0111-KDIB1-1.4011.131.2017.2.BS - Stawka amortyzacyjna dla wytworzonych regałów magazynowych oraz podnośników nożycowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym 26 września 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla składników majątku, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla składników majątku, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 sierpnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4011.131.2017.1.BS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 21 września 2017 r.).

Spółka komandytowa działająca pod firmą "X" jest spółką osobową, która prowadzi inwestycję polegającą na budowie obiektu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponieważ podmiot gospodarczy jest spółką osobową swoje funkcjonowanie opiera na osobach wspólników, w związku z powyższym podatkowe skutki opisanego stanu faktycznego będą dotyczyć wspólników, w przedmiotowym zapytaniu osób fizycznych. Wnioskodawcą i zainteresowanym w sprawie wydania interpretacji jest więc w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca będący wspólnikiem-komandytariuszem ww. spółki. Obiekt zarówno w projekcie architektonicznym jak i w Pozwoleniu na budowę z 17 kwietnia 2015 r. określany jest jako Budynek magazynowy z częścią socjalno-biurową wraz z instalacjami wewnętrznymi, infrastrukturą, drogami wewnętrznymi i parkingami. Cały obiekt składa się z części biurowo-socjalnej oraz z części magazynowej.

Powierzchnia zabudowy części magazynowej - 2170 m², części biurowo-socjalnej - 820 m². Obie części obiektu połączone są ze sobą ciągiem komunikacyjnym oraz posiadają wspólną ścianę o charakterze ściany ogniotrwałej stanowiącej element konstrukcyjny części biurowo-socjalnej. Cały obiekt zbudowany jest z prefabrykowanych elementów żelbetonowych wykonanych w fabryce, przewiezionych na miejsce budowy i zamontowanych. Elementy żelbetonowe przymocowane są do fundamentów.

W części magazynowej powstała nie trwale związana z konstrukcją budynku zabudowa stalowa tworząca antresole/kondygnacje pełniące funkcję regałów magazynowych, dzięki czemu nastąpiło zwiększenie powierzchni magazynowej do ponad 6 tysięcy m². Został również zamontowany podnośnik nożycowy, który pozwala transportować meble na poszczególne kondygnacje/antresole "regału". Całość robót prowadzona jest przez generalnego wykonawcę, który wystawia faktury na poszczególne etapy robót, istniej jednak możliwość wyodrębnienia na podstawie harmonogramu rzeczowo-finansowego wartości robót związanych z budową regałów. Część magazynowa została już z punktu widzenia prawa budowlanego formalnie oddana do użytkowania i ujawniona w ewidencji środków trwałych.

Na potrzeby umowy z generalnym wykonawcą uzgodniony został harmonogram rzeczowo-finansowy. Poniżej zestawienie robót dotyczące wykonania regałów po wyodrębnieniu z całości konstrukcji stalowej części magazynowej wraz z ich wartością oraz przyporządkowaniem do odpowiedniego zakresu robót:

V/cz.mag. konstrukcja stalowa (cz. magazynowa) - 1.409.819,04 zł,

V.1/cz.mag. Konstrukcja stalowa (dostawa montaż, demontowalna konstrukcja): słupy stropów, belki stropów, belki obwodowe - dotyczy regałów - 884.262,17 zł,

V.2/cz.mag. Konstrukcja stalowa (dostawa i montaż): stężenia stalowe dachu cz. magazynowej, daszki stalowe, konstrukcje reklam na cz. magazynowej - 40.677,37 zł,

V.3/cz.mag. Stropy z płyt pomostowych (dostawa i montaż) - dotyczy regałów - 484.879,50 zł,

Wg poniższego zestawienia wartość początkowa związana z wytworzeniem regałów wynosi: 1.369.141,67 zł oraz koszt zakupu i montażu podnośników nożycowych:

XI/cz.mag inne

(cz.magazynowa) - 206.240,78 zł,

X.1 Podnośnik nożycowy (2 szt.) - 155.178,93 zł,

X.2 Wygrodzenie podnośnika magazynowego (2 szt.) - 51.061,86 zł.

Wskazane we wniosku regały magazynowe oraz podnośniki stanowić będą środki trwałe, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniające definicję środka trwałego określoną w tym przepisie, składniki te są kompletne i zdatne do użytku. Formalne ujawnienie regałów magazynowych oraz podnośników jako środków trwałych (przyjęcie do ewidencji środków trwałych) nastąpi w dacie otrzymania interpretacji indywidualnej do niniejszego wniosku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA, z punktu widzenia skutków podatkowych dotyczy zdarzenia przyszłego.

