0111-KDIB1-1.4010.62.2022.1.AW - Zabezpieczenie spłaty pożyczek jako koszt podatkowy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcjami CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- czy Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcjami CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który zostanie zaksięgowany w księgach rachunkowych Spółki, stosownie do art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- w jaki sposób w razie zbycia wierzytelności w ramach rozliczenia transakcji CDS należy ustalić przychód z tytułu należnego Wnioskodawcy Wynagrodzenia;

- w jaki sposób w razie zbycia wierzytelności w ramach rozliczenia transakcji CDS należy ustalić kwotę kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbywanych wierzytelności w części dotyczącej kapitału pożyczki;

- czy Wynagrodzenie 2 otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach rozliczenia transakcji CDS w zamian za przeniesienie na Przejmującego Ryzyko wierzytelności, wobec których wystąpiło Zdarzenie kredytowe, nie będzie przychodem z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"). Spółka zamierza rozpocząć działalność jako krajowa instytucja płatnicza w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1907, z późn. zm.; dalej: "u.u.p.") i w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej będzie zajmowała się wydawaniem instrumentów płatniczych. W związku z wykonywaniem tej usługi płatniczej Spółka zamierza udzielać osobom fizycznym (dalej: "Pożyczkobiorcy") pożyczek służących wykonaniu transakcji płatniczych (kredytów płatniczych), które stanowią jednocześnie kredyt konsumencki w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083 z późn. zm., dalej: "u.k.k.").

Oprócz konieczności spłaty kapitału przez Pożyczkobiorców, z tytułu pożyczek Spółka zamierza pobierać od Pożyczkobiorców opłaty i prowizje należne z tytułu udzielonych pożyczek związane z używaniem wydanego instrumentu płatniczego, naliczanego Pożyczkobiorcom zgodnie z zawartą umową oraz regulaminem wydawania i używania kart.

Planowana działalność Spółki będzie łączyła się z dużym ryzykiem nieotrzymania spłaty pożyczki albo otrzymania spłaty z poważnym opóźnieniem. W przypadku gdy Pożyczkobiorcy będą opóźniać się ze spłatą, niezbędne będzie podjęcie działań, mających na celu odzyskanie należnych wierzytelności. Możliwe, że pomimo podejmowania prób odzyskania należności, dłużnicy w dalszym ciągu nie spłacą pożyczek. W efekcie, Wnioskodawca może utracić nie tylko przychody, ale także kwoty pożyczek, które wypłacił wcześniej Pożyczkobiorcom, co generuje ryzyko utraty płynności finansowej lub ograniczenia akcji pożyczkowej, a w konsekwencji utraty lub ograniczenia przyszłego źródła przychodów poprzez ograniczenie lub uniemożliwienie udzielania pożyczek kolejnym Pożyczkobiorcom, którym Spółka mogłaby udzielić finansowania, gdyby dysponowała niespłaconymi przez dłużników kwotami pożyczek.

W celu zabezpieczenia finansowania swojej działalności gospodarczej i udzielanych pożyczek, Spółka zamierza zabezpieczyć się przed ryzykiem braku spłaty pożyczek lub opóźnienia w spłacie pożyczek. W tym celu Wnioskodawca zamierza zawrzeć transakcje kredytowych instrumentów pochodnych typu swap ryzyka kredytowego (ang. Credit Default Swap, dalej: "CDS") z podmiotem zajmującym się przejmowaniem ryzyka niewypłacalności dłużników (dalej: "Przejmujący Ryzyko"). Skutkiem zawarcia transakcji CDS będzie przeniesienie przez Spółkę do Przejmującego Ryzyko ryzyka niespłacalności pożyczek udzielonych przez Spółkę, w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej: "Wynagrodzenie 1") uiszczane przez Spółkę na rzecz Przejmującego Ryzyko. Wynagrodzenie 1 z tytułu zabezpieczenia ryzyka kredytowego będzie płacone przez Wnioskodawcę cyklicznie (w miesięcznych okresach rozliczeniowych). Wysokość Wynagrodzenia 1 kalkulowana będzie m.in. w oparciu o przewidywaną szkodowość portfela pożyczek objętych transakcją CDS. Wypłacone przez Wnioskodawcę Wynagrodzenie 1 stanowić będzie wydatek faktycznie poniesiony przez Spółkę, który będzie również właściwie udokumentowany. Jednocześnie Wynagrodzenie 1 wypłacane Przejmującemu Ryzyko w żadnym wypadku nie podlega zwrotowi na rzecz Spółki.

