Postanowienie
z dnia 10 listopada 2011 r.
IV SA/Wr 487/11
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia Ewa Orłowska (sprawozdawca).
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym kolejnego wniosku R. B. o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia (...), nr (...) w przedmiocie uchylenia decyzji ustalającej, że stronie nie przysługuje świadczenie w formie zasiłku okresowego czy celowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne wszczęte kolejnym wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Uzasadnienie faktyczne
Skarżący pismem z dnia (...) wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w celu reprezentowania go na rozprawie sądowej w dniu (...) listopada 2011 r. o godzinie (...). W jego uzasadnieniu podniósł, że z uwagi na złą sytuację materialną nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowego, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Powyższe oznacza, iż skarżący złożył kolejny wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, gdyż prawomocnym postanowieniem referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. n r 153, poz. 1270) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1 i 2 tego przepisu. W myśl art. 258 § 3 tej ustawy do postanowień referendarza sądowego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postanowień sądu.
Z treści art. 245 § 3 cytowanej wyżej ustawy wynika, że ustanowienie pełnomocnika z urzędu (adwokata lub radcę prawnego) obejmuje prawo pomocy w zakresie częściowym.
Ponowny wniosek skarżącego z dnia (...) o ustanowienie pełnomocnika z urzędu jest bezprzedmiotowy, gdyż jak już wyżej wskazano, prawomocnym postanowieniem referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. skarżącemu zostało przyznane prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego. Postanowienie to w dniu (...) zostało doręczone dorosłemu domownikowi (...) (nazwisko małoczytelne).
Następnie Okręgowa Izba Radców Prawnych we (...) dnia (...) wyznaczyła pełnomocnika z urzędu radcę prawnego E. M.
Wyznaczony w ten sposób pełnomocnik pismem z dnia (...) złożył wniosek o cofnięcie skargi.
Powyższe oznacza, iż skarżącemu w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji zostało już przyznane prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu (radcy prawnego).
Wyznaczony zaś przez Okręgową Izbę Radców Prawnych we (...) radca prawny z urzędu jest uprawniony do podejmowania wszystkich łączących się z niniejszą sprawą czynności, w tym do reprezentowania skarżącego podczas rozprawy, wyznaczonej na dzień (...) listopada 2011 r. Ponadto z akt sprawy wynika, iż pismem Sądu z dnia 17 października 2011 r. radca prawny z urzędu został zawiadomiony o terminie rozprawy, wyznaczonej na dzień (...) listopada 2011 r.
W myśl bowiem art. 244 § 2 powołanej ustawy ustanowienie adwokata czy radcy prawnego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa z mocy prawa. Jest to pełnomocnictwo, o którym mowa w art. 36 pkt 2 ustawy tj. pełnomocnictwo do prowadzenia poszczególnej (konkretnej) sprawy i obejmuje ono z mocy samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności, nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem (art. 39 pkt 1 ustawy).
Skarżący jest zatem nadal reprezentowany przez radcę prawnego z urzędu E. M., który został ustanowiony w niniejszej sprawie w toku postępowania toczącego się przed wojewódzkim sądem administracyjnym.
Z tych względów kolejny wniosek skarżącego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu należało uznać za bezprzedmiotowy.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 i art. 245 § 3, art. 244 § 2, art. 36 pkt 2 w związku z art. 258 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.