Postanowienie
z dnia 18 lutego 1997 r.
III SAB 1/97
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia NSA W. Kubiak (spr).
Sędziowie NSA: G. Borkowski, J. Rypina.
Uzasadnienie faktyczne
Skargę na bezczynność organu administracji publicznej można wnieść, gdy organ ten - w przewidzianym przepisami terminie - nie wyda któregokolwiek z aktów administracyjnych wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Jak wynika z twierdzeń skargi działania prawne skarżącego zmierzały do spowodowania, aby Izba Skarbowa podjęła postępowanie w trybie nadzoru. W tym celu prawidłowo wniósł zażalenie do organu wyższego stopnia, to jest Ministra Finansów. Brak reakcji tego organu, który powinien wydać stosowne postanowienie zgodnie z art. 123 kpa uzasadnia wniesienie skargi na podstawie art. 216 § 1 kpa - na bezczynność Izby Skarbowej.
Minister Finansów, jako organ wyższego stopnia w stosunku do Izby Skarbowej (art. 17 pkt 3 kpa) jest właściwy do rozpatrzenia zażalenia na niezałatwienie przez Izbę w określonym w ustawie terminie sprawy (art. 37 § 1 kpa). W pojęciu załatwienia sprawy (bądź niezałatwienia) nie mieści się rozpoznanie zażalenia, o którym mowa w ostatnio cytowanym przepisie.
Zażalenie to mimo tej samej nazwy, jest zupełnie innym środkiem zaskarżenia niż postanowienie wydane w toku postępowania (zob. J. Janowicz "Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz" Wyd. Naukowe PWN - 1994 r. - uwagi do art. 37 kpa).
Jego rozpoznanie następuje poprzez czynności nadzorcze (wyznaczenie dodatkowego terminu, wyjaśnienie przyczyn zwłoki, ustalenie winnych) opisane w § 2 w/w przepisu.
Na takie czynności, gdyby nawet nadano inną formę postanowienia, nie służy zażalenie (zob. art. 14 § 1 kpa).
Nie kończy ono postępowania w sprawie (dotyczy bowiem postępowania incydentalnego) ani nie rozstrzyga sprawy co do istoty.
Pismo pełnomocnika skarżącego do Ministra Finansów - nazwane zażaleniem - mogło być traktowane wyłącznie jako skarga określona w art. 227 kpa.
W razie nierozpatrzenia skargi wniesionej na podstawie art. 227 kpa, stronie nie służy skarga na bezczynność organu (art. 17 ustawy o NSA). W tej sytuacji skarga, jako niedopuszczalna, podlegała odrzuceniu w oparciu o przepisy art. 27 ust. 2 w związku z art. 53 ust. 3 ustawy o NSA.