0111-KDIB1-1.4010.202.2017.1.SG - Przychód podatkowy w związku z cesją umowy leasingu środka trwałego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w związku z planowaną transakcją cesji umowy leasingu Środka trwałego, przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie Odstępne, jako przychód należny związany z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia czy w związku z planowaną transakcją cesji umowy leasingu Środka trwałego, przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie Odstępne, jako przychód należny związany z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odbioru i zagospodarowania odpadów.

Spółka wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej środek trwały na podstawie umowy leasingu finansowego (dalej jako: "Środek trwały"). Umowa leasingu finansowego Środka trwałego spełnia warunki określone w art. 17f ust. 1 pkt 1-3, tj.:

* została zawarta na czas oznaczony (5 lat),

* suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej Środka trwałego (określonej w umowie leasingu finansowego wartości Środka trwałego w kwocie netto),

* zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje leasingobiorca, czyli Spółka.

Wnioskodawca wprowadził Środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonuje od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych. Spółka amortyzuje Środek trwały w oparciu o maksymalną stawkę wynikającą z załącznika nr 1 "Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych" do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla właściwego symbolu KŚT - w wysokości 14%. W konsekwencji, okres amortyzacji Środka trwałego wynosi ponad 7 lat.

Spółka planuje przenieść umowę leasingu finansowego Środka trwałego w drodze cesji na rzecz innego podmiotu (dalej jako: "Cesjonariusz") w 2018 r.

Niewykluczone, że w związku z planowaną cesją umowy leasingu finansowego Środka trwałego Wnioskodawca otrzyma od Cesjonariusza wynagrodzenie (dalej jako: "Odstępne").

W związku z różnicą pomiędzy długością okresu amortyzacji Środka trwałego (ponad 7 lat), a okresem, na jaki zawarta została umowa leasingu finansowego Środka trwałego (5 lat), na dzień dokonania cesji umowy leasingu finansowego Środka trwałego wysokość zapłaconych przez Wnioskodawcę okresowych opłat leasingowych w części kapitałowej (dalej jako: "Opłaty kapitałowe") będzie wyższa od wartości odpisów amortyzacyjnych dokonanych od wartości początkowej Środka trwałego i zaliczonych przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Planowana transakcja cesji umowy leasingu finansowego Środka trwałego nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną transakcją cesji umowy leasingu Środka trwałego, przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie Odstępne, jako przychód należny związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną transakcją cesji umowy leasingu Środka trwałego, jego przychodem będzie wyłącznie Odstępne, jako przychód należny związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze oraz wartości pieniężne.

W świetle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Co do zasady, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy o CIT).

Zgodnie z prezentowanym w doktrynie poglądem, aby uznać dane przysporzenie za przychód podatkowy, powinno ono spełniać następujące cechy (W. Modzelewski (red.), Komentarz do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w:) Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Warszawa 2017, Wydawnictwo C.H. Beck, LEGALIS):

* być trwałe,

* definitywne,

* bezzwrotne.

Odstępne z tytułu cesji umowy leasingu stanowić będzie określoną sumę pieniężną, zapłaconą na rzecz Spółki przez Cesjonariusza w zamian za możliwość wstąpienia w miejsce Spółki jako dotychczasowego leasingobiorcy. Co do zasady, wynagrodzenie to nie będzie podlegać zwrotowi Cesjonariuszowi. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie Odstępnego będzie spełniać podstawowe przesłanki warunkujące jego klasyfikację jako przychodu podatkowego, tj. będącego przysporzeniem trwałym, definitywnym i bezzwrotnym.

Należy podkreślić, że Środek trwały jest wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, zarówno zawarcie umowy leasingu finansowego Środka trwałego, jak i jej cesja pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Odstępne stanowić będzie przychód należny związany z działalnością gospodarczą, rozpoznany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, Odstępne (o ile wystąpi) będzie jedynym przysporzeniem Wnioskodawcy w związku z planowaną cesją umowy leasingu finansowego Środka trwałego, które może zostać zaklasyfikowane jako przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT.

Reasumując, przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie Odstępne, jako przychód należny związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że od 1 stycznia 2018 r. zmianie uległo brzmienie art. 12 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.). Zgodnie z obowiązującym brzmieniem tych przepisów, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Powyższe zmiany nie mają jednakże wpływu na ocenę istoty przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.