0111-KDIB1-2.4010.45.2020.2.BG - Opodatkowanie u źródła wynagrodzenia podmiotów zagranicznych za usługi szkoleniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 10 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługi szkoleniowe nabywane przez Spółkę od zagranicznych podmiotów są objęte art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy płatności te podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługi szkoleniowe nabywane przez Spółkę od zagranicznych podmiotów są objęte art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy płatności te podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.45.2020.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 10 marca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca") jest rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"). W związku z tym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży... - głównym przedmiotem działalności jest produkcja.... W ramach podnoszenia kompetencji swoich pracowników, w zależności od kwalifikacji, stanowiska pracy oraz zapotrzebowania, Wnioskodawca kieruje ich na szkolenia, warsztaty, kursy, studia, praktyki, etc. (dalej: "Szkolenia"). Szkolenia, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy dotyczą zagadnień związanych z branżą..., ale również ogólnych aspektów prowadzenia działalności gospodarczej jak np.: zarządzania przedsiębiorstwem, marketingu i sprzedaży, finansów, rozwoju umiejętności interpersonalnych oraz innych umiejętności miękkich. Szkolenia organizowane dla pracowników przybierają różną formę, tj. wykładów, prelekcji, warsztatów oraz prac w grupach. Oprócz szansy na zdobycie wiedzy merytorycznej od ekspertów, pracownicy mają możliwość nawiązywania kontaktów, wymieniania się opiniami i doświadczeniami z innymi uczestnikami Szkoleń. Umiejętności i wiedza zdobyte podczas Szkoleń przekładają się na poprawę jakości pracy wykonywanej przez pracowników Wnioskodawcy. Ponadto, podnoszenie kwalifikacji pracowników jest niezbędne do utrzymania wiodącej pozycji oraz zachowania konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku.

W celu szkolenia i podnoszenia kwalifikacji personelu Wnioskodawcy, nabywa on m.in. od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów podatkowych w rozumieniu ustawy o CIT (dalej: "Nierezydenci") szeroko pojęte Szkolenia. Wśród Nierezydentów można przykładowo wymienić:

* "A" U.A. z siedzibą w Holandii - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Holandię,

* "B" LTD z siedzibą w Wielkiej Brytanii - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Wielką Brytanię,

* "C" AG z siedzibą w Niemczech - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Niemcy,

* "D" z siedzibą w Wielkiej Brytanii - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Wielką Brytanię,

* "E" GmbH & Co z siedzibą w Niemczech - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Niemcy,

* "F" SARL z siedzibą w Luksemburgu - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Luksemburg,

* "G" Ltd. z siedzibą w Szwajcarii - Numer Identyfikacji Podatkowej: (...) wydany przez Szwajcarię.

Są to przykładowi usługodawcy w zakresie szkoleń. W przyszłości, usługi szkoleniowe mogą być nabywane również od innych Nierezydentów, czego Wnioskodawca w obecnej chwili nie jest w stanie przewidzieć. Informacje i wiadomości zdobyte podczas Szkoleń przekładają się na poprawę jakości pracy wykonywanej przez pracowników Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu do wniosku z 4 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że na chwilę obecną wymienieni we wniosku Usługodawcy to wszyscy Usługodawcy, od których Wnioskodawca nabywa usługi szkoleniowe (obecnie brak innych Usługodawców, których dane Wnioskodawca mógłby podać).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Czy opisane we wniosku Szkolenia, nabywane przez Wnioskodawcę od Nierezydentów mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu udziału w szkoleniach jego pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku Szkolenia, nabywane przez Wnioskodawcę od Nierezydentów nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia z tytułu udziału w szkoleniach jego pracowników.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), (...)

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów; (...)

Jednakże w art. 21 ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca wskazuje, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że co do zasady osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika. Powyższe oznacza, że co do zasady przy płatnościach wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika Nierezydenta, płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta Nierezydenta - przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości zastosowania stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku. Innymi słowy, w przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej Nierezydenta zastosowanie znajdą reguły określone w ustawie o CIT.

Z kolej zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1 (tj. 2.000.000 zł), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, co do zasady, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł - bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało tymczasowo odroczone (do 30 czerwca 2020 r.).

