0111-KDIB1-2.4010.387.2018.2.DP - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostarczeniem produktów pełnowartościowych oraz wymianą towarów przeterminowanych lub uszkodzonych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostarczeniem produktów pełnowartościowych oraz wymianą towarów przeterminowanych lub uszkodzonych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostarczeniem produktów pełnowartościowych oraz wymianą towarów przeterminowanych lub uszkodzonych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją i dystrybucją szerokiej gamy produktów konsumpcyjnych m.in. artykułów spożywczych, słodyczy oraz w przyszłości artykułów żywnościowych dla zwierząt (dalej: "Towary"). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Odbiorcami produktów Spółki na terenie Polski są m.in. hurtownie oraz punkty sprzedaży detalicznej. W ramach prowadzonej działalności, Spółka podejmuje szereg różnorodnych działań handlowych, które mają na celu wsparcie sprzedaży jej produktów.

W szczególności, zgodnie z przyjętą przez Spółkę polityką sprzedaży, Spółka planuje, że:

Przedstawione działania podejmowane przez Spółkę mają m.in. na celu ograniczenie sytuacji, w których do obrotu wprowadzane byłyby produkty Spółki po upływie ich terminu przydatności do spożycia. Takie działania są powszechnie stosowane przez bezpośrednich konkurentów Spółki, a brak ich wdrożenia dla określonych grup Towarów stawiałby Spółkę w gorszej pozycji rynkowej.

A zatem planowane działania umożliwią wycofanie z rynku towarów niepełnowartościowych (z krótkim terminem przydatności, przeterminowanych, uszkodzonych, etc.) i z punktu widzenia interesów Spółki niezgodnych z jej standardami jakości. Niezbędna kontrola obrotu mająca na celu realizację powyższych interesów Spółki dokonywana będzie przez przedstawicieli handlowych Spółki, którzy w trakcie wizyt w punktach sprzedaży detalicznej odnotowywać będą konieczność podjęcia ww. działań przez Spółkę.

Zdarzyć się mogą również sytuacje, w których z różnych przyczyn nie będzie możliwe dostarczenie przez Spółkę takich samych towarów lub dokonanie wymiany towarów na takie same. Tego rodzaju sytuacje mogą mieć miejsce przede wszystkim, gdy towary w danym punkcie sprzedaży detalicznej nie będą już znajdować się w ofercie Spółki (np. została zakończona jego produkcja) lub gdy dostarczenie lub wymiana takich towarów na takie same nie będzie uzasadniona gospodarczo np. ze względu na dotychczasowe niskie wyniki sprzedaży tego towaru w punkcie sprzedaży detalicznej (dostarczenie lub wymiana towarów na takie same mogłaby prowadzić do kolejnych dostaw lub wymian z uwagi np. na upływ terminu przydatności).

Planowane przez Spółkę działania stosowane będą wobec wszystkich punktów sprzedaży detalicznej określonych Towarów, a podmioty je prowadzące będą informowane o możliwości dokonania w wyżej opisanych sytuacjach wyrównania poniesionych strat lub wymiany towarów. A zatem, podmioty prowadzące punkty sprzedaży detalicznej będą mieć świadomość, że nabywając produkty od Spółki lub od hurtowni, będą mogły liczyć w powyższych sytuacjach na określone działania ze strony Spółki (nawet, gdy pomiędzy Spółką a takim podmiotem nie dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży towarów, w sytuacji gdy umowa zawierana będzie pomiędzy Spółką a hurtownią a nie sprzedawcą detalicznym).

Powyższe działania będą ewidencjonowane za pomocą dokumentów pobrania (np. faktur zakupu - ze względów logistycznych i w celu ograniczenia kosztów, towary wykorzystywane przez Spółkę do ww. działań będą co do zasady, nabywane przez przedstawicieli handlowych Spółki w hurtowniach, z którymi Spółka współpracuje), które będą opisywane przez przedstawicieli handlowych Spółki, i akceptowane (przez osoby sprawujące nadzór nad ww. działaniami przedstawicieli handlowych) zgodnie z przyjętą w tym zakresie przez Spółkę procedurą. Taki sposób dokumentowania ww. działań podyktowany jest znaczną ilością punktów sprzedaży detalicznej, do których skierowane będą opisane powyżej działania.

