Szwarc-Kuczer Monika, Zasada bezpośredniej skuteczności prawa wspólnotowego - wprowadzenie i wyrok ETS z 4.12.1974 r. w sprawie 41/74 Yvonne Van Duyn przeciwko Home Office

Zgodnie z art. 249 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej jako TWE) dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, jaki ma być osiągnięty, pozostawiając organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. W przypadku dyrektywy prawidłowo wprowadzonej w życie w państwie członkowskim, wynikające z niej uprawnienia jednostek są realizowane i egzekwowane na podstawie przepisów krajowych. Problem pojawia się w sytuacji, gdy dyrektywa nie została (prawidłowo) implementowana w przewidzianym terminie, ponieważ wówczas jednostki, które mogą wywodzić z niej pewne uprawnienia, zostałyby pozbawione ochrony prawnej i możliwości korzystania z tych uprawnień ze względu na brak przepisów krajowych. Takiej sytuacji sprzeciwił się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako ETS lub Trybunał), przyznając przepisom dyrektyw w sytuacjach takich, jak wskazana powyżej, walor bezpośredniej skuteczności.