako aktywa finansowego z ksiąg Banku, a nie zostały spełnione równocześnie przesłanki z art. 16 ust. 2 ustawy CIT.

W takich przypadkach Bank może podjąć decyzję o wyksięgowaniu wierzytelności z ewidencji bilansowej Banku i przeniesieniu takiej wierzytelności do ewidencji pozabilansowej.

Przeniesienie dotyczy tylko dla wierzytelności kapitałowo-odsetkowych, które pozostają sklasyfikowane w fazie 3 przez okres minimum jednego roku kalendarzowego oraz które objęte są odpisem na oczekiwane straty kredytowe w całości, czyli ich wartość netto wynosi zero.

W wyniku takiej decyzji Bank przenosi takie Kredyty (których wartość bilansowa jest równa zero) wraz z odpowiadającymi im odpisami na oczekiwane straty kredytowe, z ewidencji bilansowej (z bilansowych kont rachunkowych) do ewidencji pozabilansowej (na pozabilansowe konta rachunkowe). Dla celów MSSF takie przeniesienie Kredytów do ewidencji pozabilansowej stanowi zaprzestanie ujmowania tego aktywa w bilansie (po ang. derecognition).

Przeprowadzenie operacji przeniesienia Kredytu, wraz z utworzonym nań odpisem na oczekiwane straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej jest operacją techniczną i wymaga uprzedniego spisania tej należności kredytowej na poziomie ewidencji bilansowej (zgodnie z zasadą dwustronnego zapisu) i wprowadzenie należności oraz wyliczonego na moment spisania odpisu na oczekiwane straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej. Z uwagi na wymogi systemów informatycznych opisana operacja techniczna będzie się składała z dwóch kroków: 1. Usunięcia ekspozycji z ewidencji bilansowej 2. Wprowadzenia ekspozycji do ewidencji pozabilansowej. Skutkiem tego w kroku pierwszym nastąpi rozwiązanie odpisu na straty kredytowe zaliczonego uprzednio do KUP i pojawienie się przychodu podatkowego oraz w kroku drugim zawiązanie odpisu w ewidencji pozabilansowej równego kwocie uprzednio rozwiązanego odpisu na straty kredytowe i pojawienie się kosztu podatkowego w równoważnych wartościach (przychód podatkowy w związku ze spisaniem należności kredytowej równa się kosztowi podatkowemu związanemu z wprowadzeniem należności i wyliczonemu na moment spisania odpisu na oczekiwane straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej). Tego typu wierzytelności kredytowe ujęte w ewidencji pozabilansowej nie zmieniają swojej sytuacji prawnej i faktycznej, tj. są dalej obsługiwane w zakresie prowadzenia działań windykacyjnych (np. egzekucja wierzytelności), które to działania służą poszukiwaniu majątku dłużnika, mogą być przedmiotem obrotu/sprzedaży lub też zawarcia ugody zmierzającej do częściowej/całkowitej spłaty, natomiast Bank co do zasady dla takich wierzytelności nie oczekuje istotnych odzysków/spłat. W sytuacji zaś kiedy Bank nie jest w stanie w żaden sposób odzyskać w całości/części Kredytu i jednocześnie doszło do spełnienia przesłanek rozpoznania kosztu podatkowego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy CIT (np. zostały wydane postanowienia komornicze o umorzeniu postępowania egzekucyjnego), Bank co do zasady podejmuje decyzję o spisaniu Kredytu (odpisaniu wierzytelności nieściągalnej) z ewidencji pozabilansowej prowadzonej przez Bank.

Pytania

1. Czy spisanie przez Bank wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) z ewidencji bilansowej i ich przeniesienie do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie, zgodnie z MSSF9, odpisami na oczekiwane straty kredytowe, w tym także odpisami na oczekiwane straty kredytowe zaliczonymi uprzednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c ustawy CIT, będzie neutralne podatkowo?

2. W przypadku, gdy dla Kredytów ujętych w ewidencji pozabilansowej, warunek uprawdopodobnienia lub udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2 i 2a ustawy CIT zostanie spełniony już po przeniesieniu tej wierzytelności wraz z odpisem na oczekiwane straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej, czy Bank będzie miał prawo zwiększyć odpowiednio wysokość kosztów uzyskania przychodów, w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 26c ustawy CIT?

