0111-KDIB1-1.4010.549.2019.2.ŚS - 9% stawka CIT dla małego podatnika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 11 lutego 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy powstanie obowiązek zapłaty odsetek od uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wg 9% stawki - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy powstanie obowiązek zapłaty odsetek od uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wg 9% stawki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 stycznia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.549.2019.1.ŚS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 11 lutego 2020 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), w 2019 r. odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 9% za miesiące styczeń - październik. W listopadzie przychód Spółki przekroczył kwotę 1,2 mln euro. Wnioskodawca wskazał, że jest zatem zobowiązany do zapłaty zaliczki w wyższej stawce nie tylko od dochodu uzyskanego w miesiącu listopadzie, ale również do dopłaty do zaliczek od dochodu uzyskanego w poprzednich miesiącach.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.), Wnioskodawca wskazał, że w 2019 r. posiadał status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W stosunku do Wnioskodawcy w 2019 r. nie miały zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. 1a-lc ustawy o podatku dochodowym osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy powstanie obowiązek zapłaty odsetek od uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wg 9% stawki?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie gdyż zaliczki za te miesiące (styczeń-październik) zostały ustalone w prawidłowej wysokości i wówczas przysługiwało mu prawo do naliczenia zaliczek według obniżonej stawki. Faktem jest również to, że przychody osiągane przez Spółkę przez 10 lat działalności, nie wskazywały na to, że w 2019 r. przychód przekroczy limit 1,2 mln euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, czy Wnioskodawcy przysługiwało i w jakim okresie prawo do obniżonej stawki podatku w wysokości 9%, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie potraktowano jako element niepodlegającego ocenie opisu stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159; dalej: "ustawa zmieniająca") od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma jednak zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Definicja "małego podatnika" została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2019 r.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w 2019 r. odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 9% za miesiące styczeń - październik.

W listopadzie przychód Spółki przekroczył kwotę 1,2 mln euro.

W 2019 r. Wnioskodawca posiadał status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W stosunku do Wnioskodawcy w 2019 r. nie miały zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. 1a-lc ustawy o podatku dochodowym osób prawnych.

Z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 wynika, że podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł."

Należy zauważyć, że w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z 25 września 2018 r. (druk sejmowy nr 2854 - Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie część ogólna s. 27), wskazano, że zmiany przepisu regulującego sposób wpłacania zaliczek odnoszą się do regulacji dotyczącej stawki 9% CIT. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na tym, iż podatnicy uprawnieni do stosowania niższej stawki (mali podatnicy oraz rozpoczynający działalność) mogą płacić zaliczki przy uwzględnieniu tej niższej stawki, lecz jedynie do momentu, w którym ich przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 1,2 mln euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej.

Z powyższego wynika, że jeżeli całość przychodów osiągniętych w roku podatkowym nie przekracza wartości 1,2 mln euro stosuje się wtedy stawkę 9%, natomiast jeżeli całość przychodów przekroczy wskazany próg, zastosowanie znajduje stawka 19%. Przy czym przekroczenie progu przychodów 1 200 000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o CIT nie powoduje automatycznie utraty statusu "małego podatnika".

Zatem w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki. W związku z powyższym nie powstanie obowiązek płatności odsetek od uiszczanych zaliczek - ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy powstanie obowiązek zapłaty odsetek od uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wg 9% stawki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.