Spółka ponadto informuje, że przy kalkulacji ceny za jej produkty będzie uwzględniała koszty związane z ewentualnymi przyszłymi działaniami związanymi z dostawami i wymianą towarów w opisanych powyżej sytuacjach (a więc Spółka kalkulując marżę handlową na swoje produkty uwzględniać będzie potencjalną możliwość nieodpłatnych dostaw lub wymian). W konsekwencji, podmioty prowadzące punkty sprzedaży detalicznej nie będą zobowiązane do zapłaty dodatkowych kwot na rzecz Spółki tytułem wynagrodzenia za ww. działania czy też na rzecz hurtowni. Nie będzie następować również korekta rozliczeń VAT związanych z uprzednim nabyciem towarów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty związane z dostarczeniem bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej produktów Spółki w celu pokrycia strat takiego punktu z tytułu obniżki cen towarów Spółki, w związku ze zbliżającym się upływem terminu ich przydatności, jak również koszty związane z wymianą w takich punktach towarów przeterminowanych lub innych nie nadających się do dalszej sprzedaży (np. uszkodzonych) na towary pełnowartościowe, stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z dostarczeniem bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej produktów Spółki w celu pokrycia strat takiego punktu z tytułu obniżki cen towarów Spółki, w związku ze zbliżającym się upływem terminu ich przydatności, jak również koszty związane z wymianą w takich punktach towarów przeterminowanych lub innych nie nadających się do dalszej sprzedaży (np. uszkodzonych) na towary pełnowartościowe, stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy o CIT.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, za koszty uzyskania przychodów powinny być uznane racjonalne i uzasadnione gospodarczo wydatki związane z działalnością gospodarczą których poniesienie ma na celu osiągniecie przychodów. Możliwość ujęcia danego wydatku, jako, kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od istnienia związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodami podatnika musi istnieć bezpośredni, pośredni lub nawet tylko potencjalny związek przyczynowo skutkowy). Co więcej, jak wskazuje orzecznictwo (por. np. wyrok NSA z 17 marca 2003 r., sygn. SA/Bd 1818/03, wyrok WSA w Warszawie z 23 lipca 2003 r., sygn. III SA 949/03), to podatnik dla celów podatkowych powinien ocenić celowość poniesienia wydatku jak i to, że dany wydatek został poniesiony racjonalnie.

Zdaniem Spółki, planowane przez nią działania są zarówno racjonalne jak i ekonomicznie uzasadnione, a co za tym idzie koszty związane z takimi działaniami powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Po pierwsze, Spółka wyjaśnia, że planowane przez nią działania (czynności faktyczne) nie będą nosić znamion darowizny. Zgodnie z art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna jest umową nazwaną, konsensualną i jednostronnie zobowiązującą która umożliwia dokonywanie przysporzeń majątkowych bez ekwiwalentu (patrz: Kodeks Cywilny. Komentarz pod

red. E. Gniewka, wyd. CH. Beck, Warszawa 2008, str. 1386 - 1387). Zasadniczą cechą umowy darowizny jest jej nieodpłatność, rozumiana w doktrynie prawa cywilnego jako brak jakiegokolwiek ekwiwalentu ekonomicznego ze strony obdarowanego stanowiącego odpowiednik świadczenia darczyńcy (por. op. cit. str. 1366). Biorąc pod uwagę fakt, że podjęcie przez Spółkę ww. działań znajdzie odzwierciedlenie w wysokości ceny sprzedaży towarów Spółki nie może być mowy w opisanej sytuacji o nieodpłatnym świadczeniu ze strony Spółki na rzecz punktów sprzedaży detalicznej/hurtowni. Planowane przez Spółkę działania są integralną częścią zakładanego standardu sprzedaży, który ma zapewniać odpowiedni poziom satysfakcji ostatecznych odbiorców (konsumentów), co przekłada się wprost na sprzedaż. Tak więc również z tej perspektywy nie można mówić o nieodpłatności.

