0111-KDIB1-2.4010.20.2020.2.MS - Wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

* wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego, tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego, tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

* wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym,

* wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym,

* wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego, tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym,

* wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego, tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

* wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT,

* wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także jako: "Spółka") jest osobą prawną opodatkowaną od całości swoich dochodów na terytorium RP. Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (69.20.Z).

Dnia 29 maja 2019 r. Spółka zawarła umowę dzierżawy nieruchomości położonej na terytorium Polski. Wnioskodawca występuje w ww. umowie jako dzierżawca. Przedmiotem umowy jest nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem.

Wnioskodawca dokonuje modernizacji i remontu (dalej: "Inwestycja") ww. budynku w celu dostosowania go potrzeb planowanej działalności gospodarczej. Po zakończeniu Inwestycji, Spółka wynajmie nieruchomość podmiotowi trzeciemu, który będzie prowadził w budynku działalność handlowo-usługową (restauracja).

W związku z powyższym, Spółka ponosi następujące koszty:

1. Zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją (w całości "zużytych" na potrzeby Inwestycji).

2. Przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji.

3. Media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji.

4. Usługa noclegowa, delegacja właściciela, usługi biurowe (wydruki dokumentów, wizytówek), reklama, pieczątki - które to usługi dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji.

5. Czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych), usługa księgowa, usługa prawna.

6. Halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia (które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji), stanowiące własność Wnioskodawcy i nabyte przez niego we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

7. Wyposażenie restauracji stanowiące własność Wnioskodawcy i nabyte przez niego we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją (w całości "zużytych" na potrzeby Inwestycji)) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

* Czy wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

* Czy wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego (tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

* Czy wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego (tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych)), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

* Czy wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

* Czy wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 7)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.l.

Wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją (w całości "zużytych" na potrzeby Inwestycji)) mogą być przez niego uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawa o CIT nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiuje pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o CIT, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości).

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych, to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Modernizacją, ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania. Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 16g ust. 7 ustawy o CIT, wartość początkowa inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio przepisy ust. 3-5 tej ustawy.

W myśl art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych:

* rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych,

* kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi,

* inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się:

* kosztów ogólnych zarządu,

* kosztów sprzedaży,

* pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją (w całości "zużytych" na potrzeby Inwestycji)) należy uznać jako wydatki wchodzące w skład wartości początkowej inwestycji w obcych środkach trwałych (w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT).

Podsumowując, wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją (w całości "zużytych" na potrzeby Inwestycji)) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Ad. 2.

Wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez niego uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Biorąc pod uwagę przepisy przytoczone w stanowisku dotyczącym pytania nr 1, wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) należy uznać jako wydatki wchodzące w skład wartości początkowej inwestycji w obcych środkach trwałych (w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT).

Podsumowując, wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Ad. 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego (tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji) mogą być przez niego uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Biorąc pod uwagę przepisy przytoczone w stanowisku dotyczącym pytania nr 1, wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego (tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji) należy uznać jako wydatki wchodzące w skład wartości początkowej inwestycji w obcych środkach trwałych (w rozumieniu przepisu art. 16g ust. 4 ustawy o CIT).

Podobnie uznał m.in. Dyrektor KIS w interpretacji z 17 listopada 2017 r. (0111-KDIB1- 3.4010.395.2017.1.AN) - "natomiast koszty mediów zużytych w trakcie prowadzonej inwestycji jakie spółka poniosła do dnia oddania lokalu do użytkowania stanowią inwestycję w obcym środku trwałym".

Podsumowując, wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego (tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Ad. 5.

Wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego (tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych)), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez niego uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (...).

Wydatki, o których mowa w niniejszym pytaniu z pewnością nie mogą być uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Co więcej, wydatki te nie mogą być uznane za koszty bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami osiągniętymi przez Wnioskodawcę.

Powyższe oznacza, że wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego (tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych)), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Podobnie uznał m.in. Dyrektor KIS w interpretacji z 17 listopada 2017 r. (0111-KDIB1- 3.4010.395.2017.1.AN) - "wydatki dotyczące wynajmowanego lokalu takie jak czynsz najmu (...) będą stanowiły dla spółki koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w związku z czym, będą potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia".

Ad. 6.

Wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez niego uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wydatki, o których mowa w niniejszym pytaniu z pewnością nie mogą być uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Sprzęty te bowiem (halogen przenośny, betoniarka, inne narzędzia) mogą być wykorzystane przez Wnioskodawcę także podczas przeprowadzania innych inwestycji. Sprzęty te nie ulegają zniszczeniu i wykorzystaniu w całości na potrzeby Inwestycji.

Powyższe oznacza, że wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.

Ad. 7.

Wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez niego uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wydatki, o których mowa w niniejszym pytaniu z pewnością nie mogą być uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Powyższe oznacza, że wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez niego uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne. Wynika to z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., który stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

u.p.d.o.p. nie definiuje wprost czym jest amortyzacja, tym niemniej wskazać należy, iż amortyzacja jest pojęciem związanym z aktywami trwałymi - odpisów amortyzacyjnych dokonujemy bowiem od pozycji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co potwierdzają, m.in. przepisy art. 16a i art. 16b tej ustawy.

W znaczeniu ekonomicznym amortyzacja oznacza zmniejszenie lub utratę wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na skutek ich zużycia w wyniku normalnego używania, korzystania z nich. Istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup, czy wytworzenie danego środka trwałego. Podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, a wysokość tych odpisów uzależniona jest m.in. od przewidywanego okresu użytkowania danego środka trwałego. Za pomocą amortyzacji nakłady na zakup bądź wytworzenie środka trwałego są stopniowo, w formie odpisów, zaliczane w koszty poszczególnych okresów, przy czym odpisy - jak wskazano wyżej - dokonywane zgodnie z regulacjami u.p.d.o.p. mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

c. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia;

Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 16a ust. 2 pkt 1 p.d.o.p. stanowi, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

W tym miejscu należy zaznaczyć, że u.p.d.o.p. nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie "inwestycji". Zgodnie z art. 4a pkt 1 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351).

Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

W praktyce przyjmuje się, że inwestycjami w obcych środkach trwałych są wydatki poniesione na ulepszenie środków dzierżawionych, wynajmowanych, leasingowanych lub używanych na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie innej umowy.

Z kolei, jak wynika z art. 16g ust. 7 u.p.d.o.p., wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. W myśl art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem zbadać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

* wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,

* wartość - w cenie nabycia - wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, czyli przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,

* koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego.

Z powyższego wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku jako kosztu wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym, czy ulepszanym środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem/ulepszeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Dla celów podatkowych za inwestycje w obcym środku trwałym uznać należy ogół kosztów poniesionych (zarachowanych) przez podatnika od dnia rozpoczęcia inwestycji do dnia przyjęcia do używania odnoszących się do niestanowiących jego własności środka trwałego, które zmierzają do ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego (Ożóg I. Inwestycje w obcych środkach trwałych, P. Pod. 1997, nr 7, str. 1).

Ustawodawca umożliwił bowiem tym podatnikom, którzy ponoszą wydatki na obce środki trwałe, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od sumy tych wydatków (nakładów), niezależnie od przewidywanego okresu używania i zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów. Nakłady podatnika ustawodawca nazywa środkami trwałymi. W tym miejscu należy podkreślić, że mimo nazwania nakładów środkami trwałymi, de facto środkiem trwałym nie staje się jakaś rzecz, ale dokonane wydatki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka w 2019 r. zawarła umowę dzierżawy nieruchomości położonej na terytorium Polski. Wnioskodawca występuje w ww. umowie jako dzierżawca. Przedmiotem umowy jest nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem.

Wnioskodawca dokonuje modernizacji i remontu (Inwestycja) ww. budynku w celu dostosowania go do potrzeb planowanej działalności gospodarczej. Po zakończeniu Inwestycji, Spółka wynajmie nieruchomość podmiotowi trzeciemu, który będzie prowadził w budynku działalność handlowo-usługową (restauracja). W związku z powyższym, Spółka ponosi szereg wydatków.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia ustalenia, w jaki sposób należy zakwalifikować ponoszone wydatki.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że towary, materiały i nabyte usługi, bezpośrednio związane z Inwestycją, o których mowa w pkt 1 stanu faktycznego, stanowią wydatki inwestycyjne zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. Z tego też względu wydatki te będą zwiększać wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Również wymienione wydatki w pkt 2 stanu faktycznego, takie jak zakup przedłużacza, wiadra budowlanego, rękawic, przecinaka, grabi, taczek, trzonka, młotka, łopaty, kielni i innych narzędzi, wskazują, że są one ściśle związane z Inwestycją. W związku z powyższym wydatki te także należy zaliczać do wartości początkowej Inwestycji.