Zawarcie transakcji CDS potwierdzone zostanie umową o przeniesieniu ryzyka niespłacania pożyczek zawartą przez strony (dalej: "Umowa CDS"), określającą w szczególności sposób kalkulacji kwoty Wynagrodzenia 1 oraz warunki rozliczania transakcji CDS pomiędzy stronami, na podstawie której Spółka przekazywać będzie Przejmującemu Ryzyko w określonym, comiesięcznym terminie zestawienie pożyczek będących przedmiotem zabezpieczenia za poprzedni miesiąc wraz z kalkulacją Wynagrodzenia 1 oraz zestawienie niespłaconych kwot pożyczek za poprzedni miesiąc.

W przypadku wystąpienia zdarzenia określonego w Umowie CDS, tj. w przypadku braku spłaty kwoty pożyczki w wyznaczonym terminie od dnia wymagalności określonego harmonogramem spłaty pożyczki lub od daty wypowiedzenia umowy (dalej: "Zdarzenie Kredytowe"), Spółka sprzeda wierzytelności pożyczkowe na rzecz Przejmującego Ryzyko. Przejmujący Ryzyko zobowiązany będzie w ramach rozliczenia transakcji CDS do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia (dalej: "Wynagrodzenie 2") stanowiącego cenę za przelew (cesję) wierzytelności pożyczkowych (w tym przede wszystkim kapitału pożyczek, prowizji, odsetek lub innych opłat), w stosunku do których wystąpi Zdarzenie Kredytowe, a które podlegały transakcji CDS.

Z tytułu zapłaty Wynagrodzenia 2 na Przejmującego Ryzyko przechodzi własność środków pozyskanych w toku windykacji sądowej i pozasądowej pożyczek, w stosunku do których Przejmujący Ryzyko dokona płatności, w wysokości nieprzekraczającej tej płatności. Przejmujący Ryzyko przekazuje Spółce otrzymane spłaty pożyczek w części, w której nie zostały pokryte przez Przejmującego Ryzyko poprzez dokonanie płatności z tytułu Wynagrodzenia 2, pozyskane przez Przejmującego Ryzyko w toku windykacji sądowej i pozasądowej.

Przejmujący Ryzyko oraz Wnioskodawca będą mieli prawo do wzajemnego potrącenia wierzytelności z tytułu Wynagrodzenia 1, Wynagrodzenia 2 oraz kwot przekazywanych Spółce pozyskanych w toku windykacji sądowej i pozasądowej pożyczek, w części, w której nie zostaną one pokryte przez Przejmującego Ryzyko.

Korzyścią dla Spółki, jako strony wchodzącej w transakcję CDS będzie zabezpieczenie się przed ryzykiem braku spłaty udzielonych pożyczek poprzez jego przeniesienie do zewnętrznego podmiotu. Zawarcie transakcji CDS daje większą pewność i stabilność prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie udzielania pożyczek, a w konsekwencji osiąganie przychodów z tytułu przykładowo prowizji, odsetek lub innych opłat należnych z tytułu udzielonych pożyczek oraz zabezpieczenie przyszłego źródła przychodów poprzez odzyskanie środków pieniężnych umożliwiających Spółce udzielanie pożyczek kolejnym Pożyczkobiorcom.

W związku z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym należy jednocześnie zaznaczyć, iż transakcja CDS należy do specyficznej kategorii stosunków kontraktowych stanowiących tzw. umowy nienazwane. Co istotne, w praktyce obrotu gospodarczego nie ma jednego modelu wykorzystywanego dla celów zawarcia umów zmierzających do zabezpieczenia ryzyka kredytowego (m.in. umów typu CDS). Z tej perspektywy, kwalifikacja transakcji powinna zostać dokonana przy uwzględnieniu zasadniczego celu leżącego u podstaw jej zawarcia, a więc uzyskania przez podmiot finansujący zabezpieczenia na wypadek niewywiązania się dłużnika ze spłaty zadłużenia.

Na podstawie wskazanej kategorii transakcji, jedna ze stron w zamian za uzgodnione wynagrodzenie zgadza się na odkup (cesję) wierzytelności od innego podmiotu w zamian za określone w umowie wynagrodzenie w przypadku wystąpienia uzgodnionego w umowie zdarzenia. W praktyce gospodarczej zdarzeniem tym najczęściej jest niespłacenie zabezpieczonej wierzytelności przez dłużnika (np. kredytu lub pożyczki). Powyższy mechanizm powoduje, iż wynagrodzenie płatne podmiotowi oferującemu zabezpieczenie jest uzależnione od kwantyfikacji ryzyka wystąpienia braku spłaty kredytu/pożyczki - im ryzyko w tym zakresie jest wyższe, tym wyższe jest również wynagrodzenie, które nabywca usługi (Wnioskodawca) musi zapłacić podmiotowi zabezpieczającemu (Przejmującemu Ryzyko). Z ekonomicznego punktu widzenia efektem finalnym zawarcia przez Wnioskodawcę transakcji będzie więc przeniesienie ryzyka braku spłaty długu (pożyczki) z podmiotu, który udzielił kredytu/pożyczki (Wnioskodawca) na podmiot udzielający zabezpieczenia (Przejmujący Ryzyko).

Zabezpieczenie ryzyka działalności pożyczkowej i kredytowej poprzez zawieranie umów o charakterze zabezpieczającym jest bardzo często stosowaną praktyką przez krajowe oraz międzynarodowe instytucje finansowe. Dzięki ww. kategorii umów instytucje te (banki lub podmioty niebędące bankami udzielając pożyczek) mogą w bezpieczny sposób minimalizować ryzyko związane ze swoimi aktywami, a tym samym udzielać więcej pożyczek i kredytów. Dlatego też, przystąpienie przez Wnioskodawcę do transakcji CDS stanowić będzie formę zabezpieczenia prowadzenia działalności Spółki w zakresie udzielania pożyczek, a w konsekwencji umożliwi osiąganie przychodów z tytułu prowizji, odsetek i opłat pobieranych w związku z udzielonymi pożyczkami.

Pytania

1. Czy Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcjami CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT?

2. Czy Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcjami CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w dacie jego poniesienia tj. w dniu, na który zostanie zaksięgowany w księgach rachunkowych Spółki, stosownie do art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy CIT?

3. W jaki sposób w razie zbycia wierzytelności w ramach rozliczenia transakcji CDS należy ustalić przychód z tytułu należnego Wnioskodawcy Wynagrodzenia 2?

4. W jaki sposób w razie zbycia wierzytelności w ramach rozliczenia transakcji CDS należy ustalić kwotę kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbywanych wierzytelności w części dotyczącej kapitału pożyczki?

5. Czy Wynagrodzenie 2 otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach rozliczenia transakcji CDS w zamian za przeniesienie na Przejmującego Ryzyko wierzytelności, wobec których wystąpiło Zdarzenie kredytowe, nie będzie przychodem z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1) Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcją CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT").

2) Wynagrodzenie 1 uiszczane w związku z transakcją CDS na rzecz Przejmującego Ryzyko będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy inny niż bezpośrednio związany z przychodami, potrącalny w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który koszt zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółki, stosownie do art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy CIT.

3) Otrzymanie Wynagrodzenia 2 od Przejmującego Ryzyko w ramach umowy dotyczącej transakcji CDS, stanowi dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie rozliczenia transakcji CDS.

4) W przypadku zbycia wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek w ramach rozliczenia transakcji CDS, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty kapitału pożyczki do wysokości Wynagrodzenia 2, które przypada proporcjonalnie na zbywaną kwotę kapitału pożyczki.

