0111-KDIB1-2.4010.506.2022.2.EJ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poczynionych na zakup towarów przekazanych na Ukrainę oraz na wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom spółki ukraińskiej. Wartość środków otrzymywanych od pracowników w ramach organizowanej zbiórki a przychód spółki

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lipca 2022 r. za pośrednictwem operatora Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 7 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poczynione na zakup towarów przekazanych na Ukrainę oraz na wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom Spółki Ukraińskiej,

- czy wartość środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę od jego pracowników w ramach organizowanej zbiórki stanowi przychód Spółki.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 sierpnia 2022 r. (data wpływu 25 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest częścią Grupy B, w której poszczególne wysoko wyspecjalizowane podmioty wykonują działalność z zakresu m.in. produkcji, upraw tradycyjnych i szklarniowych oraz logistyki, tworząc uzupełniający się łańcuch. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność z zakresu produkcji i sprzedaży warzyw, dań gotowych oraz produktów typu convenience. Spółka za pośrednictwem spółek zależnych prowadzi biznesową działalność operacyjną na rynku ukraińskim.

Zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem C spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będącej z kolei jedynym wspólnikiem spółki D (poprzednia nazwa (...)), (dalej jako: "Spółka Ukraińska"), która ma siedzibę i zarząd na terytorium Ukrainy i która wykonuje działalność na Ukrainie. Spółka Ukraińska posiada zakłady produkcyjne w regionie (...) i miejscowości przylegających. Wraz z wybuchem konfliktu zbrojnego działalność w zakładach produkcyjnych na terytorium Ukrainy została wstrzymana, jednak planowany jest niezwłoczny powrót do prowadzenia działalności operacyjnej na rynku ukraińskim, jeśli sytuacja w kraju na to pozwoli. Wnioskodawca, C Sp. z o.o. i Spółka Ukraińska pozostają w warunkach ścisłej współpracy, w ramach której dokonują licznych transakcji, w skład których dla każdej ze stron wchodzą zarówno transakcje generujące dla Spółki przychody, jak i koszty uzyskania przychodów.

W świetle napaści zbrojnej na Ukrainę, Spółka niezwłocznie podjęła decyzję o zapewnieniu wsparcia pracownikom Spółki Ukraińskiej, w tym poprzez:

W celu przeprowadzenia zbiórek pieniężnych przez pracowników Wnioskodawca utworzył dedykowany rachunek bankowy dla tej zbiórki. Wszystkie środki dobrowolnie przekazywane przez pracowników, są/będą wpłacane na ww. konta bankowe, a zakupy towarów przekazywanych w ramach pomocy są/będą finansowane z ww. rachunków bankowych. Z ww. rachunków bankowych nie są/nie będą dokonywane zakupy inne niż pomoc materialna przekazywana w ramach wsparcia humanitarnego na Ukrainę.

Na dzień składania wniosku, w ramach bezpośredniego wsparcia na Ukrainę Spółka zapewniła pomoc materialną finansowaną z własnych środków o wartości około (...) PLN, obejmującą przede wszystkim zakup: apteczek wojskowych, leków, opatrunków, chleba w puszkach, innej żywności o wydłużonym terminie przydatności, żywności dla dzieci, odzieży, pieluch oraz innych towarów. Spółka nie wyklucza dalszego udzielania pomocy obejmującej przekazanie podobnych towarów dokonywane w tożsamy sposób (ze środków Spółki/pracowników, z użyciem wydzielonych rachunków bankowych).

Wnioskodawca, przy zaangażowaniu pracowników, zorganizował i wykonał dostawy towarów na Ukrainę. Towary zostały przekazane bezpośrednio do cywilów i żołnierzy, a także bezpośrednio do Ukraińskiego Czerwonego Krzyża i Szpitali na Ukrainie.