3. W przypadku sprzedaży Kredytów spełniających warunki wskazane w art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy CIT do funduszu sekurytyzacyjnego a ujętych w ewidencji pozabilansowej wraz z odpisem na oczekiwane straty kredytowe utworzonym na te Kredyty, Bank będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach podatkowych straty na zbyciu Kredytów?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Spisanie przez Bank wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) i ich przeniesienie do ewidencji pozabilansowej wraz z utworzonymi na nie, zgodnie z MSSF9, odpisami na oczekiwane straty kredytowe wyliczonymi na dzień spisania, w tym także odpisami na oczekiwane straty kredytowe zaliczonymi uprzednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26c ustawy CIT, będzie neutralne podatkowo. Rozpoznanie technicznie przychodu podatkowego i kosztu podatkowego w związku z operacją przeniesienia na pozabilans nie pozbawia jej przymiotu neutralności.

2. W przypadku, gdy dla należności kredytowych ujętych w ewidencji pozabilansowej warunek uprawdopodobnienia lub udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2 i 2a ustawy CIT zostanie spełniony już po przeniesieniu tej wierzytelności wraz z odpisem na oczekiwane straty kredytowe do ewidencji pozabilansowej, Bank będzie miał prawo zwiększyć odpowiednio wysokość kosztów uzyskania przychodów, w granicach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 26c ustawy CIT.

3. W przypadku sprzedaży Kredytów ujętych w ewidencji pozabilansowej wraz z odpisem na oczekiwane straty kredytowe utworzonym na te Kredyty na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego Bank będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach podatkowych straty na zbyciu Kredytów, w takim samym zakresie jak przy sprzedaży Kredytów ujętych w ewidencji bilansowej.

Ad. 1 i 2

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość rezerw lub odpisów na straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności, utworzonych na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów - w przypadku gdy te kredyty (pożyczki) udzielone zostały przez jednostkę organizacyjną, której działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnioną do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady jej funkcjonowania.

Ustawa o CIT nie reguluje kwestii przenoszenia przez banki wierzytelności kredytowych (wraz z odpowiadającymi im odpisami) do ewidencji pozabilansowej, wskazuje jednak, iż banki są obowiązane do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Odrębne przepisy to m.in. rozporządzenia Ministra Finansów z 1 października 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 957; dalej: "rozporządzenie MF").

Stosownie do § 34 rozporządzenia MF Bank może odpisać należność stanowiącą ekspozycję kredytową w ciężar utworzonej na nią rezerwy celowej i przenieść do ewidencji pozabilansowej do czasu jej umorzenia, przedawnienia lub spłaty w przypadku, gdy pozostaje zaklasyfikowana do należności "straconych" przez okres co najmniej roku oraz utworzona na nią rezerwa celowa równa jest kwocie należności pozostającej do spłaty, czyli że wartość netto należności jest równa zero. Wraz z przeniesieniem należności do ewidencji pozabilansowej Bank przenosi również odpowiadającą jej rezerwę celową.

Wskazana w przywołanym paragrafie operacja przeniesienia wierzytelności kredytowych wraz z odpisem - z uwagi na odmienne zasady ewidencji bilansowej oraz pozabilansowej - nie może być dokonana bez uprzedniego ich spisania na poziomie bilansu. Techniczne następuje ona poprzez odpisanie wierzytelności kredytowej w ciężar utworzonego odpisu (zgodnie z zasadą dwustronnego zapisu) i zaksięgowanie (zapis jednostronny) na kontach ewidencji pozabilansowej wierzytelności kredytowej i odpowiadającego jej odpisu na oczekiwane straty kredytowe. Należy podkreślić, że wierzytelność kredytowa ujmowana jest w dalszym ciągu w księgach rachunkowych, lecz w innej ich części, czyli w ewidencji pozabilansowej.

Każdy ze składników Kredytów przenoszonych z ewidencji bilansowej do ewidencji pozabilansowej, zachowuje tę samą kwalifikację podatkową przed i po dokonaniu tej czynności.

Przesunięcie Kredytu z ewidencji bilansowej do ewidencji pozabilansowej jest z punktu widzenia prawa podatkowego jedynie operacją techniczną (nie powoduje wygaśnięcia tej wierzytelności lub zaniechania dochodzenia takich wierzytelności) i nie wpływa na podstawę opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

Neutralność podatkową przeniesienia do ewidencji pozabilansowej potwierdza stanowisko Ministra Finansów, zamieszczone w piśmie adresowanym do Związku Banków Polskich z 12 lipca 2004 r. Nr PB-3/379-8214-184/HS/04 dotyczącym zaliczania do kosztów uzyskania przychodów należności odpisanych do ewidencji pozabilansowej na podstawie polskich przepisów o rachunkowości. W piśmie tym Minister Finansów przyznał, że czynność przeniesienia ekspozycji kredytowej do ewidencji pozabilansowej ma charakter techniczny i nie powoduje umorzenia należności z tytułu kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych przez bank do kategorii "stracone" oraz, że przeniesienie utworzonych na tę należność rezerw celowych z ewidencji bilansowej do pozabilansowej ma wyłącznie charakter techniczny i jest w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych operacją neutralną podatkowo.

