0111-KDIB1-1.4010.234.2022.1.ŚS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku, gdy Wnioskodawca uzyskał tytuł egzekucyjny lub tytuł wykonawczy, w postaci bądź nakazu zapłaty, bądź wyroku, zaś wierzytelności nie są przedawnione, może on zaliczyć rzeczywiście poniesione koszty procesowe obok przewidywanych kosztów egzekucyjnych przy sporządzeniu protokołu dokumentującego nieściągalność wierzytelności, czy też może sporządzić tenże protokół uwzględniając jedynie przewidywalne koszty egzekucyjne, skoro koszty procesowe zostały już poniesione, zaś ustawa posługuje się pojęciem "kosztów przewidywanych".

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług (dalej zwany: "Spółką").

Przedmiotem działalności Spółki jest głównie: działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa (kod PDK 80.20.Z), działalność ochroniarska, z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa (kod PDK 80.10.Z), wykonywanie instalacji elektrycznych (kod PDK 43.21.Z), działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach (kod PDK 81.10.Z), niespecjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych (kod PDK 81.21.Z), specjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych (kod PDK 81.22.Z).

W ramach ww. działalności Spółka zawarła umowę z kontrahentem w ramach, której zobowiązano się do montażu systemów sygnalizacji włamania i napadu oraz monitorowanie sygnałów lokalnych systemów alarmowych w obiektach i podejmowania interwencji na skutek odebranych sygnałów alarmowych.

Z powyższych obowiązków umownych Spółka się wywiązała, wystawiła faktury VAT, a następnie uzyskała prawomocny nakaz zapłaty Sądu Rejonowego dla X

z dnia XXX r., sygn. akt (...) zasądzający na jej rzecz kwotę XXX zł wraz z odsetkami od dnia 9 października 2020 r. do dnia zapłaty wraz z kwotą XXX zł tytułem kosztów procesu.

Kontrahentem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która w obecnej chwili nie posiada obsadzonego zarządu. Zgodnie z danymi ujawnionymi w KRS, Sąd Rejonowy (...), postanowieniem z dnia XXX r. sygn. akt (...) ustanowił kuratora upoważnionego do reprezentacji spółki, powołania organów spółki, a w razie potrzeby do jej likwidacji.

Wnioskodawca ma zamiar sporządzić protokół w celu udokumentowania nieściągalności wierzytelności celem wykazania, iż przypuszczalne koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłoby równe lub wyższe od tej kwoty (art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od osób prawnych zwanej dalej "upodop").

Wnioskodawca do kosztów procesowych zalicza:

opłatę od pozwu XXX zł

koszty korespondencji (XXX) XXX zł

koszty zastępstwa procesowego XXX zł

opłatę od pełnomocnictwa XXX zł

koszty zastępstwa procesowego XXX zł

w postępowaniu klauzulowym ponadto do kosztów egzekucyjnych zalicza:

koszty zlecenia poszukiwania majątku (art. 801 ⁽²⁾ k.p.c.) XXX zł

koszty zapytania do ZUS XXX zł

koszty zapytania do właściwego urzędu skarbowego XXX zł

koszty zapytań o rachunki bankowe w OGNIVO XXX zł

koszty zapytań o rachunki bankowe CIORB XXX zł

koszty korespondencji (XXX) XXX zł

koszty zastępstwa prawnego XXX zł

Łączne przewidywalne koszty procesowe i egzekucyjne ustalono na kwotę XXX zł, wobec czego w granicach ww. kwoty Spółka dokumentuje nieściągalność wierzytelności poprzez sporządzenie protokołu.

Wnioskodawca w powyższej sytuacji ma zamiar sporządzić protokół nieściągalności wierzytelności w oparciu o art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p., z tymże poniesione w rzeczywistości koszty procesowe chce zaliczyć obok przewidywanych kosztów egzekucyjnych. W opisanej sytuacji, Wnioskodawca uwzględniając wyłącznie przewidywane koszty egzekucji, bez rzeczywiście poniesionych kosztów procesu, byłby nieuprawniony do sporządzenia przedmiotowego protokołu i uznania wskazanej w nakazie zapłaty kwoty za koszt uzyskania przychodu, albowiem koszty egzekucji będą mniejsze niż należności wynikające z faktur.

Przedstawiony stan faktyczny obejmuje przypadek, w których wierzytelności zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 13 ust. 2 u.p.d.o.p. (winno być art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.).

Pytanie

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca uzyskał tytuł egzekucyjny lub tytuł wykonawczy, w postaci bądź nakazu zapłaty, bądź wyroku, zaś wierzytelności nie są przedawnione, może on zaliczyć rzeczywiście poniesione koszty procesowe obok przewidywanych kosztów egzekucyjnych przy sporządzeniu protokołu dokumentującego nieściągalność wierzytelności, czy też może sporządzić tenże protokół uwzględniając jedynie przewidywalne koszty egzekucyjne, skoro koszty procesowe zostały już poniesione, zaś ustawa posługuje się pojęciem "kosztów przewidywanych"?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy uzyska on prawomocny nakaz zapłaty lub wyrok, zaś występują przesłanki do sporządzenia protokołu nieściągalności wierzytelności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p., uprawniony jest on do uwzględnienia rzeczywiście poniesionych kosztów procesu obok przewidywanych kosztów egzekucji.

W tym miejscu należy odnieść się do celów, jakim ma służyć uregulowanie umożliwiające sporządzanie omawianego protokołu. Niewątpliwie w założeniach, podatnicy uzyskali uprawnienie do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wierzytelności o niewielkich rozmiarach bez prowadzenie skomplikowanego, sformalizowanego oraz kosztowego postępowania procesowego i egzekucyjnego, w sytuacji, gdy ekonomiczna kondycja kontrahenta pozwala przyjąć, iż pomimo podjęcia tych kroków, wierzytelność i tak by nie została zaspokojona.

Pojęcie "przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych" należy rozumieć

w kontekście konkretnych przepisów regulujących opłaty i wydatki sądowe, a także egzekucyjne, w tym koszty zastępstwa prawnego. Przykładowo liczne orzecznictwo wskazuje, że nie są istotne rzeczywiście poniesione koszty związane z prawną obsługą przez profesjonalnego pełnomocnika, a istotne są stawki minimalne określone w odpowiednich przepisach i tymi stawkami należy posługiwać się przy sporządzeniu protokołu nieściągalności wierzytelności. Tym samym zdaniem Spółki, przewidywane koszty procesu i postępowania egzekucyjnego można ustalić na stosunkowo niskim pułapie, zaś w praktyce Wnioskodawca przyjmuje kryterium kwotowe w wysokości XXX zł brutto.

W przypadku, gdy poniesione koszty procesowe nie zostaną uwzględnione przy protokole dokumentującym nieściągalność wierzytelności, do przewidywanych kosztów egzekucji, Wnioskodawca zaliczyłby jedynie kwotę XXX zł. Tym samym, w opisywanym przypadku straciłby on możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności, w stosunku, co do których wykazał się dodatkową gorliwością poprzez wystąpienie na drogę cywilną. W ocenie Spółki nie ma żadnych powodów, aby niejako "karać" ją za zachowanie zgodne z prawem i wymagające nakładu pracy oraz środków finansowych, poprzez uniemożliwienie zaliczenia do kosztów procesu, tych które poniósł w rzeczywistości. Reasumując wykładnia językowa, nakazująca ścisłe odczytywanie przepisu, poprzez posługiwanie się słownikowym znaczeniem pojęć użytych w danej normie prawnej, jeśli prowadzi do wniosków ad absurdum musi ustąpić miejsca wykładni celowościowej. Ta z kolei powinna prowadzić, do wniosków, że skoro egzekucja nie rokuje szans na powodzenie, to wierzyciel ma prawo dokonać korzystnych pod względem podatkowym czynności, jak sporządzenie protokołu nieściągalności wierzytelności, w szczególności, gdy już wykazał aktywność procesową i poniósł odpowiednie koszty. Przyjęcie odmiennej koncepcji, powodowałoby, iż w sposób nieuzasadniony stawiałoby w korzystniejszym położeniu podatnika, który nie podjął żadnych starań w celu uzyskania korzystnego orzeczenia i nie poniósł żadnych kosztów, względem podatnika, który przejawia aktywność w celu uzyskania należnej mu wierzytelności i ponosi z tym działaniem realne koszty. Tymczasem dorobek orzeczniczy Trybunału Konstytucyjnego w zakresie zasad wymienionych w art. 2 Konstytucji podkreśla m.in. zasadę sprawiedliwości opodatkowania.