Dla zakupionych towarów i wykonywanych dostaw archiwizowana jest dokumentacja stanowiąca dowód faktycznego poniesienia kosztów na nabycie towarów, m.in. faktury dokumentujące zakup:

- towarów spożywczych (mleko, makaron, ryż, kasza);

- artykułów medycznych (strzykawki, opaski dziane podtrzymujące, opatrunki hydrożelowe, żele na gojenie ran);

- artykułów higienicznych oraz dla niemowląt (mleko modyfikowane, pieluchy, mydło, żel pod prysznic, pasta do zębów);

- artykułów spożywczych o wydłużonym terminie ważności (chleb w puszce);

- odzieży roboczej.

Część pracowników Spółki Ukraińskiej posiada status uchodźcy i na dzień składania wniosku przebywa w Polsce. Pracownicy ci pracują zdalnie lub hybrydowo z biura Wnioskodawcy. W ramach swoich obowiązków zajmują się przede wszystkim działaniami na rzecz Spółki Ukraińskiej, w tym w szczególności przy wsparciu realizacji dostaw humanitarnych na Ukrainę. W celu zapewnienia warunków bytowych oraz umożliwienia wykonywania pracy z terytorium Polski pracownikom Spółki Ukraińskiej, Spółka zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych z lokalnymi wynajmującymi, które następnie udostępnia ww. pracownikom Spółki Ukraińskiej. Zawierane umowy najmu lokali mieszkalnych są archiwizowane do celów dowodowych faktycznego poniesienia kosztów.

Pytania

1) Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poczynione na zakup towarów przekazanych na Ukrainę oraz na wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom Spółki Ukraińskiej?

2) Czy wartość środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę od jego pracowników w ramach organizowanej zbiórki stanowi przychód Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego (pytania nr 1)

Państwa zdaniem, Wnioskodawca ma prawo rozpoznać wydatki na nabycie przekazanych na Ukrainę towarów oraz na wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom Spółki Ukraińskiej jako stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "Ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Zgodnie z art. 38w ust. 1 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem darowizn przekazanych w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na cele związane z przeciwdziałaniem skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy:

3) Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych,

4) podmiotom wykonującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium Ukrainy działalność leczniczą lub działalność z zakresu ratownictwa medycznego - o ile koszty wytworzenia lub cena nabycia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Tak więc, zgodnie z ust. 2 przepisu, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego celem jest przeciwdziałanie skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy, realizowanego w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 1, o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne

Wydatki poczynione przez Wnioskodawcę na rzecz nabycia towarów przekazanych na Ukrainę oraz wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom Spółki Ukraińskiej, nie mogą zatem być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na mocy wyżej przywołanego art. 38w ust. 1 Ustawy CIT z uwagi na fakt, iż w ocenie Spółki, abstrahując od celu oraz statutu organizacji na rzecz których będą one przekazane, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki, stanowią element strategii rozwoju i zarządzania przedsiębiorstwem, które Wnioskodawca prowadzi w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu. Jak tłumaczy Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Społeczna odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility-CSR) to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Nie ulega wątpliwości, że zaangażowanie się firmy w działania skierowane do ofiar wojny na Ukrainie spełnia powyższe przesłanki oraz ma na celu przyniesienie długoterminowych korzyści, w szczególności:

- uwzględnia interesy społeczne;

- oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie i kształtowanie relacji z otoczeniem, przez co przyczynia się do:

- podniesienia renomy Spółki,

- wzrostu wiarygodności w oczach klientów, pracowników i kontrahentów, opinii publicznej, mediów,

- podniesienie motywacji pracowników oraz zacieśnienie relacji Spółki z pracownikami,

- zwiększenie atrakcyjności Spółki jako potencjalnego pracodawcy.

