0012-KDIL1-1.4012.580.2017.1.OA - Opodatkowanie podatkiem VAT użyczenia samochodu służbowego pracownikom do celów prywatnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu służbowego pracownikom do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu służbowego pracownikom do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: Spółka Doradztwa (...), zwana dalej w skrócie Stroną, Spółką, Podatnikiem lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych i doradztwa podatkowego. Strona jest podatnikiem VAT czynnym zobowiązanym do składania deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług, miesięcznie. Spółka przy prowadzeniu działalności wykorzystuje dwa samochody osobowe nabyte od podatników VAT czynnych, tj. samochód osobowy A o pojemności silnika 1.200 cm³ oraz samochód osobowy B o pojemności silnika 2.000 cm³, zwane dalej samochodami osobowymi, których to nabycie samochodów osobowych zostało przez sprzedawców udokumentowane fakturami, a Spółka odliczyła od podatku należnego, w miesiącu nabycia i przyjęcia do użytkowania ww. samochodów osobowych, 50,00% podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturach dokumentujących nabycie ww. pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca odlicza od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy podatek naliczony w wysokości 50,00% z faktur dokumentujących nabycie paliwa od przedmiotowych samochodów osobowych oraz z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z ich eksploatacją. Strona do dnia złożenia wniosku nie złożyła w Urzędzie Skarbowym (...), który to urząd skarbowy jest dla Spółki właściwy w zakresie podatku od towarów i usług, informacji na druku VAT-26, o której to informacji mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r., w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 371), dalej w skrócie rozporządzenie, oraz nie założyła dla opisanych powyżej samochodów osobowych oraz nie prowadzi do chwili obecnej oraz nie ma zamiaru prowadzić w przyszłości, ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. Strona w dniu 11 września 2017 r. podpisała z prezesem zarządu zatrudnionym w Spółce na umowę o pracę i jednocześnie jej wspólnikiem, zwanym dalej prezesem zarządu, umowę użyczenia samochodu osobowego B od dnia 1 września 2017 r., wskazując w ww. umowie, że prezes zarządu ma prawo użytkować ww. samochód osobowy także do celów prywatnych. Spółka mając za podstawę: art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2062), w skrócie u.p.d.o.f. lub ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nalicza co miesiąc od dnia 1 września 2017 r. do chwili obecnej prezesowi zarządu z tytułu użyczenia ww. samochodu osobowego od podstawy w kwocie 400,00 zł (czterysta złotych) składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składki na Fundusz Pracy i FGSP oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Strona w dniu 2 listopada 2017 r. podpisała z prokurentem Spółki zatrudnionym przez stronę na umowę pracę i jednocześnie jej wspólnikiem, zwanym dalej prokurentem Spółki, umowę użyczenia samochodu osobowego A, wskazując w ww. umowie, że prokurent Spółki ma prawo użytkować ww. samochód osobowy także do celów prywatnych. Spółka mając za podstawę: art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie naliczała co miesiąc od dnia 2 listopada 2017 r. prokurentowi Spółki z tytułu użyczenia ww. samochodu osobowego od podstawy w kwocie 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składki na Fundusz Pracy i FGSP oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Spółka mając za podstawę interpretację indywidualną Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 maja 2015 r. nie nalicza oraz nie deklaruje podatku należnego z tytułu użytkowania ww. samochodów osobowych przez pracowników, także do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawcy z uwagi na fakt użyczenia od dnia 1 września 2017 r. do użytkowania samochodu osobowego B prezesowi zarządu zatrudnionemu przez Stronę na umowę o pracę, a od dnia 2 listopada 2017 r. użyczenia samochodu osobowego marki A do użytkowania przez prokurenta Spółki zatrudnionego także przez Stronę na umowę o pracę, które to samochody osobowe mogą być wykorzystywane przez ww. pracowników także do celów prywatnych, spoczywa obowiązek naliczenia i deklarowania w danym miesiącu rozliczeniowym podatku należnego od podstawy jego naliczania nie wyższej niż wartość uzyskiwanego przez danego pracownika w danym miesiącu nieodpłatnego świadczenia pracowniczego, o którym to świadczeniu mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od podstawy w wysokości 400,00 zł (czterysta złotych) w przypadku użyczenia samochodu osobowego B i od podstawy naliczania w kwocie 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) w przypadku użyczenia samochodu A?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług realizacja celu osobistego polega na zaspokojeniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, są to potrzeby przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Spółka nie realizuje celu osobistego pracownika, gdyż nie jest zrywany związek z prowadzeniem przez stronę przedsiębiorstwa, zdaniem strony nawet w przypadku gdy ww. samochody osobowe są wykorzystywane przez pracowników także na cele prywatne. Z treści art. 8 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1 ustawy wynika, iż w przypadku nieodpłatnego użycia pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku gdy stronie przysługiwało w części prawo do obniżenia podatku należnego o 50,00% podatku naliczonego związanego z nabyciem opisanych powyżej samochodów osobowych, spoczywa obowiązek zapłaty podatku należnego gdyż ta usługa winna być traktowana na równi z odpłatnym świadczeniem usług. Zdaniem Strony czynności nieopłatnego użytkowania samochodu osobowego przez pracownika Spółki, bez względu na pełnioną w niej funkcję, nie można zrównać z odpłatnym świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Reasumując powyższe należy uznać, iż na Wnioskodawcy z uwagi na fakt użyczenia od dnia 1 września 2017 r. do użytkowania samochodu osobowego B prezesowi zarządu Spółki zatrudnionemu przez stronę na umowę o pracę, a od dnia 2 listopada 2017 r. użyczenia samochodu osobowego A do użytkowania przez prokurenta Spółki, który jest także zatrudniony przez stronę na umowę o pracę, które to samochody osobowe mogą być wykorzystywane przez ww. pracowników także do celów prywatnych, nie spoczywa obowiązek naliczenia i deklarowania w danym miesiącu rozliczeniowym podatku należnego od podstawy jego naliczania nie wyższej niż wartość uzyskiwanego przez danego pracownika w danym miesiącu nieodpłatnego świadczenia pracowniczego, o którym to świadczeniu mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od podstawy w wysokości 400,00 zł (czterysta złotych) w przypadku użyczenia samochodu osobowego B i od podstawy naliczania w kwocie 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) w przypadku użyczenia samochodu A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca przewidział jednak od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników - do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Zatem powyższy przepis tj. art. 8 ust. 5 ustawy wyłącza konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Przy czym przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Tak więc, w przypadku, gdy Wnioskodawca użycza samochód stanowiący jego własność do celów osobistych pracownika, co do zasady, czynność ta stanowi usługę uznaną za odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu.

Powyższą regułę wyłącza jednak spełnienie warunków wskazanych w art. 8 ust. 5 ustawy. Na mocy ww. przepisu, użycie pojazdu samochodowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem tego pojazdu lub jego części składowych.

Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem skoro Spółka nie dokonała pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu, a jedynie odliczyła kwotę podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, to prywatne wykorzystanie ww. samochodu, podlega jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT.

Tym samym w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy, bowiem zgodnie z ww. przepisem, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdu samochodowego, od którego przy nabyciu przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego użycia towaru.

W konsekwencji, nieodpłatne wykorzystanie przez prezesa zarządu oraz prokurenta samochodów osobowych na podstawie umowy użyczenia (również do celów prywatnych), w sytuacji gdy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z przedmiotowymi samochodami (obliczonego zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy) - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na treść art. 8 ust. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 5 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania ww. świadczenia i nie spoczywa na nim obowiązek naliczenia i deklarowania podatku należnego od wartości nieodpłatnego świadczenia.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie, tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Ponadto tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.