0111-KDIB1-1.4010.387.2019.1.SG - Zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych a mechanizm odwrotnego obciążenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: "Spółki"), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółki wchodzące w skład PGK II są czynnymi podatnikami VAT. Spółki te dla potrzeb prowadzonej działalności dokonują zakupu szeregu towarów i usług, które udokumentowane są przez dostawców fakturami VAT i kwalifikowane są jako koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Zakup tylko części tych towarów i usług (ściśle określonej ustawą o VAT) od 1 listopada 2019 r. będzie objęty obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności (dalej: "MPP").

Intencją Wnioskodawcy jest rozpoznawanie tych wydatków w rachunku podatkowym zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów. Natomiast ewentualne wątpliwości w tym zakresie pojawiły się w związku z treścią art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.

Z powołanego przepisu wynika, że od 1 stycznia 2020 r. dla uznania wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę "mechanizm podzielonej płatności" za koszt podatkowy - konieczne jest dokonane zapłaty w sposób zgodny z regulacjami zawartymi w art. 108a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") w jego brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r.

Nadmienić należy, że klauzulę "mechanizm podzielonej płatności" od 1 listopada 2019 r. mają zawierać faktury, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujące dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy (co wynikać będzie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT).

W związku z powyższymi przepisami Wnioskodawca przewiduje, że mogą wystąpić sytuacje, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą "mechanizm podzielonej płatności" mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym MPP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania od kontrahenta faktury, dokumentującej nabycie towarów lub usług innych niż objęte obligatoryjnym MPP, a mimo to oznaczonej klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kiedy otrzymana od kontrahenta faktura dokumentująca nabycie towarów lub usług innych niż objętych obligatoryjnym MPP, będzie oznaczona klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", a ponadto:

* będzie dokumentować wydatek związany z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami,

* zostanie zapłacona na rachunek znajdujący się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT")

- dla jej odniesienia w koszty podatkowe od dnia 1 stycznia 2020 r. nie będzie konieczna jej zapłata w mechanizmie podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm.; winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak ponadto będzie stanowić (od 1 stycznia 2020 r.) art. 15d ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

W odniesieniu do ostatniego z ww. wymogów - wskazać należy, iż powołany art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT od 1 listopada 2019 r. stanowić będzie, iż faktura, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (a więc jest równa lub wyższa niż 15.000 zł) obejmująca dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - powinna zawierać wyrazy "mechanizm podzielonej płatności".

Przepis ten nakłada zatem obowiązek oznaczania faktur w sposób, o którym mowa powyżej w przypadku kumulatywnego wystąpienia dwóch przesłanek, tj.:

* udokumentowania daną fakturą dostaw towarów i usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy o VAT,

* przekroczenia kwotą faktury wskazanego w ustawie progu.

Stąd też faktury dokumentujące dostawy towarów i usług innych niż wskazane w załączniku nr 15 lub których wartość brutto nie przekracza 15.000 zł, oznaczone klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", będą wprawdzie zawierać zapis powołany przez ustawodawcę w art. 15d ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., jednakże będzie to uczynione w sposób niezgodny z wymogami art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT.

Tym samym, sankcja polegająca na braku możliwości zaliczenia od 1 stycznia 2020 r. w ciężar kosztów podatkowych wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę "mechanizm podzielonej płatności", w przypadku jej zapłaty poza tym systemem, nie będzie dotyczyć zakupów udokumentowanych takimi fakturami. W konsekwencji podatnik uprawniony będzie do zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów podatkowych w każdej sytuacji, w której płatność za dokonany zakup zostanie dokonana poza MPP, jak również nie będzie objęta dyspozycja art. 15d ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"). Nie podlega ocenie Organu ustalenie, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę ma racjonalne i gospodarcze uzasadnienie oraz czy został poniesiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie podlega wyłączeniu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto nie podlega ocenie prawidłowość wystawionej przez kontrahenta faktury VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów-w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1018) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3. Zgodnie z art. 14 pkt 2 ustawy z dnia12 kwietnia 2019 r. i art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. I tak zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 ustawy o CIT mającym obowiązywać od 1 stycznia 2020 r.:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zestawienie ww. przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego.

Zgodnie z mającym obowiązywać od 1 listopada 2019 r. art. 106e ust. 1 pkt 18a oraz art. 108a ust. 1a - wprowadzonym art. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, faktura powinna zawierać, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy "mechanizm podzielonej płatności". Natomiast w myśl dodanego ust. 1a do art. 108a ww. ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

Z uzasadnienia do zmiany projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, druk sejmowy nr 3602, Sejm VIII kadencji, ze str. 9, 10 wynika, że art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją "mechanizm podzielonej płatności". Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzany obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Nabywca nie może polegać więc wyłącznie na informacjach od sprzedawcy, który może chcieć uniknąć zapłacenia mu w podzielonej płatności, tylko musi samodzielnie analizować, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki. Podkreślić jednakże należy, że obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty należności z tytułu nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka X oraz określone spółki od niej zależne, na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. Spółki wchodzące w skład PGK II są czynnymi podatnikami VAT. Spółki te dla potrzeb prowadzonej działalności dokonują zakupu szeregu towarów i usług, które udokumentowane są przez dostawców fakturami VAT i kwalifikowane są jako koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Zakup tylko części tych towarów i usług (ściśle określonej ustawą o VAT) od 1 listopada 2019 r. będzie objęty obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności. Intencją Wnioskodawcy jest rozpoznawanie tych wydatków w rachunku podatkowym zgodnie z brzmieniem obowiązujących przepisów. Natomiast ewentualne wątpliwości w tym zakresie pojawiły się w związku z treścią art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w brzmieniu, które będzie obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Z powołanego przepisu wynika, że od 1 stycznia 2020 r. dla uznania wydatku udokumentowanego fakturą zawierającą klauzulę "mechanizm podzielonej płatności" za koszt podatkowy - konieczne jest dokonane zapłaty w sposób zgodny z regulacjami zawartymi w art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług w jego brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r. Nadmienić należy, że klauzulę "mechanizm podzielonej płatności" od 1 listopada 2019 r. mają zawierać faktury, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujące dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy (co wynikać będzie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT). W związku z powyższymi przepisami Wnioskodawca przewiduje, że mogą wystąpić sytuacje, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą "mechanizm podzielonej płatności" mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym MPP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sytuacji, w których dostawca towarów i usług oznaczy fakturę klauzulą "mechanizm podzielonej płatności" mimo tego, że przedmiotem dostawy będą towary lub usługi, które nie są objęte obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności, to czy dla jej zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych konieczne będzie dokonanie zapłaty w ramach mechanizmu podzielonej płatności.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że pomimo oznaczenia faktury VAT klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", w sytuacji w której okaże się, że zakupione przez Wnioskodawcę towary lub usługi nie wchodzą w zakres towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, do Wnioskodawcy nie będzie miało zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Podsumowując, od 1 stycznia 2020 r. w przypadku kiedy otrzymana przez Wnioskodawcę od kontrahenta faktura dokumentująca nabycie towarów lub usług innych niż wykazanych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług będzie oznaczona klauzulą "mechanizm podzielonej płatności", to dla możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych wydatków udokumentowanych tą fakturą po spełnieniu pozostałych warunków uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, wynikających z ustawy o CIT nie będzie konieczna przez Wnioskodawcę jej zapłata w "mechanizmie podzielonej płatności".

Zatem, ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, nie będzie miało zastosowania.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.