0111-KDIB1-2.4010.503.2019.1.SK - Opodatkowanie przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych udostępnianych osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych udostępnianych osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Uniwersytet w X (dalej jako: "U", "Uniwersytet") jest uczelnią publiczną.

W majątku Uniwersytetu znajdują się dwa ośrodki wypoczynkowe zabudowane budynkami (domkami letniskowymi). Należy przy tym zaznaczyć, budynki znajdujące się na terenie tych ośrodków wypoczynkowych nie są odrębnymi środkami trwałymi. Wszystkie domki letniskowe znajdujące się na terenie ośrodka wypoczynkowego są jednym środkiem trwałym. Co za tym idzie, dla wszystkich domków letniskowych znajdujących się na terenie ośrodka wypoczynkowego, jako jednego środka trwałego, ustalona jest jedna wartość początkowa

Ośrodki wypoczynkowe (wraz ze znajdującymi się na ich terenie budynkami) udostępniane są odpłatnie osobom uprawnionym, tj. pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej (zgodnie z zawartą umową) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej jako: "ZFŚS"), na podstawie regulaminu ZFŚS. Wykup wczasów zorganizowanych w uniwersyteckich ośrodkach wypoczynkowych jest dofinansowywany z ZFŚS. O wysokości takiego dofinansowania decyduje w szczególności wysokość przychodu na jednego członka rodziny w gospodarstwach domowych osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS U.

Przychody uzyskiwane z tytułu opłat za korzystanie z ośrodków wypoczynkowych Uniwersytetu są przychodami ZFŚS.

Działalność Uniwersytetu w zakresie udostępniania ośrodków wypoczynkowych nie jest nakierowana na uzyskanie dochodu, lecz służy realizacji zadań ZFŚS Uniwersytetu - przewidzianych jego regulaminem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Uniwersytet jest zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.; dalej jako: "u.p.d.o.p.") od budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych U, udostępnianych osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem o którym mowa w art. 24b u.p.d.o.p., od budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych U, udostępnianych osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ustawą z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1291), z dniem 1 stycznia 2019 r. zmianie uległo brzmienie art. 24b u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.) podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zwany dalej "podatkiem od przychodów z budynków", wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

W myśl art. 24b ust. 2 u.p.d.o.p., zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz.UE.L 7 z 11.01.2012, str. 3).

Stosownie do art. 24b ust. 3 u.p.d.o.p. przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

W przypadku gdy budynek stanowi:

W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3 (art. 24b ust. 6 u.p.d.o.p.).

W myśl art. 24b ust. 7 u.p.d.o.p, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

Zgodnie z art. 24b ust. 9 u.p.d.o.p, podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Wskazać należy, że w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2019 r., minimalnym podatkiem dochodowym zostały objęte wszystkie nieruchomości - budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie. Ponadto zmiana dotyczy progu 10.000.000 zł, poniżej którego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu, na 10.000.000 zł "kwoty wolnej" przypadającej na podatnika. Zatem podstawą opodatkowania będzie suma wartości początkowej poszczególnych środków trwałych - budynków ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca, pomniejszona o kwotę 10.000.000 zł.

Powyższe wynika również z treści uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej (druk sejmowy 2291-A), zgodnie z którym: "Na podstawie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "ustawa PIT") oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "ustawa CIT") zostały wprowadzone regulacje dotyczące tzw. minimalnego podatku dochodowego. Rozwiązanie to skierowane jest do podatników posiadających określone nieruchomości komercyjne w postaci budynków biurowych oraz budynków handlowo-usługowych, których wartość początkowa przekracza 10 mln zł. Przepisy te zaczęły obowiązywać od dnia 1 stycznia 2018 r. Regulacje dotyczące minimalnego podatku dochodowego są przedmiotem postępowania przed Komisją Europejską (KE) w przedmiocie badania, czy nie stanowią niedozwolonej pomocy publicznej.

Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez stronę polską z KE obowiązujące w Polsce przepisy wymagają zmian w kierunku:

* objęcia minimalnym podatkiem dochodowym wszystkich nieruchomości - budynków, z wyłączeniem budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego i takie zwolnienie jest zgodne z zasadami pomocy publicznej;

* stosowania minimalnego podatku dochodowego w odniesieniu do tych nieruchomości (ich części), które są wynajmowane;

* zmiany progu 10 mln zł, poniżej którego nieruchomość nie podlega opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym z nieruchomości na podatnika;

* możliwości uniknięcia obciążenia (zwrot) podatkiem od przychodów z budynków w przypadku potwierdzenia przez organ podatkowy zapłaty podatku PIT lub CIT we właściwej wysokości, jeżeli podatnik wystąpi z wnioskiem o zwrot tego podatku.

Proponowane w autopoprawce zmiany wychodzą naprzeciw ww. oczekiwaniom KE. W wyniku proponowanych zmian minimalnym podatkiem dochodowym (w projekcie proponuje się, aby podatek ten został określony jako "podatek od przychodów z budynków"), zostaną, co do zasady, objęte wszystkie budynki (mieszkalne i niemieszkalne) położone na terytorium Polski. Podkreślić należy, iż podatek od przychodów z budynków będzie płacony od tych środków trwałych w postaci budynków, które generują przychody z ich najmu (dzierżawy itp.). W przypadku podatników podatku PIT podatek minimalny nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny). Jeżeli tylko część budynku będzie oddana do używania na podstawie umowy najmu, wówczas podatnik będzie obowiązany do zapłaty podatku od przychodów z budynków od tej części, która została wynajęta. Z zakresu tego podatku zostaną wyłączone te budynki mieszkalne, które zostaną oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, pod warunkiem iż takie zwolnienie będzie stanowiło rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Zmianie ulega również sposób stosowania limitu (kwoty) 10 mln zł, poniżej którego nieruchomości nie były objęte podatkiem od przychodów z budynków i która to wartość stanowiła swoistą kwotę wolną (na nieruchomość). Proponuje się, aby taka kwota przypadała na podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków".

Na podstawie cyt. wyżej art. 24b ust. 1 u.p.d.o.p. opodatkowanie podatkiem od przychodów z budynków ma miejsce, jeśli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

W analizowanej sprawie spełnione jest tylko jedna z trzech przesłanek wskazanych w tym przepisie. U jest właścicielem budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych - budynki te położone są na terytorium Polski.

Budynki (domki letniskowe), co prawda są własnością U, nie stanowią jednak odrębnych środków trwałych. Wszystkie domki letniskowe znajdujące się na terenie ośrodka wypoczynkowego są jednym środkiem trwałym. Co za tym idzie, dla wszystkich domków letniskowych znajdujących się na terenie ośrodka wypoczynkowego, jako jednego środka trwałego, ustalona jest jedna wartość początkowa. Opodatkowaniu podatkiem, o którym mowa w art. 24b ust. 1 podlegają, natomiast jak już wyżej wskazano wyłącznie środki trwałe będące budynkami, a nie zespołami budynków.

W opisanym stanie faktycznym nie jest spełniony także trzeci ze wspomnianych wyżej warunków, tj. budynki znajdujące się na terenie ośrodków wypoczynkowych nie są oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z art. 24 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., wynika, że poza oddaniem budynku w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy, ustawodawca przewidział opodatkowaniu tzw. podatkiem od budynków podlega również oddanie budynku do używania na podstawie innej umowy o podobnym charakterze. Oznacza to, że kwestia opodatkowania tym podatkiem uzależniona jest nie tyle od nazwy umowy zawartej z określonym podmiotem, lecz od posiadania cech podobnych do cech charakteryzujących obie wskazane w tym przepisie umowy.