Istotne elementy zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie i jego uzupełnieniu, gdzie wskazano, że Wnioskodawca:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Spółka ma prawo do zastosowania dla tak wytworzonych regałów w części magazynowej 20% stawki amortyzacji oraz stawki 10% dla podnośników nożycowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, regały magazynowe oraz podnośniki nożycowe stanowić będą wyposażenie (będące obiektami wolnostojącymi - nie związanymi trwale z budynkiem). Będą to odrębne środki trwałe. Do regałów magazynowych, stanowiących środek trwały zaliczanych do grupy KŚT 8 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane" rodzaju 808 KŚT "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie gdzie indziej niesklasyfikowane", należy zastosować stawkę amortyzacyjną 20%. Zgodnie z uwagami szczegółowymi do rodzaju 808 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), rodzaj ten obejmuje m.in. meble, a także pozostałe narzędzia, przyrządy, sprzęt techniczny, ruchomości oraz inne samodzielne środki pracy i przedmioty zaliczane do środków trwałych, gdzie indziej niesklasyfikowane. Natomiast podnośnik nożycowy należy zaliczyć do grupy KŚT 6 "Urządzenia techniczne", podgrupy 64 "Dźwigi i przenośniki", rodzaju 643 "Przenośniki ogólnego zastosowania" i zastosować stawkę amortyzacji 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

* być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,

* być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego, wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przepisu tego wynika, że:

* wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji,

* raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu,

* przez metody amortyzacji, o których mowa w ustawie, rozumie się metody opisane w art. 22i-22k.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

W świetle powyższego należy wskazać, że sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in., np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny.

Wskazać należy, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Dotyczy to również, ustalenia czy w wyniku podjętych przez niego działań został wytworzony, jeden, czy też kilka środków trwałych. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych - dla środków trwałych sklasyfikowanych do grupy 8 rodzaj 808 KŚT (zgodnie z aktualnie obowiązującą Klasyfikacją KŚT z 2016 r. grupa 8 rodzaj 809), ma zastosowanie stawka 20%, natomiast dla środków trwałych sklasyfikowanych do grupy 6 rodzaj 643 KŚT, dla której wysokość stawki amortyzacyjnej określono w wysokości 10%.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, m.in. że Wnioskodawca jest wspólnikiem-komandytariuszem spółki komandytowej. Spółka buduje obiekt na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obiekt zarówno w projekcie architektonicznym jak i w Pozwoleniu na budowę z 17 kwietnia 2015 r. określany jest jako Budynek magazynowy z częścią socjalno-biurową wraz z instalacjami wewnętrznymi, infrastrukturą, drogami wewnętrznymi i parkingami. Cały obiekt składa się z części biurowo-socjalnej oraz z części magazynowej.

W części magazynowej powstała nie trwale związana z konstrukcją budynku zabudowa stalowa tworząca antresole/kondygnacje pełniące funkcję regałów magazynowych, dzięki czemu nastąpiło zwiększenie powierzchni magazynowej do ponad 6 tysięcy m². Został również zamontowany podnośnik nożycowy, który pozwala transportować meble na poszczególne kondygnacje/antresole "regału". Całość robót prowadzona jest przez generalnego wykonawcę, który wystawia faktury na poszczególne etapy robót, istniej jednak możliwość wyodrębnienia na podstawie harmonogramu rzeczowo-finansowego wartości robót związanych z budową regałów. Część magazynowa została już z punktu widzenia prawa budowlanego formalnie oddana do użytkowania.

Formalne ujawnienie regałów magazynowych oraz podnośników jako środków trwałych (przyjęcie do ewidencji środków trwałych) nastąpi w dacie otrzymania interpretacji indywidualnej do niniejszego wniosku. Wnioskodawca regały magazynowe, stanowiące środek trwały zaliczy do grupy KŚT 8 "Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane" rodzaju 808 KŚT "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie gdzie indziej niesklasyfikowane", natomiast podnośnik nożycowy zaliczy do grupy KŚT 6 "Urządzenia techniczne", podgrupy 64 "Dźwigi i przenośniki", rodzaju 643 "Przenośniki ogólnego zastosowania"

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że prawidłową stawką amortyzacyjną dla amortyzacji Przenośników ogólnego zastosowania zaliczonych do grupy 6 (symbolu 643) KŚT jest stawka amortyzacyjna w wysokości 10%, natomiast dla Pozostałych narzędzi, przyrządów, ruchomości i wyposażenia, gdzie indziej niesklasyfikowanych zaliczonych do grupy 8 (symbolu 808) KŚT (zgodnie z aktualnie obowiązującą Klasyfikacją KŚT winno być 809) jest stawka amortyzacyjna w wysokości 20%.

Reasumując jeżeli Wnioskodawca prawidłowo dokonał kwalifikacji wskazanych we wniosku wytworzonych regałów i zakupionych podnośników nożycowych do właściwych grup KŚT, to może zastosować dla regałów stawkę amortyzacyjną 20% natomiast dla podnośników nożycowych stawkę amortyzacyjną 10%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem, uznano za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego (w tym dot. prawidłowego sklasyfikowania środków trwałych) stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.