Jak już wspomniano powyżej, koszty planowanych działań znajdą odzwierciedlenie w marży handlowej stosowanej przez Spółkę. Wnioskodawca przy kalkulacji ceny sprzedaży za swoje towary uwzględniać będzie potencjalną konieczność podjęcia tego rodzaju działań (jeśli Spółka nie wprowadziłaby możliwości ewentualnej dostawy lub wymiany towarów w opisanych sytuacjach, cena towarów byłaby niższa).

Wobec powyższego, pobieranie przez Spółkę wyższego wynagrodzenia (będącego dla niej przychodem dla celów podatkowych), z tytułu sprzedaży towarów będzie wynikało z faktu, że może w przyszłości ponosić dodatkowe koszty związane z podjęciem określonych działań w opisanych powyżej sytuacjach. Nie może zatem ulegać wątpliwości, że przedmiotowe działania nie będą mieć charakteru darowizny a jednocześnie koszty z tym związane będą ponoszone w związku z osiąganiem przez Spółkę przychodów podatkowych.

Powyższej konkluzji, zdaniem Spółki, nie zmienia fakt, że planowane przez nią działania skierowane będą do punktów sprzedaży detalicznej a nie do hurtowni, które również są bezpośrednimi odbiorcami produktów Spółki. Należy bowiem zauważyć, że w praktyce dość często dochodzi do sytuacji, w których określone czynności podejmowane są wobec podmiotu innego niż bezpośredni nabywca towaru. Sytuacje takie mogą mieć miejsce m.in. w przypadku napraw gwarancyjnych, gdzie producent w ramach uzyskanego wynagrodzenie od bezpośredniego odbiorcy (np. dealer samochodowy) ponosi ryzyko przyszłych napraw gwarancyjnych wobec kolejnych nabywców produktu (np. konsumentów będących finalnymi nabywcami samochodów).

Konsekwencją uwzględniania w kalkulacji ceny sprzedaży towarów potencjalnych kosztów związanych z ww. działaniami jest również fakt, że planowane działania będą podejmowane przez Spółkę w stosunku do wszystkich punktów sprzedaży detalicznej jej produktów. Takie rozwiązanie podyktowane jest sytuacją na rynku. Powszechna jest bowiem praktyka "rekompensowania" przez producentów (w tym producentów stanowiących bezpośrednią konkurencję Spółki) m.in. punktom sprzedaży detalicznej konieczności obniżenia cen towarów w określonych sytuacjach (np. w związku ze zbliżającym się terminem upływu przydatności do spożycia), bądź wymiany towarów niepełnowartościowych (przeterminowanych, uszkodzonych) na towary pełnowartościowe. Tak więc planowane przez Spółkę działania stanowić mają również odpowiedź na sytuację rynkową i oczekiwania podmiotów prowadzących punkty sprzedaży detalicznej (skoro inni producenci funkcjonujący na rynku takie działania im oferują, to mogą oni oczekiwać również od Spółki podjęcia takich działań).

Spółka podkreśla, że świadomość po stronie punktów sprzedaży detalicznej co do możliwości podjęcia przez Spółkę ww. działań w opisanych powyżej sytuacjach może doprowadzić do zwiększenia efektywności zakupów towarów Spółki dokonywanych przez te podmioty (będą bowiem mogły liczyć na określone zachowanie po stronie Spółki co może przełożyć się na większą ilość składanych zamówień).

Istotne jest również, że tego rodzaju działania pozwolą na ograniczenie bądź wyeliminowanie sytuacji, w których konsumenci nabywaliby niepełnowartościowe (przeterminowane lub uszkodzone) produkty Spółki, co mogłoby negatywnie wpłynąć na dobre imię i wizerunek Spółki (a co za tym idzie mogłoby negatywnie wpłynąć na wyniki sprzedaży produktów Spółki, a więc osiągane przez Spółkę przychody podatkowe).