Należy wskazać, że przepis art. 16 u.p.d.o.p. jest często odczytywany przez sądy powszechne przez pryzmat wykładni celowościowej. Na szczególną uwagę zasługuje uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1997/15, który odszedł od katalogu zamkniętego orzeczeń wskazanych w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. kierując się zasadą sprawiedliwości podatkowej. Mianowicie sąd zauważył, iż:

"Z zasady określoności przepisów prawa podatkowego wynika postulat tworzenia prawa w sposób jasny, precyzyjny z zachowaniem zasad poprawności językowej i logicznej.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, stanowienie prawa niejasnego i niezrozumiałego dla adresata jest naruszeniem zarówno art. 2, jak i art. 84 Konstytucji RP (por. wyrok K 7/05). Natomiast zasada sprawiedliwości opodatkowania w ujęciu materialnym ujmowana jest jako reguła kształtowania podatków z uwzględnieniem zasad równości i powszechności opodatkowania. Powyższe oznacza, że wszystkie podmioty znajdujące się w takich samych warunkach ekonomicznych powinny być traktowane pod względem podatkowym w taki sam sposób (równo opodatkowane). Natomiast zasada powszechności opodatkowania, wynikająca z art. 84 Konstytucji RP, nakłada na ustawodawcę obowiązek takiego formułowania treści przepisów prawa, by swym zakresem obejmowały wszystkie podmioty i stany faktyczne, które ustawodawca zamierza opodatkować, (por. R. Zieliński, Tworzenie prawa podatkowego w Polsce w świetle zasady demokratycznego państwa prawnego, w: Konstytucyjne uwarunkowania tworzenia i stosowania prawa finansowego i podatkowego, pod red. P. J. Lewkowicza i J. Stankiewicza, Temida 2, Białystok 2010 r.). Przestrzeganie tych zasad powinno być standardem nie tylko w przypadku jego tworzenia, ale także w przypadku wykładni przepisów praw podatkowego z uwagi na niejasne sformułowania, czy też drobiazgowość regulacji.

Z literalnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 25 u.p.d.o.p. wynika, że warunkiem pozwalającymi na spisanie wierzytelności nieściągalnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest by były one uprzednio zaliczone do przychodów należnych oraz udokumentowane w określony sposób. Krajowy ustawodawca w sposób kazuistyczny w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. wymienił dokumenty stwierdzające nieściągalność wierzytelności wskazując, że w przypadku upadłości dłużnika są nimi postanowienia sądu o: oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości (por. art. 13 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze), lub umorzeniu postępowania upadłościowego (por. art. 361 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze), gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku (por. art. 368 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze).

Rodzaj dokumentów, wymienionych w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p., powiązany został z orzeczeniami sądowymi wydawanymi w postępowaniu upadłościowym prowadzonym na podstawie przepisów ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze. Takie kazuistyczne sformułowanie przepisu powoduje, że ograniczenie się przy jego "odkodowywaniu" jedynie do wykładni językowej, która nie uwzględnienia celu regulacji naruszałoby zasadę sprawiedliwości opodatkowania w jej materialnym ujęciu. W takim przypadku bowiem podmioty znajdujące się w takich samych warunkach ekonomicznych, nie byłyby traktowane pod względem podatkowym w taki sam sposób." Powyższy wywód Sądu, wnioskodawca wskazuje jak własne stanowisko.

W świetle powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p.:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem: wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Warunkiem zaliczenia ww. wierzytelności do kosztów podatkowych jest odpowiednie udokumentowanie ich nieściągalności, o czym stanowi art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p.

za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p., zgodnie z którym:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania, stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Co do zasady bowiem wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Przede wszystkim, wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne, zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji księgowej zgodnie z ustawą o rachunkowości - art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p.). Ponadto, wierzytelności określone jako nieściągalne, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p. nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Poza tym, wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu.