Ministerstwo Finansów w piśmie z 12 kwietnia 2006 r. (znak: PB4/ML-8213-428-51/06), również skierowanym do Związku Banków Polskich, potwierdziło, że powyższe wnioski mają odpowiednie zastosowanie także do banków stosujących MSR, w odniesieniu do przenoszonych do ewidencji pozabilansowej wierzytelności wraz z utworzonymi na nie odpisami aktualizującymi:

Banki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR mają możliwość przenoszenia spisywanej należności wraz z odpisem aktualizującym do ewidencji pozabilansowej analogicznie jak to ma miejsce w przypadku banków sporządzających sprawozdania finansowe według polskich zasad rachunkowości, gdzie czynności takich dokonuje się w stosunku do należności wraz z odpowiadającymi im rezerwami celowymi. Jak wskazano w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 12 lipca 2004 r. (znak: PB3/379-8214-184/HS/04) powyższe czynności wykonywane przez banki sporządzające sprawozdania finansowe wg krajowych zasad mają charakter techniczny i nie powodują umorzenia należności, czyli w świetle przepisów podatkowych neutralne podatkowo. Tak samo należy traktować odpisane z bilansu zgodnie z MSR należności z tytułu kredytów (pożyczek) wraz z utworzonymi na nie odpisami aktualizującymi.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, tworzone w bankach sporządzających sprawozdania finansowe zgodnie z MSR, odniesione zostały do odpowiednich przepisów dotyczących rezerw związanych z działalnością banków, tworzonych bankach sporządzających sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 38b u.p.d.o.p.).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. następujące interpretacje:

- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-3.4010.65.2018.1.JBB,

- Dyrektora Krajowej Informacji, Skarbowej z 14 czerwca 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-3.4010.117.2018.1.JBB,

- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-3.4010.277.2018.1.MS.

Podsumowując, w związku z powyższą argumentacją, w ocenie Banku operacja przeniesienia Kredytów wraz z utworzonymi na nie odpisami na oczekiwane straty kredytowe, z kont bilansowych na konta pozabilansowe Banku, ma charakter wyłącznie techniczny i jej skutki nie podlegają kwalifikacji w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy CIT. Oznacza to, iż nie ulega zmianie kwalifikacja podatkowa kosztów, w ciężar których odpis ten został utworzony. Z drugiej strony, Bank ma prawo i obowiązek zmiany kwalifikacji podatkowej odpisu na oczekiwane straty kredytowe w przypadku uprawdopodobnienia nieściągalności w sposób analogiczny do tego jaki ma miejsce w odniesieniu do wierzytelności kredytowych znajdujących się na kontach bilansowych. Również usunięcie Kredytów z ewidencji pozabilansowej w związku z udokumentowaniem nieściągalności wywoła analogiczne skutki podatkowe jak spisanie z bilansu bez przenoszenia do ewidencji pozabilansowej.

Ad. 3

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 i 2 czynność przeniesienia Kredytów do ewidencji pozabilansowej jest jedynie operacją techniczną, która nie wpływa na podstawę opodatkowania poszczególnych czynności w świetle ustawy CIT. Przeniesienie wierzytelności do ewidencji pozabilansowej nie pozbawia podatnika prawa do rozpoznania skutków podatkowych sprzedaży analogicznie, jakby ta wierzytelność znajdowała się w ewidencji bilansowej.

Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c tiret pierwsze ustawy CIT w powyższym stanie faktycznym Bank nie zaliczy do przychodów należności otrzymanych od funduszu sekurytyzacyjnego z tytułu sprzedaży wierzytelności do wysokości niespłaconej części udzielonych Kredytów.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy CIT Wnioskodawca uwzględni w kosztach uzyskania przychodów stratę stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego Kredytu - do wysokości kwoty udzielonego Kredytu, z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat (pod warunkiem, że opóźnienie w spłacie kapitału tego Kredytu lub odsetek przekracza 12 miesięcy).

W przypadku sprzedaży Kredytów ujętych w ewidencji pozabilansowej wraz z odpisem na oczekiwane straty kredytowe utworzonym na te Kredyty na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach podatkowych straty na zbyciu Kredytów, w takim samym zakresie jak przy sprzedaży Kredytów ujętych w ewidencji bilansowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że pełne brzmienie art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c tiret pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587) stanowi, że:

Do przychodów nie zalicza się w bankach przychodów ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) - do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów (pożyczek).

Ponadto, zgodnie z pełnym brzmieniem przepisu art. 15 ust. 1h pkt 2 ww. ustawy:

W bankach kosztem uzyskania przychodów są także strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) - do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)

z zastosowaniem art. 119a;

2)

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl