0111-KDIB1-2.4010.110.2020.2.MS - Zwolnienie z CIT kwoty nadwyżki dotacji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 marca 2020 r. (data wpływu do Organu 9 marca 2020 r.), uzupełnionym 20 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą:

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą:

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 kwietnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.110.2020.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 20 maja 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (sp. z o.o.) w 2019 r. stał się beneficjentem Działania pn. " (...)", objętego Programem Rozwoju Obszarów Wielskich na lata 2014-2020, prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: ARiMR). W celu realizacji projektu objętego dofinansowaniem, utworzono grupę operacyjną, w skład której wchodzi jednostka naukowa (Lider) oraz dwie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Partner 1 - Wnioskodawca i Partner 2). Umowa grupy operacyjnej określa obowiązki Stron, związanych z realizacją przedmiotowej operacji, oraz ustala rozliczenia finansowe pomiędzy stronami w zakresie otrzymanej na realizację operacji dotacji.

Zgodnie z Umową o przyznanie pomocy w ramach Działania " (...)" zawartą z ARiMR oraz Umową grupy operacyjnej, Grupa pozyskała środki na dofinansowanie:

Po złożeniu wniosku o płatność rozliczającego dany etap operacji, ARiMR zatwierdza poniesione przez grupę operacyjną koszty (a dokładniej - koszty bezpośrednie Lidera i Partnera 2) i dokonuje ich refundacji, a także refundacji kosztów pośrednich wyliczonych na podstawie stawki ryczałtowej. ARiMR przekazuje środki pieniężne Liderowi grupy, który jest zobowiązany do przekazaniach ich Partnerom, w części im przypadającej. Zatem po zatwierdzeniu wniosku o płatność, dokumentującego koszty bezpośrednie i określającego kwotę ryczałtu na koszty pośrednie, kwota dotacji na obie grupy tych kosztów zostanie przekazana przelewem na konto Lidera Grupy, który zobowiązany jest przekazać środki finansowe - na podstawie noty księgowej - pozostałym członkom Grupy. Jest to uregulowane zapisami Umowy grupy operacyjnej w brzmieniu:

"Partnerzy upoważniają Lidera Grupy operacyjnej do pośredniczenia w przekazywaniu członkom Grupy operacyjnej środków finansowych z ARiMR i rozliczania tych środków w trybie i na zasadach określonych w Umowie o przyznaniu pomocy z ARiMR" oraz

"Strony Umowy zobowiązują się pokrywać koszty kwalifikowalne ze środków własnych do momentu weryfikacji ich zgodności przez Lidera, które nastąpi w terminie nie dłuższym niż 14 dni od przedłożenia dokumentów. Potwierdzeniem zaakceptowania przez Lidera będzie wystawienie noty księgowej, na podstawie której Lider dokona refundacji ze środków otrzymanych przez ARiMR na konto bankowe Partnera".

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca (Partner 1) nie ponosi żadnych kosztów bezpośrednich operacji, nie ma zatem wpływu na ich rodzaj oraz wysokość. Jest on beneficjentem dotacji jedynie w zakresie ryczałtu, którego wysokość będzie mu znana po rozliczeniu kosztów ponoszonych przez pozostałych członków Grupy operacyjnej. Jednak od momentu rozpoczęcia realizacji projektu, Wnioskodawca będzie pokrywał z własnych środków finansowych koszty bieżące, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji operacji w zakresie nałożonym ww. Umowami. Ponadto, Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej dla wydatków związanych z projektem, ale aby otrzymać dofinansowanie nie musi przedstawiać ARiMR żadnych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów.

Ponieważ dofinansowanie Wnioskodawcy stanowi ryczał od kosztów bezpośrednich Lidera i Partnera 2, a jego wysokość nie jest znana w momencie ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztu, może dojść do sytuacji, w której kwota poniesionych faktycznie kosztów nie będzie równa kwocie otrzymanej z ARiMR dotacji. W takim przypadku mogą wystąpić następujące rozbieżności pomiędzy poniesionymi kosztami a kwotą dofinansowania:

* koszty Wnioskodawcy przewyższą otrzymane dofinansowanie,

* koszty Wnioskodawcy będą niższe niż otrzymane dofinansowanie.

Otrzymane dofinansowanie, zgodnie z zapisami Umowy o przyznaniu pomocy, pochodzi z dwóch źródeł:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 oraz pkt 53 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie będzie stanowiło przychód Wnioskodawcy zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym. Koszty finansowane z tych środków nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą wyższe niż otrzymana kwota dotacji, powstała kwota nadwyżki kosztów będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

2. Czy w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą niższe niż otrzymana kwota dotacji, powstała kwota nadwyżki dotacji będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Część kosztów związanych z realizacją projektu, które nie zostaną zrefundowane przez ARiMR w formie ryczałtu, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu - jako wydatki ponoszone ze środków własnych.

Ad. 2) Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane dofinansowanie stanowi co do zasady przychód zwolniony z opodatkowania. Ustawodawca nie uzależnia uznania opisanego powyżej dofinansowania za zwolnione z opodatkowania od spełnienia określonych warunków, Wnioskodawca uznaje zatem, że na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 47 oraz pkt 53 Ustawy o CIT, również nadwyżka dotacji będzie z opodatkowania zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm. dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Przepisy u.p.d.o.p. dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca stał się beneficjentem Działania objętego Programem Rozwoju Obszarów Wielskich na lata 2014-2020, prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W celu realizacji projektu objętego dofinansowaniem, utworzono grupę operacyjną, w skład której wchodzi jednostka naukowa (Lider) oraz dwie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Partner 1 - Wnioskodawca i Partner 2).

Zgodnie z Umową o przyznanie pomocy w ramach Działania zawartą z ARiMR oraz Umową grupy operacyjnej, Grupa pozyskała środki na dofinansowanie:

Po złożeniu wniosku o płatność rozliczającego dany etap operacji, ARiMR zatwierdza poniesione przez grupę operacyjną koszty (a dokładniej - koszty bezpośrednie Lidera i Partnera 2) i dokonuje ich refundacji, a także refundacji kosztów pośrednich wyliczonych na podstawie stawki ryczałtowej. ARiMR przekazuje środki pieniężne Liderowi grupy, który jest zobowiązany do przekazaniach ich Partnerom, w części im przypadającej.

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca (Partner 1) nie ponosi żadnych kosztów bezpośrednich operacji, nie ma zatem wpływu na ich rodzaj oraz wysokość. Jest on beneficjentem dotacji jedynie w zakresie ryczałtu, którego wysokość będzie mu znana po rozliczeniu kosztów ponoszonych przez pozostałych członków Grupy operacyjnej. Jednak od momentu rozpoczęcia realizacji projektu, Wnioskodawca będzie pokrywał z własnych środków finansowych koszty bieżące, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji operacji w zakresie nałożonym ww. umowami. Ponieważ dofinansowanie Wnioskodawcy stanowi ryczał od kosztów bezpośrednich Lidera i Partnera 2, a jego wysokość nie jest znana w momencie ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztu, może dojść do sytuacji, w której kwota poniesionych faktycznie kosztów nie będzie równa kwocie otrzymanej z ARiMR dotacji. W takim przypadku mogą wystąpić następujące rozbieżności pomiędzy poniesionymi kosztami a kwotą dofinansowania:

* koszty Wnioskodawcy przewyższą otrzymane dofinansowanie,

* koszty Wnioskodawcy będą niższe niż otrzymane dofinansowanie.

Otrzymane dofinansowanie, zgodnie z zapisami Umowy o przyznaniu pomocy, pochodzi z dwóch źródeł:

* ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich,

* z krajowych środków publicznych.

Ustalenie, jakie wydatki i na jakich warunkach można uznać za kwalifikujące się do refundacji jest jednym z podstawowych aspektów ubiegania się o fundusze europejskie.