W ocenie Spółki, powyższe działania mieszczą się w zakresie definicji CSR, w szczególności w kontekście zaangażowania Wnioskodawcy w relacje z jego otoczeniem (szczególnie pracownikami) i społecznością lokalną, zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie. Udzielanie wsparcia w postaci przekazania towarów i udostępnienia lokali na rzecz potrzebujących osób i instytucji ma na celu zapewnienie podstawowych potrzeb w czasach kryzysu, dbanie o zdrowie fizyczne i psychiczne mieszkańców Ukrainy i pracowników Spółki. Jednocześnie umożliwienie i zapewnienie pracownikom Spółki warunków i możliwości do niesienia pomocy jest czynnością wykonaną w ramach polityki społecznej odpowiedzialności. Tym samym działalność CSR Spółki wpływa na jej wizerunek i pozyskiwanie nowych klientów, co przyczynia się do budowania pozycji Spółki na rynku i na jej rozwój. Działania te wpłynęły na zaangażowanie pracowników Spółki i budowanie pozytywnych relacji, co wpłynęło nie tylko na wzrost wiarygodności Wnioskodawcy, ale również podniesienie motywacji pracowników. Biorąc pod uwagę powyższe, koszty poniesione na zakup przekazanych towarów i wynajem udostępnionych lokali spełniają warunki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, niezależnie od spełniania lub braku spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 38w ust. 1 Ustawy CIT.

Potwierdzenie, iż koszty związane z podobnego rodzaju działalnością wykonywaną w ramach polityki CSR stanowią koszty uzyskania przychodów potwierdza Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2020 r. (a więc kiedy nie obowiązywał jeszcze art. 38w ust. 1 Ustawy CIT), Znak: 0114-KDIP2-1.4010.27.2020.1.JF, uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy:

"W ocenie podatnika podejmowane przez niego działania są zgodne z definicją CSR. Istotny w tym zakresie jest aspekt zaangażowania spółki w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Działania spółki uwzględniają interes społeczności lokalnej w ten sposób, że realizacja Programu ma na celu dbanie o zdrowie mieszkańców miasta, które jest obszarem działania i siedzibą spółki. W konsekwencji, realizowana przez spółkę polityka CSR niewątpliwie wpływa na dobry wizerunek firmy i pozyskiwanie nowych klientów, dla których ważny jest prospołeczny wymiar działalności spółki. Tym samym pozwoli na jej dalszy, intensywny rozwój, w czym należy upatrywać pośredniego wpływu na wielkość uzyskiwanych przez podatnika przychodów. Wydatki ponoszone w związku z realizacją polityki CSR spełniają więc warunek poniesienia wydatków w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Brak związku bezpośredniego niekoniecznie oznacza, że takiego związku wydatków w celu uzyskania przychodów nie ma w ogóle. Mimo braku bezpośredniego związku z przychodami, można bowiem wykazać związek pośredni, co umożliwia traktowanie wydatków na ww. cel jako koszty podatkowe."

Organy podatkowe zgadzają się ze stanowiskiem, iż wydatki związane z działalnością kwalifikowaną jako CSR mogą stanowić dla podatników koszty uzyskania przychodu. Tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych:

- z 18 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.226.2021.1.MZA: "Aktywność w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu skutkuje tym, że sam Wnioskodawca jest identyfikowany jest jako partner zaangażowany w sprawy społeczne, środowiskowe i bezpieczeństwa pracy. Działalność CSR przynosi wymierne efekty w postaci zwiększania przychodów poprzez poszerzanie grona kontrahentów (także tych działających globalnie) oraz pozyskiwanie i utrzymywanie wykwalifikowanych, doświadczonych i zaangażowanych pracowników. CSR zwiększa przewagę konkurencyjną firm Wnioskodawcy, wyróżniając przedsiębiorstwa na tle innych podmiotów gospodarczych. Przedstawione wyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na aktywną działalność w obszarze CSR pozostają w związku z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami podatkowymi i z tego względu stanowią koszty uzyskania przychodów."

- z 6 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.46.2020.3.BD: "Ww. cele są realizowane poprzez zaangażowanie się Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Wobec powyższego stwierdzić należy, że konsekwentne budowanie strategii społecznej odpowiedzialności biznesu uwzględniającej interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy, może wywrzeć faktyczny wpływ na sukces działalności gospodarczej Spółki, co w konsekwencji będzie miało wpływ na osiągane przez Wnioskodawcę przychody. Powyższe działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Zatem, wydatki takie mogą, stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto, nie znajdą się one również w negatywnym katalogu art. 16 ustawy CIT. Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu na rzecz społeczności lokalnej oraz interesariuszy, wydatki te, są bowiem związane z realizacją polityki CSR. Zatem, działania Spółki w obszarze CSR spełniają wymogi art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto, nie znajdą się one również w negatywnym katalogu art. 16 ustawy."

