Orzeczenie
z dnia 5 lipca 1935 r.
II C 617/35
UZASADNIENIE
Sentencja
Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnem dnia 5 lipca 1935 w sprawie z powództwa Włodzimiery K. przeciwko Aurelji R. o 538,14 zł i 35 dol. St. Z. A. P., po rozpoznaniu zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego we Lwowie z dnia 24 grudnia 1934 r. II CA 1044/34, zażalenie odrzucił.
Uzasadnienie faktyczne
Powyżej oznaczonem postanowieniem zwrócił sąd apelacyjny pozwanej skargę apelacyjną, jako niedopuszczalną.
Postanowienie to zaskarża pozwana w drodze zażalenia do Sądu Najwyższego.
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym dopuszczalne jest zażalenie tylko w przypadkach wymienionych w art. 429 § 2 i 441 § 1 k.p.c.
Żaden z tych przypadków tu nie zachodzi, skoro idzie o odrzucenie skargi apelacyjnej, a nie kasacyjnej (art. 429 § 2 k.p.c.).
Pozwana mogła zaskarżyć rzeczone postanowienie skargą kasacyjną (art. 424 § 2 k.p.c.), nie zaś zażaleniem, którego za taką skargę uznać nie można, skoro brak temu zażaleniu wymogów z art. 428 § 2 k.p.c., a w szczególności brak dowodu wpłacenia kaucji kasacyjnej.
Zażalenie zatem jako niedopuszczalne ulega odrzuceniu.