W opinii Wnioskodawcy opisane we wniosku Szkolenia, nabywane przez niego od Nierezydentów nie są świadczeniami wskazanymi w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła w Polsce podlegają usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracownikowi pozyskiwania personelu, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia o podobnym charakterze. Poprzez zamieszczenie na jego końcu sformułowania "świadczenia o podobnym charakterze" ustawodawca pozostawił otwarty katalog świadczeń, które mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Jednakże nie można zakładać, że obejmuje on wszystkie nie wymienione w nim usługi niematerialne. Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Według internetowego wydania Słownika Języka Polskiego PWN (http://sip.pwn.pl) szkolenie to "cykl wykładów z jakiegoś przedmiotu, zorganizowanych w celu uzupełnienia czyjegoś wykształcenia lub czyichś wiadomości z jakiejś dziedziny". Tak rozumiane pojęcie nie mieści się w katalogu świadczeń zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Nie jest również świadczeniem podobnym do świadczeń wymienionych w tym katalogu. W szczególności nie jest to usługa o charakterze podobnym do usług doradczych. Usługa doradcza to udzielenie opinii, porady odpowiedzi na pytania lub problemy klienta. Usługa doradcza to świadczenie o charakterze indywidualnym i najczęściej poufnym. Natomiast szkolenia mają charakter otwarty, ogólny, dopasowany do większego grona odbiorców. Poza podnoszeniem kompetencji, celem uczestnictwa w szkoleniach jest wymiana doświadczeń i poglądów z innymi uczestnikami, nawiązywanie kontaktów, itp. Nie występuje tu również charakter poufności czy indywidualizacji przekazywanej informacji. Udział w szkoleniach nie jest zatem świadczeniem o charakterze podobnym do usług doradczych.

Szkolenia nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Nie są to również usługi zbliżone swym charakterem do świadczeń tam wskazanych. Ponadto, przedmiotem niniejszych Szkoleń nie są żadne świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, wypłata przez Wnioskodawcę na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia za udział w Szkoleniach jego pracowników nie jest objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła. Niniejsze nie jest w szczególności uzależnione od dysponowania przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji podatkowej Nierezydenta, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu udziału w Szkoleniach.

Podobne stanowisko jest prezentowane w przykładowych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

* z 24 kwietnia 2019 r., sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.98.2019.l.JC (wydana dla Wnioskodawcy),

* z 24 sierpnia 2017 r., sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.165.2017.l.JC,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 września 2016 r., sygn.: 2461-IBPB-1-2.4510.782.2016.1.BG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

* z 22 kwietnia 2016 r., sygn.: IPPB5/4510-57/16-3/MK,

* z 18 września 2014 r., sygn.:IPPB5/423- 676/14-2/AJ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 grudnia 2015 r., sygn.: ILPB4/4510-1-491/15-2/DS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko szkoleń przeprowadzonych przez Usługodawców (Nierezydentów) wymienionych we wniosku od których są i będą w przyszłości nabywane usługi szkoleniowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów; (...).

Katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest wprawdzie katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Regulacja art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach podnoszenia kompetencji swoich pracowników, w zależności od kwalifikacji, stanowiska pracy oraz zapotrzebowania kieruje ich na szkolenia, warsztaty, kursy, studia, praktyki, etc. Szkolenia, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy dotyczą zagadnień związanych z branżą..., ale również ogólnych aspektów prowadzenia działalności gospodarczej jak np.: zarządzania przedsiębiorstwem, marketingu i sprzedaży, finansów, rozwoju umiejętności interpersonalnych oraz innych umiejętności miękkich. Szkolenia organizowane dla pracowników przybierają różną formę, tj. wykładów, prelekcji, warsztatów oraz prac w grupach. Oprócz szansy na zdobycie wiedzy merytorycznej od ekspertów, pracownicy mają możliwość nawiązywania kontaktów, wymieniania się opiniami i doświadczeniami z innymi uczestnikami Szkoleń. Umiejętności i wiedza zdobyte podczas Szkoleń przekładają się na poprawę jakości pracy wykonywanej przez pracowników Wnioskodawcy. Ponadto, podnoszenie kwalifikacji pracowników jest niezbędne do utrzymania wiodącej pozycji oraz zachowania konkurencyjności Wnioskodawcy na rynku. W celu szkolenia i podnoszenia kwalifikacji personelu Wnioskodawcy, nabywa on/będzie nabywał od podmiotów zagranicznych (nierezydentów) szeroko pojęte Szkolenia.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że Usługi szkoleniowe wskazane powyżej, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wykonywane na rzecz podmiotów zagranicznych (nierezydentów) nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu "u źródła", jak również nie sposób uznać osiągniętych z tego tytułu przychodów za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia szkolenie za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie te zostało zdefiniowane jako cykl wykładów z jakiegoś przedmiotu, zorganizowanego w celu uzupełnienia czyjegoś wykształcenia lub czyichś wiadomości z jakiejś dziedziny.

Wyżej wymienione działania polegające na szkoleniu nie są zatem usługami doradczymi, których istota sprowadza się do wskazywania możliwych rozwiązań (w tym optymalnych z punktu widzenia Spółki).

Usług szkoleniowych nabywanych od podmiotów zagranicznych nie można więc zrównywać z usługami doradczymi. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp.pwn.pl) pojęcie "doradztwo" oznacza "udzielanie fachowych porad".

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, by w ramach świadczenia usług szkoleniowych podmioty zagraniczne udzielały Wnioskodawcy porad. Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług szkoleniowych nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jak również nie mogą być także utożsamiane z pojęciem doradztwa o jakim mowa w tym przepisie. Nie są również podobne do innych, wymienionych w ww. przepisie usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że należności płacone przez Wnioskodawcę z tytułu usług szkoleniowych nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i w związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności na rzecz podmiotów zagranicznych (nierezydentów).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.