5) Uzyskane przez Wnioskodawcę w ramach rozliczenia transakcji CDS przychody nie będą mieściły się w katalogu wskazanym w art. 7b ustawy CIT.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1)

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Ustawowa definicja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź służą zabezpieczeniu źródła przychodów.

W celu ustalenia, czy dany koszt wypełnia hipotezę normy prawnej wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, pomocne jest odwołanie się do kryteriów wypracowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych.

W doktrynie prawa podatkowego oraz w orzecznictwie przyjmuje się, iż aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. Cel poniesienia i związek z działalnością gospodarczą.

Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy w pierwszej kolejności ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

W kontekście wskazanego wyżej przepisu można więc uznać, że Wynagrodzenie 1 płacone przez Spółkę w ramach transakcji CDS ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów Spółki, którym jest udzielanie pożyczek i uzyskiwanie z tego tytułu przychodów w postaci m.in. należnych odsetek, prowizji oraz innych opłat. Niespłacanie przez Pożyczkobiorców pożyczek w terminie wiąże się z ograniczeniem środków pieniężnych, które Spółka może wykorzystać w celu udzielenia nowych pożyczek i uzyskania przychodów z tytułu udzielenia takich nowych pożyczek. Ponadto, niespłacenie pożyczek w terminie przez Pożyczkobiorców generuje po stronie Spółki dodatkowe koszty związane z próbami odzyskania środków pieniężnych, zainwestowanych przez Wnioskodawcę w udzielone pożyczki.

Zawarcie przez Spółkę transakcji CDS i poniesienie związanych z tym kosztów jest więc uzasadnionym dążeniem Spółki do zminimalizowania ryzyka niespłacenia pożyczki przez Pożyczkobiorców. Realizacja ryzyka niespłacenia pożyczki wiąże się ze stratami dla Spółki i z zagrożeniem utraty płynności finansowej. W przypadku braku zawarcia transakcji CDS Spółka mogłaby nie otrzymać należnych kwot kapitału pożyczek oraz m.in. odsetek, prowizji lub innych opłat od udzielonej pożyczki, co mogłoby doprowadzić do utraty płynności finansowej, a co za tym idzie, konieczności zaprzestania działalności gospodarczej, jaką jest udzielanie przez Spółkę pożyczek. Dzięki zawieranym transakcjom CDS w ramach realizacji transakcji i wykupu wierzytelności pożyczkowych przez Przejmującego Ryzyko, efektywnie Spółka otrzymuje od Przejmującego Ryzyko spłatę udzielonych pożyczek, objętych transakcją CDS i związanych z nimi należności. Wobec powyższego wymienione warunki uznania Wynagrodzenia 1 płaconego przez Spółkę w ramach transakcji CDS za koszt uzyskania przychodów można uznać za spełnione. Należy zaznaczyć, iż gdyby taka umowa nie została zawarta przez Spółkę, to ponosiłaby ona całkowite ryzyko związane z utratą środków pieniężnych, które zostały przeznaczone na udzielenie pożyczek. W związku z tym, w opinii Spółki nie ulega wątpliwości, iż wynagrodzenie uiszczane tytułem zawarcia umowy i tym samym przyznania Spółce zabezpieczenia pozostaje w związku przyczynowym z przychodami, bowiem zawarcie tej umowy ma na celu ograniczenie ryzyka utraty środków pieniężnych i zabezpieczenie źródła przychodów.

2. Rzeczywisty i definitywny charakter.

W ocenie Wnioskodawcy, przez wydatki poniesione należy uznać takie wydatki, które w ostatecznym rozrachunku są pokrywane z zasobów majątkowych podatnika. Natomiast wydatki definitywne to takie wydatki o charakterze rzeczywistym, które nie są jedynie tymczasowe i nie podlegają zwrotowi. W ramach transakcji CDS dotyczącej przeniesienia ryzyka niespłacania pożyczek, Spółka uiszcza Wynagrodzenie 1 na rzecz Przejmującego Ryzyko z własnych środków obrotowych, a jednocześnie wynagrodzenie to nie podlega zwrotowi nawet w przypadku, gdyby Zdarzenie Kredytowe nie zaistniało.

