Postanowienie
z dnia 11 lutego 2010 r.
V SA/Wa 1954/09
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Zabłocka.
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji sprawy ze skargi T.Y. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia (...) września 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydalenia z terytorium RP wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności udzielenia zgody na pobyt tolerowany postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie faktyczne
T. Y. wniósł za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia (...) września 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydalenia z terytorium RP wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności udzielenia zgody na pobyt tolerowany. W skardze T. Y. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie prawne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 ww. ustawy sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 grudnia 2005 r. sygn. akt II OZ 1330/05, wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd pozbawia go nie tylko możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawia, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji nakazującej cudzoziemcowi opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest związane ze standardami rzetelnej procedury i realizacją prawa do sądu.
Sąd stwierdza, iż wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, pozbawi go możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, a tym samym skorzystania w pełnym zakresie z prawa do sądu.
Dlatego też w ocenie Sądu zasadne jest pozostanie skarżącego w Polsce do czasu zakończenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.
Biorąc zatem powyższe pod rozwagę oraz mając na uwadze skutki wykonania zaskarżonej decyzji, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny, orzekł jak w sentencji postanowienia.