Kwalifikowalność wydatków oznacza, że dany wydatek jest niezbędny do wykonania projektu i bezpośrednio jest z nim związany. Kategorie wydatków kwalifikowanych muszą być ściśle powiązane z projektami, które kwalifikują się do objęcia wsparciem w ramach danego działania stanowiącego element programu operacyjnego. Należy to rozumieć w ten sposób, że kwalifikowalność wydatków ściśle wiąże się z kwalifikowalnością projektów, tzn. wydatek jest kwalifikowalny, jeśli został poniesiony w ramach projektu kwalifikującego się do wsparcia.

Nie wszystkie wydatki mogą być jednak objęte wsparciem. Ich zakres zależy od programu, z którego beneficjent chce skorzystać i od konkretnego działania.

Wskazać należy, że na gruncie podatkowym, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59.

Przez "bezpośrednio sfinansowane" należy rozumieć wydatki pokryte przez to dofinansowanie, innymi słowy - wydatki zapłacone przy użyciu środków pieniężnych pochodzących z dotacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast kwestia możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę będących wyższymi niż kwota otrzymanej dotacji.

W oparciu o powyższe przepisy prawa należy zatem wskazać, że opisane we wniosku wydatki Spółki nieobjęte budżetem dotacji ponoszone w celu zapewnienia prawidłowej realizacji operacji w zakresie nałożonymi ww. umowami, po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., będą mogły zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów podatkowych.

Nieodzownym warunkiem zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów podatkowych jest przy tym właściwe udokumentowanie tych wydatków.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę, które będą wyższe niż otrzymana kwota dotacji, należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia uznania za dochód zwolniony z opodatkowania powstałej kwoty nadwyżki dotacji, w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą niższe niż otrzymana kwota dotacji.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Otrzymywane przez podmioty gospodarcze dopłaty/dofinansowania spełniają, co do zasady, warunek uznania ich za przychód w rozumieniu ww. art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p.

Nie oznacza to jednak, że otrzymane środki finansowe zawsze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje bowiem szereg zwolnień dla środków otrzymywanych na realizację określonych projektów. Przy czym zastosowanie właściwej podstawy tego zwolnienia uzależnione jest od źródła pochodzenia otrzymanych środków, celu przyznania oraz podmiotu wypłacającego określone środki.

W sytuacji opisanej we wniosku, gdy podmiot gospodarczy jest beneficjentem Działania, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wielskich na lata 2014-2020, prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, otrzymana przez niego dotacja będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., zgodnie z którym wolne od podatku są kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

W myśl art. 18 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.), agencja wykonawcza jest państwową osobą prawną tworzoną na podstawie odrębnej ustawy w celu realizacji zadań państwa.

Zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wydatki budżetu państwa dzielą się m.in. na dotacje i subwencje. Dotacjami, w myśl art. 126 ww. ustawy, są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Zgodnie z art. 121 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, programy finansowane z udziałem środków europejskich są ujmowane w załączniku do ustawy budżetowej.

Stosownie do art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. d ww. ustawy, dotacjami celowymi są środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b.

Przy czym zauważyć należy, że zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy o finansach publicznych, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich - rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 5 ust. 3 tej ustawy do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b), tj.:

Zgodnie z art. 117 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej oraz środków, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013.

W myśl art. 117 ust. 2 ww. ustawy, w budżecie środków europejskich ujmuje się:

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wydatki budżetu państwa dzielą się m.in. na wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich.

W myśl art. 186 ww. ustawy, wydatki na realizację programów i projektów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być przeznaczone na:

Podkreślić należy, że w świetle ww. przepisów ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z Unii Europejskiej, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z cytowanym uprzednio przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dotacja otrzymana w ramach Działania, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wielskich na lata 2014-2020, prowadzonego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, będzie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.

Tym samym także nadwyżka powstała w wyniku poniesienia mniejszych wydatków na koszty pośrednie rozliczane ryczałtem, niż kwota otrzymanych środków, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód zwolniony z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy koszty poniesione przez Wnioskodawcę będą:

* wyższe niż otrzymana kwota dotacji, powstała kwota nadwyżki kosztów będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy - jest prawidłowe,

* niższe niż otrzymana kwota dotacji, powstała kwota nadwyżki dotacji będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od osób prawnych - jest prawidłowe,

* podstawy prawnej tego zwolnienia - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.