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem organów podatkowych, przekazanie nieodpłatnych świadczeń w ramach CSR nie jest darowizną wyłączoną z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 Ustawy CIT. Potwierdza to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w powołanej powyżej interpretacji indywidualnej z 25 marca 2020 r. Znak:

0114-KDIP2-1.4010.27.2020.1.JF, w którym uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy:

"Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach programu CSR nie są darowizną wyłączoną z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 Ustawy CIT bowiem brak jest - po stronie Spółki - tzw. "causa donandi", tj. chęci obdarowania innego podmiotu kosztem swojego majątku bez oczekiwania na osiągnięcie jakiejkolwiek korzyści z tego tytułu."

Podsumowując, wydatki na nabycie towarów służących wsparciu działań Ukrainy w obliczu wojny oraz na wynajem mieszkań udostępnionych uchodźcom z Ukrainy są w opinii Spółki, elementem społecznej odpowiedzialności biznesu Wydatki, które ponosi w związku z działalnością CSR stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż działalność CSR zgodna z normą ISO 26000 nie jest certyfikowana, Wnioskodawca podnosi, iż nawet w przypadku braku kwalifikacji jego działalności jako CSR, wartość wydatków mimo to może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, albowiem wydatki na nabycie przedmiotowych towarów i usług spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Wydatki te spełniają przesłanki określone w przepisie:

1. Koszt został faktycznie poniesiony.

Dla zakupionych towarów, wykonywanych dostaw oraz zawartych umów najmu mieszkań archiwizowana jest dokumentacja stanowiąca dowód faktycznego poniesienia kosztów, opisana w części "opis" wyżej.

2. Poniesienie kosztu nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest m.in. poniesienie wydatku z zamiarem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychów. Tym samym nieistotne jest, czy efekt został osiągnięty - o spełnieniu przesłanki decyduje celowość poniesienia wydatku.

Ogólnie dostępne dane publikowane przez Bank dowodzą bezsprzecznie, iż obroty znanych sieci handlowych pozostających w Rosji zmniejszyły się w porównaniu z sieciami handlowymi, które zdecydowały się przyłączyć do sankcji przeciwko Rosji. Powyższe dane dotyczą co prawda firm, które podjęły decyzję o kontynuacji działalności na terenie Rosji, jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, analogiczne wnioski można wyciągnąć w szerszym zakresie. A mianowicie, te dane pokazują, jak bardzo stosunek firm do konfliktu w Ukrainie przekłada się w wymierny sposób na obroty przedsiębiorców. Spółka ma więc prawo oczekiwać, iż jej działania będą miały zdecydowanie pozytywny efekt również na wyniki finansowe Spółki.

Jest to również uzasadnione z tego powodu, że Spółka Ukraińska jest jednocześnie spółką zależną C sp. z o.o., która z kolei jest spółką zależną Wnioskodawcy (C sp. z o.o. jest uprawniona do otrzymywania dywidendy ze Spółki Ukraińskiej, natomiast Wnioskodawca jest uprawniony do otrzymywania dywidend od C sp. z o.o.) oraz ich kontrahentem. Spółka Ukraińska stanowi dla Wnioskodawcy pośrednie i bezpośrednie źródło przychodów, zarówno w kontekście właścicielskim (jako płatnik dywidend podmiotu bezpośrednio wypłacającemu dywidendy Wnioskodawcy oraz jako element majątku spółki kontrolowanej przez Wnioskodawcę), jak i rynkowym (jako kontrahent w relacjach handlowych). Kondycja finansowa Spółki Ukraińskiej ma zatem wpływ na sytuację finansową Wnioskodawcy, albowiem stanowi element jego struktury pionowej i jest istotnym partnerem biznesowym.