Aby jednoznacznie określić, czy dana umowa posiada cechy charakterystyczne dla umowy najmu, bądź dzierżawy niezbędna jest analiza postanowień konkretnej umowy zawartej przez podatnika, przy uwzględnieniu przedmiotowo istotnych elementów treści czynności prawnej w postaci umowy najmu oraz dzierżawy, określonych w odpowiednich regulacjach prawa cywilnego.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest tworzony na podstawie i warunkach określonych w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1352 z późn. zm.). Treść ustawy przewiduje wprost w art. 10, iż środkami zgromadzonymi w ramach Funduszu administruje pracodawca.

Tworzony w zakładzie pracy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest odrębną od majątku zakładu pracy masą majątkową, stanowiącą przedmiot wykorzystywania według ściśle określonych ustawą i regulaminem zasad i na rzecz określonych podmiotów, co oznacza, że pracodawca, administrując nią z woli ustawodawcy, świadczy czynności administrowania, a jednocześnie pośrednictwa pomiędzy faktycznym sprzedawcą (usługi, towaru) a pracownikami. Czynności te mają charakter obligatoryjny (pracodawca do ich świadczenia jest zobowiązany ustawą), nieodpłatny i są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Podejmowane przez pracodawcę decyzje w sprawach wykorzystywania środków Funduszu powinny mieć oparcie w opracowanym regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który w tym zakresie traktowany będzie jako prawo lokalne.

W Uniwersytecie obowiązuje Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (zwany dalej: "Regulaminem"), którego aktualna wersja została uchwalona jako załącznik do Zarządzenia.

Treść § 5 pkt 14 Regulaminu wskazuje wprost zamknięty katalog osób uprawnionych do korzystania ze środków zgromadzonych w ZFŚS Uniwersytetu.

Jednocześnie § 6-10 Regulaminu określają zakresy na które co roku ZFŚS Uniwersytetu zostaje rozdzielony.

W § 8 Regulaminu wskazano, iż środki finansowe zgromadzone na ZFŚS przeznaczone będą na:

W tym miejscu wskazać należy, iż U jest właścicielem dwóch ośrodków wypoczynkowych na terenie których znajdują się domki letniskowe. Domki te są udostępniane w sezonie letnim osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej).

Sposób i zakres przyznawania "przydziału wczasów" określają rozdziały IX i X Regulaminu.

W ich treści wskazuje się wprost, iż przydział wczasów w danym ośrodku dla pracownika następuje na podstawie złożonego przez niego pisemnego wniosku, rozpatrywanego przez Komisję wczasową.

Celem stworzenia obiektywnych zasad przyznawania skierowań na wczasy stworzono punktowy system oceny złożonych wniosków oparty o kryteria, które wymienione zostały w § 12 pkt 4 Regulaminu.

Decyzję Komisji o przyznaniu przydziału wczasów zatwierdzają władze Uniwersytetu.

Pracownik nabywa więc uprawnienie do korzystania z wczasów w określonym okresie wyłącznie na podstawie decyzji zatwierdzającej należny mu przydział, we wnioskowanym przez niego okresie.

Regulamin ZFSŚ w swojej treści przewiduje również możliwość i tryb odwołania od niekorzystnej decyzji wydanej pracownikowi w tym zakresie.

Nadto, wskazać należy, iż pracownicy i emeryci Uniwersytetu, jako osoby uprawnione, zgodnie z treścią § 5 pkt 14 Regulaminu pobierają więc środki z ZFŚS Uniwersytetu, które to środki są przez nich następnie wykorzystywane do opłacenia wypoczynku we wskazanych powyżej ośrodkach.

Kwoty uzyskane przez Uniwersytet z udostępniania tych ośrodków przekazywane są ponownie na konto ZFŚS Uniwersytetu.

Mając na uwadze powyższe, w tak istniejącym stanie faktycznym nie można mówić o oddaniu przez U budynków (znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych) do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, albowiem budynki te udostępniane są wyłącznie określonej grupie osób, która finansuje pobyt w nich ze środków uzyskanych z ZFŚS Uniwersytetu, a ich przyznanie następuje na podstawie procesu opisanego w Regulaminie ZFŚS.

