0111-KDIB1-1.4010.299.2018.9.ŚS - Wydatki na spotkania z klientami jako koszt podatkowy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA po wyroku sądu - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo:

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania z Klientami.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest autoryzowanym dealerem w zakresie sprzedaży samochodów, części, akcesoriów oraz serwisu. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce.

Spółka regularnie wprowadza do sprzedaży (...) samochodów. Jednocześnie, (...) Powyższym działaniom towarzyszą spotkania organizowane dla obecnych oraz potencjalnych klientów (zwani dalej: Klientami), służące promocji oraz reklamie nowych modeli samochodów oraz marek samochodów sprzedawanych przez Spółkę. W ramach powyższych działań, Spółka organizuje m.in. spotkania dla Klientów oraz partnerów biznesowych. Forma i charakter tych spotkań uzależniona jest od konkretnych okoliczności oraz celu, jaki zamierza osiągnąć Spółka. Poza organizowanymi przez siebie spotkaniami, Spółka bierze również udział w wydarzeniach klienckich organizowanych przez producentów samochodów, których autoryzowanym dealerem jest Wnioskodawca (zwane dalej Spotkaniami z Klientami). Spółka zaprasza na Spotkania z Klientami wyselekcjonowanych przez siebie Klientów, którzy zainteresowani są nabyciem nowych modeli samochodów. Organizator następnie obciąża Wnioskodawcę zryczałtowanymi kosztami uczestnictwa każdego Klienta zgłoszonego przez Spółkę (Wnioskodawca może także ponosić koszt dodatkowe opisane poniżej). Zaproszeni Klienci zawsze otrzymują materiały informacyjne oraz promocyjno-reklamowe dotyczące marki samochodów sprzedawanych przez Spółkę jak również upominki i gadżety reklamowe Wnioskodawcy (np. długopisy, kalendarze etc).

Spotkania z Klientami przybierają najczęściej jedną z poniższej opisanych form:

a) Spotkania poza salonami samochodowymi prowadzonymi przez Spółką organizowane są w miejscach, (...)

b) W związku z premierą nowego modelu samochodu oferowanego przez Spółkę Klienci są zapraszani (...)

c) Akademia Jazdy to całodniowe szkolenia polegające na ćwiczeniach z doskonalenia techniki jazdy (...)

d) Wizyty w Niemczech w fabryce samochodów sprzedawanych przez Spółkę połączone (...)

Podczas każdego z organizowanych spotkań z Klientami, szczególnie (...)

Pytanie

Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wydatków ponoszonych na Spotkania z Klientami?

Państwa stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją Spotkań z Klientami jako wydatków o charakterze reklamowym i promocyjnym.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "u.p.d.o.p.") wprowadza generalną zasadę dotyczącą zaliczania ponoszonych przez podatników wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródło przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. wprowadza tzw. negatywny katalog kosztów, które pomimo spełnienia warunku opisanego w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższych przepisów, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest, aby:

- spełniał warunek wynikający z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz

- nie był wymieniony wśród wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W opinii Spółki, ponoszone przez nią poszczególne kategorie wydatków na organizację Spotkań z Klientami spełniają oba warunki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Wszystkie Spotkania z Klientami mają szeroko rozumiany wymiar reklamowo-marketingowy. Ich podstawowym celem jest bowiem promocja sprzedawanych przez Spółkę samochodów, zapoznanie Klientów z ofertą sprzedawanych samochodów oraz ich specyfikacjami i funkcjonalnościami. Niewątpliwie pozytywny wpływ na osiągane przez Spółkę przychody ma również możliwość nawiązywania, podtrzymywania i rozwijania relacji biznesowych podczas powyższych spotkań. W dzisiejszych czasach, w warunkach silnej konkurencji oraz coraz bardziej nasyconego rynku, jednym kluczy do sukcesu jest bycie blisko klienta - pozostawanie w stałym kontakcie. Jednocześnie, stworzenie okazji do wymiany doświadczeń i opinii pomiędzy aktualnymi i potencjalnymi klientami Spółki, przyczynia się do rozpowszechniania pozytywnej opinii o produktach i usługach Spółki. Okazją do realizacji powyższej strategii marketingowej są właśnie spotkania dla klientów organizowane przez Spółkę.