Tym samym nie ulega wątpliwości, że działania mające na celu wsparcie Ukrainy, na terenie której działa Spółka Ukraińska, jak również bezpośrednia pomoc pracownikom Spółki Ukraińskiej zarówno na terytorium Ukrainy, jak i w Polsce, w sposób pośredni przyczynia się do zachowania faktycznego bytu Spółki Ukraińskiej (co bez personelu byłoby niemożliwe) oraz dążenia do wznowienia jej normalnego trybu funkcjonowania, jest działaniem podjętym w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż nabycie i przekazanie towarów pracownikom Spółki Ukraińskiej lub bezpośrednio organizacjom w Ukrainie, w kontekście analizowanych przepisów, miało na celu nie tylko zapewnienie pomocy ludziom znajdującym się na terenie objętym wojną, ale także poprawę samopoczucia pracowników Wnioskodawcy poprzez umożliwienie udzielenia pomocy pracownikom Spółki Ukraińskiej, z którymi są w stałych relacjach biznesowych i koleżeńskich. Nie można pominąć również faktu, iż organizacja zbiórki i przekazanie towarów prowadzi do wzmocnienia więzi między pracownikami oraz pracowników z zakładem pracy.

Nabycie towarów, które przekazano ma zatem efekt motywacyjny w stosunku do pracowników Wnioskodawcy, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.

Potwierdza to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2021 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.114.2021.2.KS, w której przyznał rację wnioskodawcy, że wydatki poniesione m.in. na przeszkolenie pracowników w celu efektywnego umożliwienia im zbierania środków pieniężnych w ramach projektu charytatywnego stanowią dla wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, czego uzasadnieniem jest, pośród innych czynników, pozytywne postrzeganie wnioskodawcy w oczach potencjalnych kandydatów do pracy, jak również wzrost poziomu satysfakcji pracowników, ich lojalności i motywacji. Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 marca 2017 r. Znak: 1462-IPPB5.4510.1101.2016.1.BC: "Biorąc pod uwagę powyższe - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że celem Programu jest wspieranie zaangażowania pracowników w działalność dobroczynna na rzecz lokalnej społeczności w miejscach prowadzenia działalności przez Spółkę - stwierdzić należy, że wydatki takie powinny stanowić koszty uzyskania przychodów Nie znajdą się one w negatywnym katalogu art. 16."

Argumentem ku temu, potwierdzonym przez organ wydający interpretację, jest podniesienie motywacji pracowników oraz ich identyfikacji z wartościami firmy a także tworzeniem trwałych więzi pomiędzy Spółką a jej pracownikami (całymi ich rodzinami).

3. Wydatek nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt, wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Podkreślić należy, iż organy podatkowe podzielają także pogląd, iż wydatki na działalność CSR nie stanowią kosztu reprezentacji, czemu dowodzą powołane w pkt 2 powyżej interpretacje indywidualne z 18 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.226.2021.1.MZA oraz z 6 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.46.2020.3.BD.

Taki sam pogląd podzielono np. w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.186.2020.1.BD. Tym samym, organy podatkowe, nie zaliczając działalności w zakresie CSR do wydatku o charakterze reprezentacyjnym, potwierdzają że działania w zakresie CSR przyczyniają się do sukcesu spółki, a więc mogą stanowić dla podatników koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, posiadanie prawa do zaliczenia kosztów na zakup towarów przekazanych na pomoc określonych podmiotów na Ukrainie w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe również na podstawie art. 38w Ustawy CIT, jednak z uwagi na niespełnienie przesłanek określonych w przepisie, Spółka nie posiada prawa do odliczenia na tej podstawie. Niemniej, brak uprawnienia do zaliczenia przedmiotowych kosztów do kosztów uzyskania przychodów na gruncie wskazanego przepisu nie wyklucza możliwości posiadania takiego uprawnienia na gruncie innych przepisów.

Biorąc pod uwagę powyższe, skoro koszty poczynione na nabycie towarów i wynajem lokali spełniają powyższe przesłanki, w szczególności w świetle kwalifikacji jego działalności jako CSR, Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego (pytania nr 2):

Wartość środków otrzymywanych w ramach organizowanej zbiórki od pracowników Spółki nie stanowią przychodów Wnioskodawcy.