Odnosząc się do kosztów mediów (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), wskazanych w pkt 3 opisu sprawy, należy stwierdzić, że jeżeli dotyczą one bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone w związku z przeprowadzaniem tej Inwestycji, to do dnia zakończenia inwestycji i przekazania jej do używania będą zwiększać wartość początkową tego środka trwałego.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pkt 5 opisu sprawy, należy w pierwszej kolejności wskazać na uregulowania zawarte w art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p.

I tak, w myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Koszty te są związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie.

W pkt 5 opisu sprawy Wnioskodawca wskazał, że ponosi koszty czynszu (w okresach miesięcznych), koszty usługi księgowej oraz usługi prawnej.

Do powyższych wydatków zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., bowiem wydatki te są kosztami pośrednio związanymi z przychodami, brak jest możliwości ustalenia w jakim okresie i w jakiej wysokości powstaje bezpośrednio związany z nimi przychód, przyczyniają się one w sposób ogólny do osiągnięcia przychodów Spółki, zatem ww. wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Tym samym nie można ich uznać za koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami. Nie będą one także zwiększały wartości początkowej inwestycji.

Wątpliwości Spółki budzi również kwestia sposobu kwalifikacji wydatków opisanych w pkt 6 stanu faktycznego, tj. halogenu przenośnego, betoniarki i innych narzędzi, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji.

Należy zauważyć, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego można zaliczyć tylko te koszty, które rzeczywiście przyczyniły się do wytworzenia konkretnego środka trwałego i były ściśle związane z jego wytworzeniem. Ich poniesienie nie powinno pozostawać w związku z pozostałą działalnością przedsiębiorcy, a co za tymi idzie - przyczyniać się do wykonywania także innych czynności.

Jeżeli jednak dane narzędzia mogą być wykorzystywane także po zakończonej inwestycji, dla innych celów, aniżeli wytworzenie konkretnej inwestycji, kosztu ich zakupu nie należy doliczać do jego wartości początkowej. W takim przypadku trudno bowiem uznać, że zostały one zużyte do wytworzenia konkretnego składnika majątku. Z tej też przyczyny, wydatki poniesione na zakup tych narzędzi nie mogą powiększać wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego, lecz mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne jako odrębne środki trwałe, jeżeli spełniają wszystkie przesłanki do uznanie ich jako składniki majątku o których mowa w wyż. cyt. art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p.

Odnosząc się do pkt 7 stanu faktycznego, należy ponownie wskazać na art. 16a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W odniesieniu do powyższego, jednym z podstawowych kryteriów stanowiącym o klasyfikacji danej rzeczy jako odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji jest kwestia jego kompletności i przydatności do używania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że wyposażenie restauracji stanowi własność Wnioskodawcy i zostało nabyte przez niego we własnym zakresie, jest kompletne i zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Tym samym, w ocenie Organu, składniki majątku, stanowiące wyposażenie restauracji, Spółka powinna kwalifikować jako odrębne środki trwałe w myśl art. 16a u.p.d.o.p., a nie jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy:

* wydatki opisane w pkt 1 stanu faktycznego (tj. zakup towarów, materiałów i usług bezpośrednio związanych z Inwestycją) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 2 stanu faktycznego (tj. przedłużacz, wiadro budowlane, rękawice, przecinak, grabie, taczki, trzonek, młotek, łopata, kielnia i inne narzędzia, które się zużywają, a więc nie mogą być użyte podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 3 stanu faktycznego, tj. media (energia elektryczna, opał, ścieki, woda, ochrona nieruchomości), które dotyczą bezpośrednio prowadzonej Inwestycji i są ponoszone na potrzeby przeprowadzanej Inwestycji, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako wydatki zwiększające wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 5 stanu faktycznego, tj. czynsz płatny wydzierżawiającemu (w okresach miesięcznych), usługa księgowa, usługa prawna, mogą być przez Wnioskodawcę uznane jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i w związku z tym potrącalne w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 6 stanu faktycznego (tj. halogen przenośny, betoniarka i inne narzędzia, które mogą być używane także podczas prac dotyczących innych inwestycji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) - jest prawidłowe,

* wydatki opisane w pkt 7 stanu faktycznego (tj. wyposażenie restauracji) mogą być przez Wnioskodawcę uznane za odrębne środki trwałe i wobec tego amortyzowane zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) - jest prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.