0111-KDIB1-2.4010.338.2021.2.SK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), uzupełnionym 15 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy licencja o której mowa we wniosku stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2021 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy licencja o której mowa we wniosku stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 września 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.338.2021.SK wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Uzupełnienia dokonano 15 października 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, które pełni funkcję koordynatora Krajowego Klastra Kluczowego - () Klastra Budowlanego.

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie ze środków Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój projektu, który ma być realizowany przez Wnioskodawcę. W ramach realizacji projektu badawczego Wnioskodawca stworzy demonstrator usługi cyfryzacja procesu produkcyjnego w budownictwie którą po zakończeniu projektu będzie oferował w ramach działalności gospodarczej na rzecz członków Klastra, jak i podmiotów zewnętrznych. Na dzień złożenia niniejszego wniosku dofinansowanie zostało przyznane i podejmowane są czynności zmierzające do zawarcia umowy o dofinansowanie.

Po przyznaniu dofinansowania Wnioskodawca będzie nabywał aktywa i usługi niezbędne do realizacji projektu i osiągnięcia jego celów. Jednym z ww. aktywów będą licencje niewyłączne na oprogramowanie niezbędne do realizacji projektu. W celu wyłonienia dostawcy tych licencji na oprogramowanie zostanie przeprowadzone postępowanie konkurencyjne w oparciu o zasady określone umową o dofinansowanie i odpowiednimi wytycznymi. Na dzień złożenia niniejszego wniosku znane są następujące warunki przyszłej umowy:

Licencje na oprogramowanie będą posiadały następujące cechy:

Na dzień złożenia niniejszego wniosku nie jest jeszcze wiadome, czy licencje zostaną udzielone na czas określony, czy nieokreślony. Wiadomo jednak, że jeśli będzie to czas określony, będzie on nie krótszy niż 6 lat.

Wnioskodawca ma zamiar wykorzystywać licencje na potrzeby realizacji projektu przez okres dłuższy niż 1 rok od dnia nabycia.

Wydatki poniesione na nabycie każdej licencji będą przekraczały 10.000,00 zł netto, zaś ich łączna przewidywana wartość wynosi ponad 4.000.000,00 zł netto.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zakup licencji będzie sfinansowany dofinansowaniem, o jakim mowa we wniosku, w 65%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy licencje, o których mowa w opisie stanu faktycznego, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (Wnioskodawca zaznaczył, że pytanie nie obejmuje kwestii możliwości uwzględniania przez niego odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów.)

2. Jeśli odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 będzie negatywna, to czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do jednorazowego uwzględnienia w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na nabycie licencji, o których mowa w opisie stanu faktycznego, w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Licencje, o których mowa w opisie stanu faktycznego, będą stanowiły wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), licencje, które zamierza nabyć Wnioskodawca, spełniają wszystkie cechy, o których mowa w art. 16b-ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj.:

Biorąc powyższe pod uwagę, licencje, które zamierza nabyć Wnioskodawca, spełniają wszystkie ustawowe cechy wartość niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci częściowo sfinansowanych z dotacji nie stanowią kosztu podatkowego w zakresie, w jakim zostały sfinansowane z dotacji (65%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyżej wymieniony przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby ten wydatek spełniał następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być, spełniające powyższe kryteria, wydatki zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny prawa podatkowego, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Z kolei pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów, a które jednak niewątpliwie prowadzą do ich osiągnięcia. Powyższe nie odnosi się do wydatków, które ponoszone są w związku z nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych przepisów wynika, że jedną z ustawowych przesłanek koniecznych do spełnienia aby składnik majątku mógł zostać uznany za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji jest jego nabycie od innego podmiotu.

Definicję pojęcia "licencja" zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Jak wynika z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, licencja to umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Podsumowując dotychczasowe rozważania należy stwierdzić, że zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, licencje podlegają amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały nabyte przez Spółkę od innego podmiotu,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przytoczonego wyżej art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że podatnik by móc dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie komputerowe, musi ustalić jej wartość początkową.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ponadto, stosownie do art. 16g ust. 14 ustawy o CIT, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W związku z powyższym, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej (licencji na oprogramowanie) zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, w tym także dotyczące jej wdrożenia, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, które pełni funkcję koordynatora Krajowego Klastra Kluczowego - Klastra Budowlanego.

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie ze środków Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój projektu, który ma być realizowany przez Wnioskodawcę. W ramach realizacji projektu badawczego Wnioskodawca stworzy demonstrator usługi cyfryzacja procesu produkcyjnego w budownictwie którą po zakończeniu projektu będzie oferował w ramach działalności gospodarczej na rzecz członków Klastra, jak i podmiotów zewnętrznych. Po przyznaniu dofinansowania Wnioskodawca będzie nabywał aktywa i usługi niezbędne do realizacji projektu i osiągnięcia jego celów. Jednym z ww. aktywów będą licencje niewyłączne na oprogramowanie niezbędne do realizacji projektu. Wnioskodawca ma zamiar wykorzystywać licencje na potrzeby realizacji projektu przez okres dłuższy niż 1 rok od dnia nabycia.

Wydatki poniesione na nabycie każdej licencji będą przekraczały 10.000,00 zł netto, zaś ich łączna przewidywana wartość wynosi ponad 4.000.000,00 zł netto.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że licencje niewyłączne na oprogramowanie niezbędne do realizacji projektu o którym mowa we wniosku, które Wnioskodawca zamierza nabyć i wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej których okres wykorzystywania będzie dłuższy niż 1 rok od daty nabycia, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, będą mogły stanowić wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Licencje, o których mowa w opisie stanu faktycznego, będą stanowiły wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznano za prawidłowe.

Mając na uwadze, że pytanie oznaczone we wniosku nr 2 jest pytaniem warunkowym, na które odpowiedzi Wnioskodawca oczekuje pod warunkiem uznania jego stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe oraz mając na uwadze, że stanowisko w zakresie pytania nr 1 Organ ocenił jako prawidłowe, pytanie oznaczone we wniosku nr 2 należało uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.