3. Brak wyliczenia w katalogu negatywnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, katalog enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie zawiera wyłączeń, które mogłyby skutkować brakiem prawa do ujęcia wydatków związanych z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Przejmującego Ryzyko w kosztach uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Spółki, w świetle przepisów ustawy CIT, transakcja CDS jest pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy CIT. W myśl art. 4a pkt 22 ustawy CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 328 z późn. zm., dalej: "ustawa OIF"), z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy OIF, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy OIF są m.in. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Oznacza to, że do instrumentów finansowych zaliczone zostały wszystkie rodzaje instrumentów pochodnych dotyczących przenoszenia ryzyka kredytowego, niezależnie od ich konstrukcji prawnej lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym. Grupa ta obejmuje wszystkie prawa pochodne, które mają na celu zabezpieczenie ryzyka kredytowego. Należy więc uznać, że również transakcja CDS stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy CIT.

Transakcja CDS jest pochodnym instrumentem finansowym, który polega na powstaniu wzajemnych zobowiązań stron takiej transakcji, jedna strona zobowiązuje się do wypłaty z góry ustalonej kwoty (Wynagrodzenie 1), a druga strona do wypłaty kwoty odpowiadającej wartości niespłaconych pożyczek objętych transakcją CDS (Wynagrodzenie 2). W przypadku transakcji CDS żadna ze stron nie ponosi więc wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy CIT.

Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Specyfika transakcji swap (w tym swap ryzyka kredytowego - CDS) polega na tym, iż w kontraktach tych nie występują wydatki na nabycie instrumentu pochodnego. Przedmiotem umowy CDS jest wymiana określonych płatności, a w przypadku kontraktów rzeczywistych rozliczenie transakcji CDS wiąże się z fizycznym dostarczeniem instrumentu bazowego (np. przelewem wierzytelności). Wartość kontraktu swap oraz przede wszystkim wartość świadczeń stron takiej umowy jest uzależniona od zmiany wartości określonego instrumentu bazowego (w przypadku transakcji CDS są to wierzytelności pożyczkowe). Ekonomicznym celem kontraktu swap jest zamiana pomiędzy stronami umowy ustalonych świadczeń, które są efektem różnych ryzyk. Strony umowy swap przenoszą pomiędzy sobą ryzyka (np. ryzyko kredytowe). Instrumentami pierwotnymi (bazowymi) kontraktów swap mogą być dowolne zmienne, np. wierzytelności pożyczkowe. Strony kontraktu swap zawierają umowę, w celach zabezpieczających, tj. strona przyjmuje na siebie ryzyko, które jest dla niej akceptowalne oraz w zamian oddaje inne ryzyko.

Płacone przez Spółkę Wynagrodzenie 1 w ramach transakcji CDS nie stanowi więc wynagrodzenia za zawarcie pochodnego instrumentu finansowego, lecz formę wyrażenia wartości ryzyka, jakie Spółka jest w stanie zaakceptować. Spółka płaci na rzecz Przejmującego Ryzyko ustaloną kwotę Wynagrodzenia 1 i w zamian za to zyskuje pewność, że wysokość potencjalnych strat poniesionych przez Spółkę w związku z niespłaceniem pożyczek przez Pożyczkobiorców jest ograniczona do wysokości wypłaconego przez Spółkę wynagrodzenia. Przejmujący Ryzyko za to przejmuje na siebie w pełni ryzyko związane z niespłaceniem pożyczek przez Pożyczkobiorców, w ramach realizacji swoich zobowiązań wynikających z transakcji CDS, jest on bowiem zobowiązany do pokrycia pełnej wartości należnych Spółce pożyczek.

Analogiczne stanowisko, potwierdzające, iż Wynagrodzenie 1 ponoszone w związku z transakcją CDS nie stanowi wydatku na nabycie instrumentu pochodnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy CIT, zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu należy wskazać chociażby interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

- 23 marca 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.37.2018.2.k.k.,

- 3 marca 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.38.2018.2.k.k.,

- 17 października 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.244.2017.1.PS,

- 26 października 2016 r. Znak: 1462-IPPB3.4510.907.2016.2.AG.