W przepisach Ustawy CIT nie zdefiniowano pojęcia przychodu. Nie mniej, art. 12 tej ustawy zawiera katalog otwarty kategorii przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Spółka gromadzi zebrane od swoich pracowników środki pieniężne przeznaczone na nabycie przekazywanych na Ukrainę towarów na dedykowanych rachunkach bankowych, co ma zapewnić najwyższą transparentność i uniemożliwić wydatkowanie tych środków na cele inne niż zapewnienie wsparcia humanitarnego na Ukrainę. Środki są ewidencjonowane zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca nie wykorzystywał, nie wykorzystuje ani nie będzie wykorzystywał zebranych środków pieniężnych na cele i w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zobowiązany natomiast do wykorzystania otrzymanych od pracowników środków pieniężnych na działalność charytatywną w postaci nabycia przekazywanych towarów.

W konsekwencji, uzyskane środki pieniężne nie wchodzą na stałe w skład majątku Wnioskodawcy, nie powiększają jego aktywów. Wnioskodawca nie może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi, dysponuje nimi w konkretnym celu. Tym samym, otrzymane od pracowników środki nie stanowią przychodów Spółki, ponieważ są przekazywane na ściśle określony cel i nie stanowią dla Spółki przysporzenia o charakterze definitywnym. W odniesieniu do otrzymanych środków, Spółka pełni jedynie funkcje koordynacyjne i organizacyjne.

Powyższe znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych i organów podatkowych. Tak m.in.:

- prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 marca 2018 r., w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1670/17: "Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p). W świetle ww. przepisu można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi."

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.114.2021.2.KS, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że "Opisane w stanie środki pieniężne (zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej), które będą zbierane w ramach Projektu przez Partnera i następnie przekazywane na rzecz Fundacji nie będą stanowiły dla niego przychodu opodatkowanego podatkiem odchodowym od osób prawnych."

- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.184.2019.2.AW, w której potwierdzono analogiczne do ww. stanowisko wnioskodawcy. 

W świetle powyższego, środki otrzymane od pracowników Spółki na specjalnie utworzony rachunek bankowy, przeznaczone na cele charytatywne nie stanowią dla Spółki przychodów na gruncie Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ad 1

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej.

Z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przesłanka celowości poniesionego wydatku ma fundamentalne znaczenie dla konstrukcji podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Skoro bowiem podstawą opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, to tym samym pomiędzy podatkowym przychodem a podatkowym kosztem istnieje zależność tego rodzaju, iż poniesiony koszt musi w sposób bezpośredni albo pośredni wpływać na przychód podatkowy, jego osiągnięcie zachowanie albo zabezpieczenie. Stwierdzenie braku takiej zależności powoduje, iż wydatek aczkolwiek poniesiony w sensie ekonomicznym i uwidoczniony w rachunku bilansowym, nie będzie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mógł zostać zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: "Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu.

Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia." (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym, "przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku" (por. wyrok NSA z 9 września 2011 r., sygn. akt II FSK 1118/10). "Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu" (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 4009/13).

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki nie wypełniają podstawowej przesłanki, jaką jest celowość poniesionego wydatku, czyli nakierowanie na osiągnięcie bądź też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W złożonym wniosku spółka nie wskazuje na wypełnienie przesłanki, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przy czym nie uzasadnia czy ponoszone wydatki ponoszone są w celu:

Wnioskodawca nie wskazuje, w jaki sposób wydatki na zakup towarów przekazywanym na Ukrainę wpływają na wysokość przychodów uzyskiwanych z działalności w zakresie produkcji i sprzedaży warzyw, dan gotowych oraz produktów typu convenience. Nie uzasadnia również związku z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów wydatków poniesionych dla pracowników ukraińskiej spółki zależnej (wynajem mieszkań). Za koszty związane z zachowaniem źródła przychodów uznaje się bowiem koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać te koszty, które zostały poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne jego funkcjonowanie. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. Z wniosku nie wynika, że poniesienie wydatków na rzecz pracowników ukraińskiej spółki zależnej, z której część ma status uchodźcy miało taki właśnie charakter, tj. bez ich poniesienia źródło przychodów zostałoby narażone na zachwianie lub doszłoby do jego utraty.

