Gabriel-Węglowski Michał, Wykładnia pojęcia przypadku mniejszej wagi

Prawo karne materialne wielokrotnie, konstruując typy czynów zabronionych, tworzy typy uprzywilejowane, jako „przypadek mniejszej wagi” podstawowego czynu zabronionego. Jest to niewątpliwe swoista forma pośrednia pomiędzy czynem zabronionym, nie niosącym jednak in concreto żadnej szkodliwości społecznej, a tym samym nie przestępnym (art. 1 § 2 k.k.), a zachowaniem realizującym wszystkie znamiona czynu zabronionego w typie podstawowym i zawierającego pozostałe cechy przestępstwa. Wszelako przecież jednak i w tym ostatnim wypadku, na mocy art. 53c § 1 k.k., sąd zobligowany jest do miarkowania stopnia społecznej szkodliwości czynu, jako jednej z dyrektyw wymiaru kary. Określenie „przypadek mniejszej wagi” ma więc charakter klauzuli generalnej, a nadto określenie jego treści ma bardzo silny związek nie tylko z wieloaspektowymi okolicznościami danej sprawy, ale z samym rodzajem czynu zabronionego.