0111-KDIB1-2.4010.159.2021.1.BD - Zwolnienie z CIT dochodu przeznaczonego na cele statutowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Wnioskodawcę darowizny w postaci nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z podatku od osób prawnych w sytuacji, gdy przysporzenie to zostanie przeznaczone na cele statutowe Stowarzyszenia - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymanie przez Wnioskodawcę darowizny w postaci nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z podatku od osób prawnych w sytuacji, gdy przysporzenie to zostanie przeznaczone na cele statutowe Stowarzyszenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jeździecki Klub Sportowy jest osobową prawną - stowarzyszeniem kultury fizycznej zarejestrowanym w Krajowym Rejestrze Sądowym w Rejestrze Stowarzyszeń. Klub działa na podstawie statutu.

Celami działalności Klubu jest dążenie do powszechnego rozwoju jeździectwa jako dyscypliny sportowej oraz systematycznego podnoszenia poziomu sportowego (par. 6 statutu).

Cele wskazane powyżej są realizowane w szczególności poprzez prowadzenie procesu szkolenia zawodników Klubu w jeździectwie oraz poprzez organizowanie imprez sportowych i rekreacyjnych, oraz udział w zawodach sportowych i rekreacyjnych zawodników Klubu.

W tym miejscu należy wskazać, że Klub nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wszelkie dochody Klubu z prowadzonej działalności są przeznaczane na realizację celów statutowych Klubu.

Klub działa przy niepublicznej uczelni wyższej, którą posiada w swojej nazwie. Założycielem tej uczelni jest osoba fizyczna. Uczelnia ta jest aktualnie w trakcie likwidacji. W związku z likwidacją Uczelnia planuje przekazać w formie darowizny Klubowi z przeznaczeniem na realizację wyższej wymienionych celów statutowych dwie nieruchomości położone w (...), zabudowane budynkiem administracyjnym oraz dwoma hala sportowymi wraz z budynkami towarzyszącymi (m.in. budynkami magazynowymi) przystosowanymi do uprawiania jeździectwa.

Kupno pierwszej z nieruchomości przez Uczelnię miało miejsce 28 kwietnia 1998 r., a drugiej 18 grudnia 2000 r. Budynki na tych nieruchomościach zostały wybudowane w latach 1998-2006.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Klub przysporzenie w formie darowizny nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z podatku od osób prawnych w sytuacji, gdy przysporzenie to zostanie przeznaczone na cele statutowe tego Klubu?

Zdaniem Wnioskodawcy, samo przysporzenie w postaci nieruchomości otrzymane przez Klub od Uczelni w formie darowizny, które następnie będą wykorzystywane przez Klub na realizację celów statutowych Klubu wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, tj. celów wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Klubu.

Nie będą stanowiły dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT również dochody uzyskane z wykorzystywania przez Klub na cele statutowe nieruchomości otrzymanych w darowiźnie przeznaczone na cele statutowe.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT wolne od podatku są bowiem dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest m.in. działalność w zakresie kultury fizycznej i sportu - w części przeznaczonej na te cele.

Zatem, cele przewidziane w statucie mieszczą się w katalogu celów wymienionych w tym przepisie. Niewątpliwie bowiem jeździectwo jest dyscypliną sportu.

Zatem, w opisanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie wyżej wymieniony przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie powołanego art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

W tym miejscu wskazać także należy, że pod pojęciem darowizny, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), należy rozumieć umowę, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych. Świadczenie na rzecz obdarowanego może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze. Darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami. Nie istnieją w zasadzie żadne ograniczenia co do możności przyjmowania darowizn, okolicznością przesądzającą w tym zakresie jest posiadanie zdolności prawnej. Umowa darowizny jest umową konsensualną, co oznacza, że wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego. Cechą istotnie wyróżniającą umowę darowizny od wielu umów nazwanych, uregulowanych w kodeksie cywilnym, jest jej nieodpłatność. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca, dokonując na rzecz drugiej strony przysporzenia, nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania umowy darowizny, ani też w przyszłości. Skutkiem zawarcia ww. umowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jest uzyskanie przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Jeździecki Klub Sportowy jest stowarzyszeniem kultury fizycznej działającym przy niepublicznej uczelni wyższej. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie szkolenia zawodników Klubu w jeździectwie, organizowania imprez sportowych i rekreacyjnych oraz organizowania uczestnictwa w tych zawodach przez zawodników Klubu. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika ponadto, że Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej, a wszelkie dochody z prowadzonej działalności są przeznaczane na realizację celów statutowych Klubu.

