0111-KDIB1-1.4010.24.2020.3.ŚS - Uwzględnienie jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs. ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r. w formie elektronicznej oraz 27 stycznia 2020 r. przesłany w formie papierowej), uzupełnionym 29 kwietnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (zysków z lat ubiegłych) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku wykazywanego przez spółkę w kapitałach własnych w pozycji "zysk z lat ubiegłych" w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250 000 zł - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2020 r. do Organu wpłynął w formie elektronicznej (za pomocą systemu e-PUAP) wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (zysków z lat ubiegłych) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku wykazywanego przez spółkę w kapitałach własnych w pozycji "zysk z lat ubiegłych". W dniu 27 stycznia 2020 r. wpłynął ten sam wniosek w formie papierowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.24.2020.1.ŚS, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.35.2020.1.ŚS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 29 kwietnia 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: "CIT") i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz posiadającą status podatnika podatku od towarów i usług (VAT) czynnego. W maju 2019 r. zgromadzenie wspólników spółki podjęło uchwałę o zatrzymaniu zysku z roku ubiegłego w spółce poprzez wyłączenie go od podziału. Podobne uchwały mogą być podjęte w kolejnych latach. Zgodnie z ustawą o rachunkowości zysk wyłączony od podziału wykazywany jest w bilansie w grupie "Kapitał własny" w pozycji "Zysk z lat ubiegłych" i traktowany tak jak kapitał zapasowy. Na podstawie Kodeksu Spółek Handlowych kapitał zapasowy jak również zysk z lat ubiegłych mogą w latach następnych decyzją wspólników być wypłacone w formie dywidendy.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma prawo uwzględnienia jako koszt uzyskania przychodu hipotetycznego kosztu finansowania kapitałem pochodzącym z zysków zatrzymanych uchwałą wspólników w spółce (zysków z lat ubiegłych) obliczonego jako iloczyn stopy referencyjnej NBP powiększonej o 1% oraz kwoty zysku wykazywanego przez spółkę w kapitałach własnych w pozycji "zysk z lat ubiegłych" w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250 000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2019 r. nowelizacja ustawy o CIT w art. 15cb wprowadziła przepis umożliwiający ujęcie w kosztach podatkowych hipotetycznej wartości odsetek od zwiększenia własnego kapitału w brzmieniu art. 15cb, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 ww. ustawy, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.

Zgodnie z art. 15cb ust. 3 ww. ustawy, łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł. W myśl art. 15cb ust. 4 cyt. ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zgodnie z art. 15cb ust. 6 ww. ustawy, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 7 ww. ustawy, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15cb ust. 8 cyt. ustawy, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15cb ust. 9 ww. ustawy, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Wprowadzony przez ustawodawcę w art. 15cb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT") przepis wzorem innym państw członkowskich UE miał na celu wyrównanie uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym (np. w postaci pożyczki lub kredytu) oraz finansowaniem własnym (np. w formie zysków zatrzymanych w spółce).

Rozwiązanie to określane jest jako Notional Interest Deduction (NID) - zatrzymany zysk to koszt uzyskania przychodu. W ust. 2 powyższego przepisu mowa jest o "wniesieniu dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego" bez literalnego wymienienia "wyłączenia zysku od podziału" tożsamego z zatrzymaniem zysku w spółce.

Natomiast w ust. 5 ustawodawca użył sformułowania "przepis ust. 1 stosuje się (...) została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce".

Z finansowego i ekonomicznego punktu widzenia zysk z lat ubiegłych pełni tak samą rolę w kapitałach spółki jak kapitał zapasowy lub fundusze rezerwowe, będąc źródłem zwiększenia jej kapitałów własnych i finansowania działalności wykreowanym świadomą decyzją wspólników. Zdaniem Wnioskodawcy, wyłączenie uchwałą wspólników zysku od podziału i pozostawienie go w spółce, zaewidencjonowane jako "zysk z lat ubiegłych", spełnia wszystkie przesłanki art. 15cb ustawy o CIT i uprawnia do zakwalifikowania kosztów finansowania kapitałem własnym, jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z postanowieniami tego przepisu. Na chwilę obecną brak jest wydanych interpretacji indywidualnych w związku z czym nie jest wiadome jak do regulacji odnoszą się organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast treść art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159, dalej jako: "ustawa nowelizująca"), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodaje się art. 15cb u.p.d.o.p., w myśl którego w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

W myśl art. 15cb ust. 2 u.p.d.o.p. koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 u.p.d.o.p.).

Przepis art. 15cb ust. 4 u.p.d.o.p. wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 u.p.d.o.p. stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Stosownie do art. 15cb ust. 9 u.p.d.o.p. w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 191 § 1 i § 2 Kodeksu spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 505 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

W myśl art. 231 § 1 ww. ustawy, zwyczajne zgromadzenie wspólników powinno odbyć się w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.

Z kolei art. 231 § 2 k.s.h. stanowi, że przedmiotem obrad zwyczajnego zgromadzenia wspólników powinno być:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową. W maju 2019 r. zgromadzenie wspólników spółki podjęło uchwałę o zatrzymaniu zysku z roku ubiegłego w spółce poprzez wyłączenie go od podziału. Podobne uchwały mogą być podjęte w kolejnych latach. Zgodnie z ustawą o rachunkowości zysk wyłączony od podziału wykazywany jest w bilansie w grupie "Kapitał własny" w pozycji "Zysk z lat ubiegłych" i traktowany tak jak kapitał zapasowy. Na podstawie Kodeksu Spółek Handlowych kapitał zapasowy jak również zysk z lat ubiegłych mogą w latach następnych decyzją wspólników być wypłacone w formie dywidendy. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Zysk zatrzymany w Spółce za rok 2018 w związku z podjętą uchwałą zgromadzenia wspólników oraz zyski zatrzymane za lata następne wykazywane są w bilansie w pozycji "Zysk (strata) z lat ubiegłych" pełniąc w kapitałach spółki taką samą rolę jak kapitał zapasowy (zwiększając decyzją wspólników kapitały własne i finansowanie działalności). Ich przeznaczenie może być, tak samo jak w przypadku kapitału zapasowego, zmienione tylko uchwałą wspólników.

W przedmiotowej sprawie należy przede wszystkim przywołać art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.

Natomiast art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że skoro jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Zysk zatrzymany w Spółce za rok 2018 (...) oraz zyski zatrzymane za lata następne wykazywane są w bilansie w pozycji "Zysk (strata) z lat ubiegłych" pełniąc w kapitałach spółki taką samą rolę jak kapitał zapasowy (zwiększając decyzją wspólników kapitały własne i finansowanie działalności). Ich przeznaczenie może być, tak samo jak w przypadku kapitału zapasowego, zmienione tylko uchwałą wspólników, to należy uznać, że w istocie zatrzymane zyski nie zostały przekazane na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co tym samym wyklucza możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika bowiem, że warunkiem do skorzystania ze wskazanej w tym przepisie preferencji jest przekazanie zysku na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki, a nie jak wskazał Wnioskodawca, jedynie pełnienie przez ten zysk takiej samej roli jak kapitał zapasowy. W związku z powyższym nie został spełniony warunek wynikający z ww. przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.