Co z tym idzie, w związku z faktem, iż w rozpoznawanej sprawie nie występuje przesłanka określona w art. 24b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., Uniwersytet nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b tej ustawy od budynków znajdujących się na terenie ośrodków wypoczynkowych U, udostępnianych osobom uprawnionym (pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem, który:

3. jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zwany dalej "podatkiem od przychodów z budynków", wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Stosownie do art. 24b ust. 2 u.p.d.o.p., zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz.UE.L 7 z 11.01.2012, str. 3).

W myśl art. 24b ust. 3 u.p.d.o.p., przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Zgodnie z art. 24b ust. 6 u.p.d.o.p., w przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.

Na podstawie art. 24b ust. 7 u.p.d.o.p., nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.

W myśl art. 24b ust. 9 u.p.d.o.p., podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust. 1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.

Stosownie do art. 24b ust. 11 u.p.d.o.p., podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.

W myśl art. 24b ust. 12 u.p.d.o.p., kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25, za dany miesiąc - art. 24b ust. 13 u.p.d.o.p.

Jednocześnie na podstawie art. 24b ust. 14 u.p.d.o.p., kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 za rok podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 24b ust. 15 u.p.d.o.p., kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona na podstawie ust. 14 podlega zwrotowi na wniosek podatnika, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych zgodnie z art. 19 w złożonym zeznaniu podatkowym, oraz podatku od przychodów z budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wnika, że Wnioskodawca jest uczelnią publiczną. W majątku Uniwersytetu znajdują się dwa ośrodki wypoczynkowe zabudowane budynkami (domkami letniskowymi). Przedmiotowe budynki położone są na terytorium Polski. Ośrodki wypoczynkowe wraz ze znajdującymi się na ich terenie budynkami udostępniane są odpłatnie osobom uprawnionym, tj. pracownikom, byłym pracownikom Uniwersytetu oraz pracownikom Apteki Akademickiej (zgodnie z zawartą umową) na podstawie regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wykup wczasów zorganizowanych w uniwersyteckich ośrodkach wypoczynkowych jest dofinansowywany z ZFŚS. O wysokości takiego dofinansowania decyduje w szczególności wysokość przychodu na jednego członka rodziny w gospodarstwach domowych osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS. Przychody uzyskiwane z tytułu opłat za korzystanie z ośrodków wypoczynkowych Uniwersytetu są przychodami ZFŚS. Działalność Uniwersytetu w zakresie udostępniania ośrodków wypoczynkowych nie jest nakierowana na uzyskanie dochodu, lecz służy realizacji zadań ZFŚS Uniwersytetu przewidzianych jego regulaminem.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest tworzony na podstawie i warunkach określonych w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1352 z późn. zm., dalej: "ustawa o ZFŚS").

W art. 1 ust. 1 ustawy o ZFŚŚ, zostały określone zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, użyte w ustawie określenie działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 2 pkt 4 ustawy o ZFŚS, przez użyte w ustawie określenie zakładowe obiekty socjalne rozumie się ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o ZFŚS, środki funduszu zwiększa się o wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych - korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego wskazać należy, że w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2019 r., minimalnym podatkiem dochodowym zostały objęte wszystkie nieruchomości - budynki, niezależnie od ich klasyfikacji (m.in. mieszkalne, niemieszkalne, przemysłowe, magazynowe) położone na terytorium Polski, jeżeli generują przychody z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Z zakresu tego podatku zostały wyłączone jedynie przychody z budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego, przy spełnieniu warunków określonych w ustawie.

Z opisu stanu faktycznego wynika m.in., że przedmiotowe domki letniskowe stanowią własność Wnioskodawcy. Wnioskodawca w tym zakresie wskazuje, że: "w jego majątku znajdują się ośrodki wypoczynkowe zabudowane budynkami (domkami letniskowymi)."

