Postanowienie
z dnia 17 listopada 2014 r.
II SA/Op 195/14
UZASADNIENIE
Skład orzekający
Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Ewa Janowska.
Sędziowie WSA: Elżbieta Kmiecik (spr.).
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2014 r. sprawy ze skargi E. P. i R. P. na uchwałę Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 r., Nr XXVII/212/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia
umorzyć postępowanie,
zwrócić skarżącym solidarnie kwotę 300 (trzysta) złotych tytułu uiszczonego wpisu od skargi.
Uzasadnienie faktyczne
Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowiła skarga E. P. i R. P., reprezentowanych przez radcę prawnego M. O., na uchwałę Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 r., nr XXVII/212/2013, w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach wsi Prężynka-Lubrza.
Pismem procesowym z dnia 20 października 2014 r. pełnomocnik Gminy Lubrza wniósł o umorzenie postępowania w sprawie. Do wniosku dołączył oświadczenie skarżących, które złożone zostało w Urzędzie Gminy w Lubrzy w dniu 14 października 2014 r. o cofnięciu skargi oraz informację o wycofaniu pełnomocnikowi pełnomocnictwa do dalszego prowadzenia przedmiotowej sprawy.
Pismem procesowym z dnia 20 października 2014 r. pełnomocnik skarżących poinformował Sąd o cofnięciu przez skarżących, pismem z dnia 14 października 2014 r. pełnomocnictwa do prowadzenia sprawy oraz cofnął skargę i wniósł o umorzenie postępowania w sprawie.
Na rozprawie w dniu 17 listopada 2014 r. pełnomocnik organu podtrzymał stanowisko w przedmiocie umorzenia postępowania.
Uzasadnienie prawne
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2001 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm. - dalej jako p.p.s.a.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze p.p.s.a.). Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia skarżących oraz ich pełnomocnika o cofnięciu skargi, uznać należało, iż oświadczenie strony wiązało sąd, bowiem z treści tego oświadczenia oraz treści skargi nie wynikało, aby złożone zostało ono w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Skarżący może cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to on rozporządza skargą i stąd też wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcie przedmiotowej skargi, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.
Orzeczenie w punkcie 2 uzasadnia przepis art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., który stanowi, że Sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma cofniętego. Skarżący uiścili należny wpis w wysokości 300 zł i taka kwota została im solidarnie zwrócona.