Postanowienie
z dnia 30 grudnia 2008 r.
II SA/Rz 819/08
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia Piotr Godlewski (sprawozdawca).
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. F. o zwolnienie od uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia (...) października 2008 r. Nr (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zwolnienia ze służby postanawia umorzyć postępowanie o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie objętym wnioskiem.
Uzasadnienie faktyczne
Z. F. we wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skardze na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia (...) października 2008 r. Nr (...) zwrócił się o zwolnienie od wpisu od niej.
Rozpatrując złożony wniosek należy zwrócić uwagę na treść art. 239 pkt 1d ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach ze stosunków pracy i stosunków służbowych. Przesłanka ta jest spełniona w niniejszej sprawie dotyczącej odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie zwolnienia skarżącego ze Służby Celnej.
Oznacza to, że wnioskodawcy nie obciążają w rozpoznawanej sprawie żadne koszty sądowe (w tym wpis od skargi) i nie będzie on wzywany do ich opłacenia.
Skoro zatem Z. F. nie ma obowiązku ponoszenia w rozpoznawanej sprawie kosztów sądowych korzystając z ustawowego zwolnienia od nich, jego wniosek nie może zostać uwzględniony a postępowanie w tym zakresie jako bezprzedmiotowe podlega umorzeniu. W związku z powyższym, mając na uwadze zasadę ekonomii procesowej, odstąpiono również od wzywania skarżącego do złożenia tego wniosku na obowiązującym w postępowaniu przed sądami administracyjnymi formularzu PPF, co pozostaje bez wpływu na jego rozpoznanie.
Mając na uwadze wskazane okoliczności, na podstawie art. 239 pkt 1 lit. d w związku z art. 161 § 1 pkt 3 i art. 258 § 3 powołanej ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.