Z opisu sprawy wynika również, że domki letniskowe są oddawane do odpłatnego używania. W tym przypadku fakt, że do używania oddawane są jedynie tzw. osobom uprawnionym nie może powodować braku ich objęcia przepisami art. 24b ustawy. Wnioskodawca nie wskazuje na rodzaj zawieranych umów, niemniej jednak przekazanie do używania może następować również na podstawie umów o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, istotne w tym przypadku jest by używanie było odpłatne.

Wnioskodawca w odniesieniu do powyższego wskazuje, że uzyskiwane przychody z tytułu opłat za korzystanie z ośrodków wypoczynkowych (domków letniskowych) Wnioskodawcy są przychodami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, co ma uzasadniać brak opodatkowania na podstawie art. 24b ustawy. Należy uznać, że taki argument nie może uzasadniać braku podlegania przedmiotowych domków letniskowych opodatkowaniu na podstawie art. 24b ustawy, gdyż z regulacji tej nie wynika, by znaczenie miał sposób późniejszego wykorzystania dochodu z przekazania do używania budynków. Fakt, że kwoty z odpłatnego udostępnienia domków letniskowych zasilają fundusz świadczeń socjalnych i nie mogą być wykorzystane (jak wskazuje Wnioskodawca) w działalności "komercyjnej", powoduje jedynie zawężenie możliwości ich wykorzystania, niemniej jednak są to środki Wnioskodawcy zapisane na odrębnym funduszu i do wykorzystania zgodnie ze stosownym regulaminem.

Kwoty pozyskane z odpłatnego udostępnienia mogą również na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy, podlegać wyłączeniu z zaliczania do przychodów, jako przychody, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz. Niemiej jednak nie można również tego faktu uznać jako argument uzasadniający wyłączenie opodatkowania na podstawie art. 24b ustawy, gdyż określenie podstawy opodatkowania dla potrzeb przedmiotowego przepisu następuje w oparciu o wartość początkową środka trwałego wynikającą z prowadzonej ewidencji.

Co istotne, ustawodawca nie przewidział w treści art. 24b ustawy zwolnienia dla budynków wykorzystywanych w działalności socjalnej podatnika. Zwolnienie określone w ust. 2 dotyczy jedynie budynków oddanych do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego.

Wnioskodawca (w stanowisku własnym) wskazuje również, że przedmiotowe budynki położone są na terytorium Polski.

Powyższe uzasadnia więc to, że Wnioskodawca wypełnia warunki określone w ww. art. 24b ust. 1 ustawy w odniesieniu do domków letniskowych znajdujących się w na terenie ośrodka wypoczynkowego. W świetle braku szczególnego wyłączenia stosowania przedmiotowych przepisów do domków letniskowych służących działalności socjalnej pracodawcy, nie znajduje uzasadnienia stosowanie wykładni rozszerzającej niezgodnej z literalnym brzmieniem przepisu art. 24b ustawy, umożliwiającej ewentualne wyłączenie takich budynków z opodatkowania tzw. podatkiem od przychodów z budynków.

Powyższe koresponduje z uzasadnieniem wprowadzanych zmian od 1 stycznia 2019 r. w zakresie przepisów art. 24b ustawy (autopoprawka druk sejmowy 2291-A), z którego wynika, że obowiązujące w Polsce przepisy wymagają zmian w kierunku objęcia minimalnym podatkiem dochodowym wszystkich nieruchomości - budynków, z wyłączeniem budynków mieszkalnych, jeżeli zostały oddane do używania w ramach rządowych (samorządowych) programów dotyczących budownictwa społecznego i takie zwolnienie jest zgodne z zasadami pomocy publicznej. Z uzasadnienia ponadto wynika, że opodatkowaniem powinny zostać objęte budynki które generują przychody z ich najmu (dzierżawy itp.) i jednocześnie wprowadza się rozwiązanie umożliwiające podatnikom odzyskanie podatku od przychodów z budynków.

W konsekwencji powyższego nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od przychodów ze środka trwałego będącego budynkiem, o którym mowa w art. 24b u.p.d.o.p.

Przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.