Argumentem przedstawionym przez Wnioskodawcę przemawiającym za istnieniem związku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy jest wskazanie, że wydatki ponoszone są w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu. W ocenie Spółki, powyższe działania mieszczą się w zakresie definicji CSR, w szczególności w kontekście zaangażowania Wnioskodawcy w relacje z jego otoczeniem (szczególnie pracownikami) i społecznością lokalną, zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie. Udzielanie wsparcia w postaci przekazania towarów i udostępnienia lokali na rzecz potrzebujących osób i instytucji ma na celu zapewnienie podstawowych potrzeb w czasach kryzysu, dbanie o zdrowie fizyczne i psychiczne mieszkańców Ukrainy i pracowników Spółki. Jednocześnie umożliwienie i zapewnienie pracownikom Spółki warunków i możliwości do niesienia pomocy jest czynnością wykonaną w ramach polityki społecznej odpowiedzialności. Tym samym działalność CSR Spółki wpływa na jej wizerunek i pozyskiwanie nowych klientów, co przyczynia się do budowania pozycji Spółki na rynku i na jej rozwój. Działania te wpłynęły na zaangażowanie pracowników Spółki i budowanie pozytywnych relacji, co wpłynęło nie tylko na wzrost wiarygodności Wnioskodawcy, ale również podniesienie motywacji pracowników.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który pozwalałby na uznanie wydatków ponoszonych w ramach CSR niejako "automatycznie" za koszty uzyskania przychodów. W każdym przypadku ponoszenia takich wydatków podatnik musi wykazać ich związek z uzyskaniem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Konieczność indywidualnej oceny każdego z wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę w ramach przyjętej strategii społecznej odpowiedzialności biznesu podkreślają także sądy administracyjne w wydanych orzeczeniach. Przykładowo, w wyroku NSA z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16 czytamy: "Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (np. zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 r.), to jednak należy podkreślić, że nie jest ono znane jako takie ustawie podatkowej. Nie zostało ono w niej wymienione expressis verbis, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek." Analogicznie wypowiadają się sądy na gruncie ustawy o podatku VAT i możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR: "Podejmowanie przez Spółkę działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny. Nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR. Jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku." (por. wyrok NSA z 23 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1458/15).

Wyjaśniając istotę programów CSR na gruncie podatkowym, sądy administracyjne podkreślają, że program CSR jest powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów. W tym ujęciu wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną (por. wyroki NSA z 2 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 561/17, z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16).

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby działania spółki na rzecz pracowników ukraińskiej spółki zależnej miały na celu reklamę i promocję spółki, a przez to skutkowałyby zwiększeniem zainteresowania produktami Spółki, co przełożyłoby się na wzrost sprzedaży, w konsekwencji wzrost przychodów. Podobnie w przypadku ponoszonych wydatków na zakup towarów przekazanych na Ukrainę.

Efekty działań w zakresie CSR spółka upatruje natomiast w przyczynianiu się do budowania pozycji Spółki na rynku i jej rozwój oraz w budowaniu pozytywnych relacji wśród pracowników i współpracowników. Ponadto fakt, iż Wnioskodawca prowadzi działania w celu wsparcia Ukrainy na terenie w którym działa Spółka ukraińska, jak również bezpośrednia pomoc pracownikom Spółki ukraińskiej nie przyczynia się do działania Wnioskodawcy w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Gdyby uznać zasadność powołanych przez Wnioskodawcę argumentów miałyby one charakter uniwersalny w odniesieniu do każdego przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, gdyż każdemu przedsiębiorcy zależy na budowaniu dobrej pozycji i rozwoju Spółki oraz na zatrudnianiu lub współpracy z fachową kadrą. Każdy przedsiębiorca, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności, miałby więc prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych bezpośrednio na rzecz uchodźców z Ukrainy. Związek z przychodem nie miałby więc wymaganego charakteru indywidualnego, o czym wspomniano na wstępie, powołując orzecznictwo w tym zakresie, z którego wynika, że kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej.