4. Właściwe udokumentowanie.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę będą spełniać również warunek dotyczący udokumentowania wydatków albowiem będą one przez Wnioskodawcę stosownie dokumentowane (poprzez Umowę CDS oraz przekazywane na jej podstawie zestawienia zabezpieczanych pożyczek oraz zestawienia niespłaconych kwot pożyczek).

Potraktowanie Wynagrodzenia 1 płaconego Przejmującemu Ryzyko w ramach transakcji CDS jako kosztu uzyskania przychodów znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.501.2019.1.AG,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.10.2019.1.MC,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.37.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.38.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.244.2017.1.PS,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 maja 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.9.2017.1.MS,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2016 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.907.2016.2.AG,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-78/16-2/AG,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r., Znak: IPPB3/4510-670/15-2/JBB,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2015 r., Znak: ITPB3/4510-431/15-2/MKo,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., Znak: ITPB3/4510- 246/15-4/k.k.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje CDS będą zawierane w celu zabezpieczenia źródła przychodów, a wydatki związane z realizacją tych transakcji, tj. Wynagrodzenie 1 uiszczane przez Wnioskodawcę, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Ad 2)

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Spółka podkreśla, iż zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną, poniesione koszty mogą pozostawać w bezpośrednim lub pośrednim związku z przychodami. Wynagrodzenie 1 płacone w ramach transakcji CDS stanowi koszt pośrednio związany z przychodami, jest to bowiem koszt powiązany z zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki w postaci zabezpieczenia się przed stratami i utratą płynności w związku z niespłaceniem pożyczek przez Pożyczkobiorców. W związku z tym, na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy CIT, koszt ten powinien być rozpoznany przez Spółkę w dniu, na który koszt ten zostanie ujęty w księgach rachunkowych Spółki, w innej pozycji niż jako rezerwa albo bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów.

Stanowisko, iż wynagrodzenie płacone w związku z umową instrumentu pochodnego, jest kosztem innym niż bezpośrednio związany z przychodami została potwierdzona przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 849/11 oraz z dnia 1 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1725/09. Potwierdzają to również przykładowo następujące interpretacje indywidualne:

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.501.2019.1.AG,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.10.2019.1.MC,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.37.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.38.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.244.2017.1.PS,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2016 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.907.2016.2.AG,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-78/16-2/AG,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r., Znak: IPPB3/4510-670/15-2/JBB,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2015 r., Znak: ITPB3/4510-431/15-2/Mko,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., Znak: ITPB3/4510-246/15-4/k.k.,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 kwietnia 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-93/15/JD,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 kwietnia 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-18/15/SD.

Tym samym Wnioskodawca uważa, iż Wynagrodzenie 1 płacone przez niego w związku z transakcją CDS, powinno zostać rozpoznane przez Wnioskodawcę jako koszt podatkowy w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach rachunkowych Spółki, stosownie do art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy CIT.

Ad 3)

Zgodnie z art. 12 ustawy CIT, co do zasady, wszelkie otrzymane przez podatnika świadczenia stanowią przychody podlegające opodatkowaniu, z wyłączeniem przychodów enumeratywnie wymienionych w ust. 4 tego artykułu.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wedle art. 12 ust. 3 ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień

Stosownie do art. 12 ust. 3f ustawy CIT, za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw. W ocenie Wnioskodawcy przez "moment realizacji praw" z pochodnych instrumentów finansowych należy rozumieć dzień rozliczenia transakcji CDS określony uprzednio w Umowie CDS, bowiem wtedy dochodzi do zrealizowania się prawa Wnioskodawcy jako Przenoszącego Ryzyko do otrzymania płatności od Przejmującego Ryzyko w związku z wystąpieniem Zdarzenia Kredytowego i obowiązkiem wykupu wierzytelności przez Przejmującego Ryzyko.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie 2 należne w związku z rozliczeniem transakcji CDS będzie stanowiło przychód podatkowy w wysokości określonej w umowie zawartej pomiędzy stronami transakcji CDS w dniu jej rozliczenia. Przychód z tytułu Wynagrodzenia 2 powstanie w dniu rozliczenia transakcji CDS, kiedy to nastąpi zbycie wierzytelności na rzecz Przejmującego Ryzyko. Przedstawiony powyżej pogląd w odniesieniu do zasad ustalenia przychodu z tytułu Wynagrodzenia 2 otrzymywanego w związku z transakcją CDS został potwierdzony m in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.501.2019.1.AG,

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.10.2019.1.MC,

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.37.2018.2.k.k.,

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak 0114-KDIP2-3.4010.38.2018.2.k.k.,

- interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-78/16-2/AG,

- interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., Znak: ITPB3/4510-246/15-5/k.k.,

- interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2015 r., Znak: ITPB3/4510- 431/15-2/MKo.

Ponadto, taki sposób rozpoznawania przychodu z tytułu zbycia wierzytelności w ramach realizacji innego pochodnego instrumentu finansowego, jakim jest kontrakt opcyjny, znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBI/2/4510-92/15/JD oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 września 2011 r., Znak: ILPB4/423-224/11-2/S.

Ad 4)

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio została zarachowana jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT.

Natomiast art. 12 ust. 3 ustawy CIT, stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Na gruncie wyżej wyszczególnionych przepisów pożyczki są neutralne podatkowo, tj. nie jest kosztem uzyskania przychodów wartość udzielonej pożyczki (kapitał) i nie jest przychodem wartość zwróconego kapitału. Przychodem są odsetki (faktycznie otrzymane), a także inne opłaty i prowizje. W związku z tym, kapitał udzielonych przez Spółkę pożyczek, które w ramach rozliczenia transakcji CDS zostaną przeniesione na rzecz Przejmującego Ryzyko, nie będzie stanowił przychodu należnego na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy CIT.

W konsekwencji, ewentualna strata poniesiona przez Spółkę w związku z przeniesieniem wierzytelności pożyczkowych na rzecz Przejmującego Ryzyko, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy CIT nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodów. Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy CIT nie wyłączają kwoty zbywanej wierzytelności jako kosztu podatkowego, wyłączają jedynie możliwość rozpoznania jako kosztu podatkowego straty z tytułu zbycia wierzytelności. Kosztem podatkowym jest zatem wartość nominalna zbywanych wierzytelności, która nie przekracza ceny, za jaką zbywane są te wierzytelności.

Jednocześnie należy podkreślić, że koszt, jaki Spółka poniesie na udzielenie pożyczki i wykreowanie tym samym wierzytelności, spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, jako że pomiędzy jego poniesieniem a przychodami z cesji wierzytelności istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa w tym przepisie.

Należy też wskazać, że w przypadku rozliczenia transakcji CDS, Wnioskodawca dokonuje cesji wierzytelności na rzecz Przejmującego Ryzyko w zamian za Wynagrodzenie 2. W konsekwencji wierzytelności są przenoszone z majątku Wnioskodawcy i aktywa Wnioskodawcy ulegają pomniejszeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie uszczuplenie majątku w związku ze zbyciem wierzytelności stanowi jego koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca w ramach rozliczenia transakcji CDS może przenieść na Przejmującego Ryzyko kapitał pożyczki oraz wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych przez Pożyczkobiorców opłat (prowizje, odsetki, opłaty karne). Ustawa CIT nie zawiera natomiast przepisu szczegółowo regulującego sposób ustalania kosztu podatkowego w sytuacji, gdy zbywana wierzytelność obejmuje różne składniki, w tym kapitał pożyczki.