W opinii Spółki nie ulega więc wątpliwości, że organizowane przez nią Spotkania z Klientami przekładają się na jej zdolność do osiągania, zachowania oraz zabezpieczenia źródeł przychodów. W konsekwencji, wydatki ponoszone na organizację tychże spotkań spełniają podstawowy warunek, nałożony przepisami art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., niezbędny do uznania ich za koszty uzyskania przychodów. W zakresie spełnienia drugiego warunku koniecznego do uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów niezbędne jest, aby dany wydatek nie był wymieniony w tzw. negatywnym katalogu kosztów, zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na organizację spotkań opisanych we wniosku, nie spełniają kryteriów żadnego z wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W szczególności, jako wydatki o charakterze reklamowo-promocyjnym, dotyczącym produktów i usług oferowanych przez Spółkę nie mogą być uznane za wydatki reprezentacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Powołany powyżej przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.u.p.d.o.p. nie wprowadza definicji pojęcia reprezentacja. W związku z powyższym, próby jego zdefiniowania były wielokrotnie podejmowane przez podatników, organy podatkowe oraz sądy w indywidualnych sprawach podatników. W niedawnym wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r. w składzie 7 sędziów (sygn. akt II FSK 702/11) zaproponował wykładnię terminu reprezentacja jako działań nastawionych wyłącznie na wykreowanie pożądanego wizerunku firmy: "Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności. (...) wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia".

NSA zwrócił również uwagę, że analizując pojęcie reprezentacji należy mieć na względzie zmieniające się zwyczaje oraz realia gospodarcze: "Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy kierować się w tym zakresie (brak definicji ustawowej oraz wnioski płynące z analizy zmiany poglądów na tle poszczególnych przypadków) posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu".

W tym miejscu warto przywołać raz jeszcze fragment powoływanego na wstępie wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11), w którym stwierdzono, że "Jednocześnie wbrew temu co przyjął sąd pierwszej instancji wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy klasyfikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego tylko wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.".

Podstawowym celem wymienionych we wniosku Spotkań z Klientami jest każdorazowo określone działanie (...) Klientom towarzyszą pracownicy Spółki, którzy w trakcie rozmów prezentują zalety samochodów oferowanych przez Spółkę. W trakcie spotkań dla klientów przygotowywane są (...) oferty dotyczące samochodów oferowanych przez Spółkę - kliencie zachęcani są specjalnymi rabatami do dokonywania zamówień w trakcie spotkań. Reasumując, opisane we wniosku działania Spółki skupiają się przede wszystkim na informowaniu o produktach i usługach, a nie na kreowaniu wizerunku firmy.

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 17 września 2018 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.299.2018.1.ŚS, w której uznałem za nieprawidłowe Państwa stanowisko w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych (...) oraz wydatków związanych z wizytami Klientów spółki w Niemczech. W pozostałym zakresie Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Interpretacje doręczono Państwu 20 września 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 20 października 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 24 października 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę na interpretację - wyrokiem z 26 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 1068/18.

Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 3 czerwca 2022 r. sygn. akt II FSK 2511/19 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku oraz uchylił zaskarżoną interpretację w części, w której Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. - w pkt 28 tego przepisu - koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zatem zaznaczyć, że nie pozostają w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na "obiady dla rodziny", "fundowane przyjęcia dla znajomych", "na usługi rozrywkowe".