Co więcej, opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nasuwa wątpliwości co do przyjęcia, że wydatki na rzecz uchodźców z Ukrainy można w ogóle uznać za ponoszone w ramach CSR.

Należy zauważyć, że świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nie przedstawił w tym (podstawowym) zakresie żadnych informacji. Z opisu sprawy nie wynika w jaki sposób będzie przekazywana po powszechnej wiadomości informacja o podjętych działaniach na rzecz uchodźców. Nie ma też żadnej informacji o opracowaniu i zatwierdzeniu strategii działalności firmy, w której jako działania w ramach CSR uwzględnione zostały działania pomocowe na rzecz pracowników Spółki ukraińskiej (uchodźców).

Na uwadze należy mieć ponadto przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, który nie pozwala na ujęcie w kosztach przekazanych darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, nawet w sytuacji gdy przesłanka z art. 15 ust. 1 została spełniona.

Końcowo, należy wskazać, że uznanie wydatków na pomoc uchodźcom z Ukrainy za koszty podatkowe możliwe jest na podstawie przepisu szczególnego, tj. art. 38w wprowadzonego przepisem art. 76 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583).

Zgodnie z art. 38w ust. 1 ustawy o CIT,

Kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem darowizn przekazanych w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na cele związane z przeciwdziałaniem skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy:

2a) wojewodom,

3) Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych,

4) podmiotom wykonującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium Ukrainy działalność leczniczą lub działalność z zakresu ratownictwa medycznego - o ile koszty wytworzenia lub cena nabycia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ustawodawca określa w tym przepisie w sposób jednoznaczny, jakie kategorie wydatków i na rzecz jakich organizacji mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W tym przypadku wydatek nie musi spełniać przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższa preferencja nie obejmuje wydatków na zakup towarów i dokonania świadczeń przekazanych bezpośrednio na rzecz obywateli Ukrainy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że wskazane we wniosku wydatki ponoszone w związku z podejmowanymi działaniami, w tym w ramach polityki CSR stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawa o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawa o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Powołana ustawa nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawa o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

W konsekwencji należy uznać, iż do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie mogą być to więc jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Zasadą jest więc fakt, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia oznaczający, że w sposób faktyczny i ostateczny powiększa on aktywa podatnika, bądź też pomniejsza jego pasywa.

Od tejże zasady (kwalifikacji przychodów jako podatkowe) ustawodawca wprowadził wyjątki w ściśle określonych przypadkach. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych zawarty w art. 12 ust. 4 ustawa o CIT jest katalogiem zamkniętym. Wskazać należy również, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Spółka gromadzi zebrane od swoich pracowników środki pieniężne przeznaczone na nabycie towarów przekazywanych na Ukrainę na dedykowanych rachunkach bankowych. Wnioskodawca nie wykorzystuje/nie będzie wykorzystywał zebranych środków pieniężnych na cele i w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zobowiązany natomiast do przekazania otrzymanych od pracowników środków pieniężnych na działalność charytatywną w postaci nabycia i przekazywania towarów.

W konsekwencji, uzyskane środki pieniężne nie wchodzą na stałe w skład majątku Wnioskodawcy, nie powiększają jego aktywów. Wnioskodawca nie może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi, dysponuje nimi w konkretnym celu.

Tym samym, otrzymane od pracowników środki nie stanowią przychodów Spółki, ponieważ są przekazywane na ściśle określony cel i nie stanowią dla Spółki przysporzenia o charakterze definitywnym. W odniesieniu do otrzymanych środków, Spółka pełni jedynie funkcje koordynacyjne i organizacyjne.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wartość środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę od jego pracowników w ramach organizowanej zbiórki stanowi przychód Spółki należało uznać za prawidłowe.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

- czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poczynione na zakup towarów przekazanych na Ukrainę oraz na wynajem mieszkań udostępnionych pracownikom Spółki Ukraińskiej - jest nieprawidłowe,

- czy wartość środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę od jego pracowników w ramach organizowanej zbiórki stanowi przychód Spółki - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).