Zdaniem Spółki, konieczne jest uwzględnienie w rachunku podatkowym zasad opodatkowania odrębnie dla każdego składnika wierzytelności. W związku z tym, w celu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku rozliczenia transakcji CDS, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość nominalna każdego składnika wierzytelności (np. kapitał pożyczki, prowizje, odsetki, opłaty karne) w jej ogólnej kwocie i taką proporcją posłużyć się w celu wyliczenia kwoty Wynagrodzenia 2 przypadającego na poszczególne elementy zbywanych wierzytelności. Koszt podatkowy będzie zatem stanowiła wartość kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na kapitał pożyczki. Ewentualna nadwyżka kapitału pożyczki ponad cenę przypadającą proporcjonalnie na kapitał pożyczki (strata) nie będzie stanowiła dla Spółki kosztu podatkowego.

Stanowisko wskazujące na konieczność ustalenia proporcji, w jakiej znajduje się cena wierzytelności do poszczególnych składników tej wierzytelności, znajduje poparcie także w orzecznictwie. Przykładowo WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 1 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/GI 201/11 (orzeczenie prawomocne) uznał: "Z kolei w każdym przypadku, gdy wierzytelność zbywana przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego będzie niejednorodna (tak jak wskazała we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, przedstawiając zdarzenie przyszłe, strona skarżąca), tzn. gdy w jej skład wchodzić będą oprócz kwoty niezapłaconego kredytu (pożyczki) także odsetki (w tym odsetki skapitalizowane), kwotę uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności, według proporcji w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej wierzytelności z podziałem wierzytelności na poszczególne elementy".

Stanowisko takie zostało potwierdzone także m.in. w wyroku NSA z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. akt II FSK 1509/11.

Podobne stanowisko zajmują również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach

indywidualnych:

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.10.2019.1.MC,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.37.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.38.2018.2.k.k.,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r., Znak: IPPB3/4510-78/16-2/AG,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2015 r., Znak: ITPB3/4510-431/15-2/MKo,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2015 r., Znak: IPPB3/4510-471/15-2/JBB,

- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., Znak: ITPB3/4510-246/15-6/k.k.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku rozliczenia transakcji CDS, aby wyliczyć przychód z tytułu zbycia wierzytelności (Wynagrodzenie 2) przypadający na kwotę zbywanego kapitału pożyczki należy najpierw skalkulować, w jakiej proporcji kapitał wierzytelności pozostaje do całkowitej wartości nominalnej wierzytelności pożyczkowej. W przypadku kapitału pożyczki, będącego elementem wierzytelności, Spółka uprawniona będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty niespłaconego kapitału do wysokości przychodu z cesji (Wynagrodzenia 2) alokowanego proporcjonalnie na kwotę zbywanego kapitału pożyczki.

Ad 5)

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 5 ustawy CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych.

Natomiast art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy CIT stanowi, że za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przez niego w ramach rozliczenia transakcji CDS przychody nie będą mieściły się w katalogu wskazanym w powyższych przepisach, a w konsekwencji regulacje te nie znajdą zastosowania w sprawie objętej złożonym wnioskiem.

Dyspozycja art. 7b ust. 1 pkt 5 ustawy CIT obejmuje przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych, podczas gdy Wnioskodawca w ramach realizacji Umowy CDS dokonywać będzie zbycia wierzytelności własnych.

Spółka, w ramach realizacji Umowy CDS, będzie uzyskiwać przychody z tytułu przelewu (cesji) wierzytelności pożyczkowych (w tym przede wszystkim kapitału pożyczek, prowizji, odsetek), w stosunku do których wystąpiło Zdarzenie Kredytowe, a które będą podlegały transakcji CDS. Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, transakcja CDS jest pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 4a pkt 22 ustawy CIT. Do transakcji CDS objętych niniejszym wnioskiem będzie miało jednak zastosowanie wyłączenie z zakresu przychodów z zysków kapitałowych przewidziane w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy CIT, ze względu na fakt, iż transakcje CDS będą zabezpieczały przychody niezaliczane do zysków kapitałowych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.501.2019.1.AG. Należy zatem uznać, iż przychody uzyskane przez Spółkę w związku z realizacją Umowy CDS nie stanowią przychodów z zysków kapitałowych w rozumieniu art. 7b ust. 1 ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.