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem w zakresie sprzedaży samochodów, części, akcesoriów oraz serwisu. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka regularnie wprowadza do sprzedaży (...) samochodów. Jednocześnie, Spółka konsekwentnie realizuje strategię marketingową nakierowaną na intensyfikację sprzedaży, badanie rynku i zwiększenie poziomu satysfakcji klienta. Powyższym działaniom towarzyszą spotkania organizowane dla obecnych oraz potencjalnych klientów, służące promocji oraz reklamie nowych modeli samochodów oraz marek samochodów sprzedawanych przez Spółkę. W ramach powyższych działań, Spółka organizuje m.in. spotkania dla Klientów oraz partnerów biznesowych. Forma i charakter tych spotkań uzależniona jest od konkretnych okoliczności oraz celu, jaki zamierza osiągnąć Spółka. Poza organizowanymi przez siebie spotkaniami, Spółka bierze również udział w wydarzeniach klienckich organizowanych przez producentów samochodów, których autoryzowanym dealerem jest Wnioskodawca. Spółka zaprasza na Spotkania z Klientami wyselekcjonowanych przez siebie Klientów, którzy zainteresowani są nabyciem nowych modeli samochodów. Organizator następnie obciąża Wnioskodawcę zryczałtowanymi kosztami uczestnictwa każdego Klienta zgłoszonego przez Spółkę (Wnioskodawca może także ponosić koszty dodatkowe opisane poniżej). Zaproszeni Klienci zawsze otrzymują materiały informacyjne oraz promocyjno-reklamowe dotyczące marki samochodów sprzedawanych przez Spółkę jak również upominki i gadżety reklamowe Wnioskodawcy (np. długopisy, kalendarze etc). Spotkania z Klientami przybierają najczęściej jedną z poniższej opisanych form:

a) Spotkania poza salonami samochodowymi prowadzonymi przez Spółkę organizowane (...)

b) W związku z premierą nowego modelu samochodu oferowanego przez Spółkę Klienci są zapraszani (...)

c) Akademia Jazdy to całodniowe szkolenia polegające na (...)

d) Wizyty w Niemczech w fabryce samochodów sprzedawanych przez Spółkę połączone z (...)

Podczas każdego z organizowanych spotkań z Klientami, szczególnie (...)

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków ponoszonych na Spotkania z Klientami, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne ich elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tych spotkań miało kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki jakie ponosi Wnioskodawca w związku z wizytami kontrahentów Spółki w Niemczech połączone wizytą w muzeum marki, noszą znamiona reprezentacji. Poprzez organizowanie tych wizyt Wnioskodawca kreuje swój wizerunek, tworzy wśród wybranych kontrahentów wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez klientów.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 czerwca 2022 r. sygn. akt II FSK 2511/19, z opisu sprawy wynika, że celem tych wizyt jest zapoznanie się z procesami produkcyjnymi, standardami utrzymywanymi przy produkcji samochodów. Istotnym elementem tych wizyt jest zwiedzanie muzeum firmy i poznawanie historii marki, które nie są związane z konkretnymi wyrobami kontrahenta Spółki, lecz historią jego funkcjonowania jako podmiotu gospodarczego oraz ogólnym dorobkiem technicznym w zakresie produkcji samochodów. Cele te dotyczą w większym stopniu ogólnego wizerunku kontrahenta Spółki (producenta samochodów) a nie produkowanych przez niego wyrobów, które sprzedaje Spółka. Te cechy omawianych wydatków sprawiają, że spółka przez finansowanie wyjazdów do Niemiec buduje swój pozytywny ogólny wizerunek jako podmiotu stale współpracującego z podmiotem o niekwestionowanej ogólnej pozycji gospodarczej, który jest wiodącym światowym producentem samochodów. Działania te w bardzo ograniczonym zakresie odnoszą się do konkretnych wyrobów tego producenta. Cechy wizerunkowe omawianego wydatku, które znacząco przeważają nad związkiem tego wydatku z konkretnymi towarami sprzedawanymi przez skarżącą spółkę, uzasadniają zawartą w zaskarżonym wyroku ocenę, że wydatek ten objęty jest zakresem art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Zatem wydatki, które poniósł Wnioskodawca w związku z (...), są wydatkami, których dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z Klientami. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do spotkań poza salonami samochodowymi prowadzonymi przez Spółkę, w miejscach, gdzie Klienci mają możliwość zapoznania się z szeroką paletą samochodów oraz przetestowania różnych modeli, a także zapraszaniem Klientów na prezentację nowego samochodu (...)

Powyższe okoliczności wskazują, że celem tych wydarzeń była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane przez Wnioskodawcę wydatki poniesione na organizację spotkań poza salonami samochodowymi prowadzonymi przez Spółkę (...)

W konsekwencji, stanowisko Spółki, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania z Klientami:

- w części dotyczącej wydatków związanych z wizytami Kontrahentów Spółki w Niemczech - jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w 2018 r.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).