W związku z likwidacją uczelni przy której działa Klub, w przyszłości Wnioskodawcy zostaną przekazane dwie nieruchomości zabudowane budynkiem administracyjnym i halami sportowymi wraz z budynkami towarzyszącymi przystosowanymi do uprawiania jeździectwa. Przekazanie to nastąpi w formie umowy darowizny.

W związku z otrzymaniem ww. darowizny Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy otrzymane przez Klub przysporzenie w postaci darowizny nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania, w sytuacji gdy przysporzenie to zostanie przeznaczone na cele statutowe Stowarzyszenia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca otrzyma w formie darowizny składniki majątku, o których mowa we wniosku to na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT uzyska z tego tytułu przychód podatkowy. Ustawodawca przewidział jednak możliwość zwolnienia niektórych dochodów od opodatkowania podatkiem dochodowym.

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienie określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego dochodu, oprócz dochodów wymienionych w art. 17 ust. 1a ustawy o CIT. Ważny jest bowiem cel na jaki ten dochód jest przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia, przy czym źródłem dochodów mogą być przykładowo dochody z działalności statutowej, z działalności gospodarczej.

Omawiane zwolnienie przedmiotowe posiada jednak ograniczenia. Stosownie bowiem do art. 17 ust. 1a ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;

1a.dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k; 2. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Artykuł 17 ust. 1b ustawy o CIT stanowi natomiast, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

W tym miejscu należy podkreślić, że zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, dotyczy podatników, których celem statutowym jest określona w przepisie działalność. Ponadto, przepisy ograniczają zakres podmiotowy zwolnienia, poprzez wyłączenie spod możliwości jego zastosowania dochodów różnych grup podatników, czy to z uwagi na rodzaj ich działalności, czy też określoną formę organizacyjną.

Ze zwolnienia nie mogą korzystać, bez względu na cele ich działalności, podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1c ustawy o CIT, tj.:

Należy mieć na uwadze, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), dlatego też muszą być stosowane w sposób ścisły i jakakolwiek wykładnia rozszerzająca w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna. Również określenie celów statutowych pod kątem uprawnień podatkowych musi być precyzyjne. Z podatkowego punktu widzenia chodzi bowiem o zwolnienie dochodu od podatku, a zatem zastosowanie instytucji będącej wyjątkiem od reguły, jaką jest opodatkowanie dochodów osób prawnych.

Zatem, mając na uwadze brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, należy wskazać, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia będzie możliwe w przypadku spełnienia następujących warunków:

* podatnik prowadzi działalność statutową we wskazanych powyżej zakresach (jego działalność statutowa odpowiada przynajmniej jednej z wymienionych powyżej),

* podatnik nie zalicza się do podmiotów wymienionych w art. 17 ust. 1c ustawy o CIT,

* podatnik przeznaczył oraz wydatkował, bez względu na termin, osiągnięte dochody na cel wskazany w statucie, odpowiadający celowi wskazanemu w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia zależy nie tylko od przeznaczenia osiągniętego dochodu na preferowane ustawą cele statutowe, ale także od faktycznego wydatkowania go na te cele. Użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT sformułowanie "w części przeznaczonej na te cele" oznacza, że jeżeli statut będzie przewidywał również realizację innych celów, niż wymienione w tym przepisie, to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych "innych celów" nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania.

Zatem, warunkiem skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT jest, aby cele przewidziane w statucie mieściły się w katalogu celów wymienionych w tym przepisie.

Zauważyć należy, że w opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a otrzymane po dokonaniu darowizny nieruchomości będą służyły realizacji celów statutowych Klubu. Oznacza to, że od momentu, w którym Klub stanie się ich właścicielem, nadal będzie prowadził w nich działalność statutową, tj. działalność w zakresie kultury fizycznej i sportu poprzez dążenie do powszechnego rozwoju jeździectwa jako dyscypliny sportowej oraz systematycznego ponoszenia poziomu sportowego, a osiągane z tych tytułów dochody będzie przeznaczał wyłącznie na wykonywanie działalności w zakresie kultury fizycznej i sportu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić zatem, że dochód Wnioskodawcy powstały w wyniku otrzymania wskazanej we wniosku darowizny w postaci nieruchomości będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, z uwagi na okoliczność, że nieruchomości te będą wykorzystywane na wskazane powyżej i wymienione w ww. przepisie cele statutowe. Podkreślić bowiem należy, że przeznaczenie i wydatkowanie dochodów Stowarzyszenia na cele statutowe tożsame z wymienionymi w powołanym przepisie, uprawiania do zwolnienia z opodatkowania tychże dochodów.

W związku z powyższym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy otrzymanie darowizny w postaci nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu z podatku od osób prawnych w sytuacji, gdy przysporzenie to zostanie przeznaczone na cele statutowe Stowarzyszenia.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.