0111-KDIB1-1.4010.149.2024.3.AND

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków podatkowych wypłaty przez Spółkę na rzecz udziałowców dywidendy w formie niepieniężnej.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 21 maja 2024 r. (wpływ 23 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2016 i 2017 r. Wnioskodawca nabył lokale niemieszkalne:

Ww. nieruchomości zostały zakupione na podstawie faktur VAT, ze stawką 23% VAT.

Spółka posiada niepodzielone zyski z lat poprzednich oraz jej Zarząd przewiduje, że w bieżącym roku obrotowym Spółka odnotuje kolejne zyski, nadające się do podziału między udziałowców. Wnioskodawca zamiast wypłacić dywidendę w formie pieniężnej, zamierza dokonać dywidendy niepieniężnej, zwanej również dywidendą rzeczową.

W ramach podziału wypracowanych zysków, Spółka zamierza nieodpłatnie przekazać prawo własności ww. nieruchomości należących do Spółki na rzecz udziałowców, którym przysługiwać będzie prawo do dywidendy, zgodnie z przyszłą uchwałą walnego zgromadzenia udziałowców.

Pytania

1. Czy wypłata przez Wnioskodawcę dywidendy w formie niepieniężnej - poprzez przeniesienie na rzecz udziałowców prawa własności nieruchomości - jest odpłatnym zbyciem rzeczy w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy powoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy spółka może pomniejszyć przychód o koszty przeznaczone na nabycie prawa własności nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie podatnika, w opisanym stanie faktycznym (winno być: "zdarzeniu przyszłym") po stronie spółki powstaje przychód określony na podstawie art. 14a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT"), który jednak może być pomniejszony o koszty podatkowe.

W takim przypadku opodatkowaniu podlega dochód, co oznacza, że przychód z tytułu wypłaty dywidendy rzeczowej jest pomniejszany o wydatki na nabycie przedmiotu przekazywanego na podstawie dywidendy. Dopiero tak ustalony dochód podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku.

W związku z tym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. W szczególności interpretacja nie dotyczy sposobu ustalenia dochodu w związku z wypłatą przez Spółkę na rzecz udziałowców dywidendy w formie niepieniężnej i jego opodatkowania.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), dywidenda jest przychodem udziałowca (akcjonariusza) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i podlega opodatkowaniu w momencie jej wypłaty.

Przykładowy wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody wymieniony w art. 12 ust. 1-3 ustawy o CIT wskazuje, że co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, którego rzeczywiste otrzymanie - a w niektórych przypadkach już sam fakt, że jest należne - powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego, o ile przysporzenie to nie jest wyłączone z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że planują Państwo wypłatę dywidendy rzeczowej w postaci przeniesienia praw własności opisanych we wniosku lokali niemieszkalnych należących do Spółki na rzecz jej udziałowców.

Państwa wątpliwości budzi ocena skutków prawnych po stronie Spółki w przypadku wypłacenia udziałowcom dywidendy w formie niepieniężnej (dywidendy rzeczowej), tj. czy stanowi ona odpłatne zbycie rzeczy w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o CIT oraz czy powoduje powstanie po stronie wypłacającej dywidendę Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT,

w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości albo w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), podziału pomiędzy wspólników (akcjonariuszy) majątku likwidowanej spółki albo spółdzielni, przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 1-3 ww. ustawy:

1. Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

2. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

3. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy wzywa strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określa wartość z uwzględnieniem opinii biegłego. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego ponosi zbywający albo świadczący usługi.

Na tle przedstawionego przez Państwa zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że wypłata przez Spółkę dywidendy w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie na rzecz udziałowców prawa własności opisanych we wniosku nieruchomości (wypłata dywidendy rzeczowej) jest wykonaniem świadczenia niepieniężnego z tytułu dywidendy (wypełnia hipotezę art. 14a ustawy o CIT) i spowoduje powstanie przychodu dla Spółki w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie tego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego będzie wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Zatem przychód z ww. tytułu powstanie na podstawie art. 14a ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Obowiązek ustalenia przychodu w oparciu o art. 14a ustawy o CIT uprawnia jednocześnie do rozliczenia kosztów uzyskania tego przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 14a ustawy o CIT nie precyzuje, co powinno być kosztem uzyskania przychodu w przypadku uregulowania przez Spółkę w formie świadczenia niepieniężnego zobowiązania z tytułu dywidendy. Koszt podatkowy w tym przypadku należy określić stosując zasady ogólne ustalania kosztów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Termin "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności w zamian za korzyść majątkową, co wskazuje, że jego charakter jest znacznie szerszy, niż sprzedaż. Wypłata dywidendy poprzez przeniesienie przez Spółkę na rzecz udziałowców prawa własności opisanych we wniosku nieruchomości nie stanowi odpłatnego zbycia sensu stricto, ale z uwagi na takie same skutki, należy uznać, że kosztami uzyskania przychodu przy przeniesieniu własności nieruchomości w związku z wypłatą dywidendy rzeczowej, będą wydatki na jej nabycie, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, jeżeli nieruchomości te stanowiły środki trwałe Państwa Spółki.

Reasumując, jeżeli nabycie przez Państwa prawa własności opisanych we wniosku lokali niemieszkalnych pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz poniesienie tych wydatków miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, to będą Państwo uprawnieni do pomniejszenia powstałego na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy o CIT przychodu o koszty jego uzyskania, którymi będą wydatki na nabycie opisanych lokali niemieszkalnych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, jeżeli lokale te stanowiły środki trwałe Państwa Spółki.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko, zgodnie z którym po stronie Spółki powstaje przychód określony na podstawie art. 14a ustawy o CIT, który jednak może być pomniejszony o koszty podatkowe jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji/stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).