Działania, które mają być podejmowane przez Spółkę w celu przeciwdziałania ww. niekorzystnym dla Spółki skutkom nie mają jednocześnie znamion reprezentacji, co oznacza, że również koszty związane z tymi działaniami nie mogą być uznane za koszty o charakterze reprezentacji które wyłączone są z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT (zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych).

Pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane dla celów podatkowych, niemniej jednak w oparciu o orzecznictwo sądów administracyjnych i organów podatkowych, przez reprezentację rozumie się "te wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności". Powyższe stanowisko potwierdził przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Oceniając zatem, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Takie rozumienie "reprezentacji" znajduje potwierdzenie w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Mając na uwadze powyższy sposób rozumienia pojęcia reprezentacji, jak również charakter działań planowanych przez Spółkę, koszty związane z przedmiotowymi działaniami nie będą stanowić kosztów o charakterze reprezentacji. W szczególności, planowane działania odpowiadają powszechnym praktykom stosowanym na rynku na którym działa Wnioskodawca. Są również stosowane przez jego bezpośrednich konkurentów, w związku z czym: (i) nie zawierają elementów wystawności, wytworności czy też okazałości oraz (ii) celem planowanych działań jest zapewnienie kontrahentom oferty porównywalnej do warunków oferowanych przez jej bezpośrednich konkurentów.

Tym samym głównym celem Wnioskodawcy nie jest zatem głównie np. budowanie czy też wykreowanie dobrego wizerunku podatnika, jego firmy, prowadzonej działalności, itd.

W konsekwencji, jako związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością oraz mające na celu zabezpieczenie źródła przychodów Spółki, stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Zakwalifikowanie kosztów polegających na dostarczeniu bezpośrednio do Kontrahentów, w celu pokrycia strat takiego punktu, w związku ze zbliżającym się upływem terminu ich przydatności do kosztów uzyskania przychodów, potwierdzają m in. następujące interpretacje indywidualne:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 stycznia 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1063/14-4/MW),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 lipca 2012 r. (sygn. ITPP2/443-457/12/AP),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 października 2011 r. (sygn. IPPB5/423-830/11-2/RS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 listopada 2010 r. (sygn. IPPB3/423-643/10-2/AG).

W świetle przedstawionej argumentacji, w ocenie Spółki, koszty związane z dostarczeniem bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej jej produktów w celu pokrycia strat takiego punktu z tytułu obniżki cen towarów w związku ze zbliżającym się upływem terminu ich przydatności jak również koszty związane z wymianą w takich punktach towarów przeterminowanych lub innych nienadających się do dalszej sprzedaży (np. uszkodzonych) na towary pełnowartościowe stanowić będą dla niej koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach u.p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją i dystrybucją szerokiej gamy produktów konsumpcyjnych m.in. artykułów spożywczych, słodyczy oraz w przyszłości artykułów żywnościowych dla zwierząt.

W celu wsparcia sprzedaży swoich towarów, Spółka planuje dostarczać i wymieniać swoje produkty w punktach sprzedaży w celu pokrycia strat jakie powstały na skutek uszkodzenia czy zbliżającego się upływu terminu przydatności. Przedstawione działania podejmowane przez Spółkę mają m.in. na celu ograniczenie sytuacji, w których do obrotu wprowadzane byłyby produkty Spółki po upływie ich terminu przydatności do spożycia.

Spółka wskazała, że przy kalkulacji ceny za jej produkty będzie uwzględniała koszty związane z ewentualnymi przyszłymi działaniami związanymi z dostawami i wymianą towarów (a więc Spółka kalkulując marżę handlową na swoje produkty uwzględniać będzie potencjalną możliwość nieodpłatnych dostaw lub wymian).

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy koszty związane z dostarczeniem i wymianą towarów (ze zbliżającym się terminem przydatności, przeterminowanych lub nie nadających się do dalszej odsprzedaży) bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie przytoczone uwarunkowania prawne, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z dostarczeniem i wymianą towarów bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej, będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami Spółki. Ponadto, wydatki te nie będą mieściły się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Tutejszy Organ zwraca uwagę, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostało/zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa

w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.