Wyjaśnić należy, że wśród sposobów udokumentowania nieściągalności wierzytelności, obok dokumentów wydanych przez organy państwa (sąd, organ postępowania egzekucyjnego) ustawodawca dopuścił możliwość potwierdzenia nieściągalności przez samego podatnika. Ograniczył jednak tę możliwość do najmniejszych wierzytelności, tj. takich których kwota jest równa bądź niższa od przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z jej dochodzeniem. Celem tej regulacji jest umożliwienie podatnikom zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych, w stosunku do których koszty uzyskania dokumentów określonych w art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. przewyższałyby kwotę wierzytelności.

W przypadku zaliczenia do kosztów nieściągalnej wierzytelności na podstawie protokołu, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p., decydujące znaczenie ma właściwe ustalenie limitu, który zależy od przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności, do wysokości którego wartość wierzytelności odpisanej jako nieściągalna, może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu. Im wyższe kwoty przewidywanych wydatków procesowych i egzekucyjnych zostaną przyjęte przez podatnika, tym wyższy będzie limit pozwalający na zaliczenie do kosztów podatkowych wierzytelności nieściągalnych. Dlatego niezwykle ważne jest aby limit ten nie był ustalany dowolnie, na podstawie wartości, które nie są skalkulowane w oparciu o stosowne przepisy.

Wnioskodawca w sytuacji wskazanej w opisie ma zamiar sporządzić protokół nieściągalności wierzytelności w oparciu o art. 16 ust. 2 u.p.d.o.p., z tymże poniesione w rzeczywistości koszty procesowe chce zaliczyć obok przewidywanych kosztów egzekucyjnych. W opisanej sytuacji, Wnioskodawca uwzględniając wyłącznie przewidywane koszty egzekucji, bez rzeczywiście poniesionych kosztów procesu, byłby nieuprawniony do sporządzenia przedmiotowego protokołu i uznania wskazanej w nakazie zapłaty kwoty za koszt uzyskania przychodu, albowiem koszty egzekucji będą mniejsze niż należności wynikające z faktur.

Przedstawiony stan faktyczny obejmuje przypadek, w których wierzytelności zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne.

Wskazać przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji legalnej pojęcia "kosztów procesowych i egzekucyjnych". Takiej definicji nie zawierają również inne akty prawne. Jednakże, biorąc pod uwagę literalne brzmienie art. 16 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p. nie można przyjąć, że pojęcie to powinno być interpretowane szeroko, w sposób pozwalający na uwzględnienie wszystkich potencjalnych wydatków związanych z dochodzeniem wierzytelności. Dlatego zasadnym jest odniesienie się wyłącznie do pojęć i stawek procesowych zawartych m.in. w:

W świetle powyższych przepisów za przewidywane koszty procesowe należy uznać całokształt możliwych do poniesienia przez wierzyciela kosztów, wynikających z przepisów k.p.c., w związku z ewentualnym, procesowym dochodzeniem wierzytelności. Będą to zarówno koszty procesu, określone w art. 98 § 2 i 3 k.p.c., jak i koszty egzekucyjne (przepisy o procesie stosuje się odpowiednio do innych rodzajów postępowań, w tym do postępowania egzekucyjnego, do którego mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c.) oraz wszystkie inne wydatki związane bezpośrednio z ewentualnym procesem.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że Wnioskodawca przy sporządzeniu protokołu dokumentującego nieściągalną wierzytelność (zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p.) może uwzględnić oprócz przewidywanych kosztów egzekucyjnych również rzeczywiście poniesione koszty procesowe.

Tym samym, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w zakresie ustalenia czy w przypadku, gdy Wnioskodawca uzyskał tytuł egzekucyjny lub tytuł wykonawczy, w postaci bądź nakazu zapłaty, bądź wyroku, zaś wierzytelności nie są przedawnione, może on zaliczyć rzeczywiście poniesione koszty procesowe obok przewidywanych kosztów egzekucyjnych przy sporządzeniu protokołu dokumentującego nieściągalność wierzytelności.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do przykładowo wymienionych kosztów procesowych oraz danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja tych danych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).