Nowicki Marek Antoni, Visser przeciwko Holandii - wyrok ETPC z dnia 14 lutego 2002 r., skarga nr 26668/95, [w:] M.A. Nowicki, Nowy Europejski Trybunał Praw Człowieka. Wybór orzeczeń 1999-2004, Zakamycze, 2005, s. 592

Skazanie na podstawie zeznań anonimowego świadka

Tezy orzeczenia

1. Artykuł 6 nie wymaga wyraźnie uwzględniania interesów świadków, jednak w wypadku złożenia zeznań z podaniem tożsamości może dojść do zagrożenia życia lub zdrowia, a także innych interesów chronionych w innych niż art. 6 materialnych postanowieniach konwencji. Państwa mają więc obowiązek zorganizować postępowanie karne w sposób niezagrażający bez powodu tym interesom.

2. Zasady rzetelnego procesu wymagają zachowania równowagi między interesem obrony i interesami świadków lub pokrzywdzonych mających złożyć zeznania.

3. Artykuł 6 ust. 3 lit. d wymaga, aby umożliwić przeprowadzenie krzyżowego przesłuchania świadków na rozprawie tylko wtedy, gdy zeznania odgrywają główną lub decydującą rolę przy wydaniu wyroku skazującego.

4. Skazania nie można opierać wyłącznie lub w rozstrzygającym stopniu na zeznaniach anonimowych świadków.

Visser przeciwko Holandii - orzeczenie z 14 lutego 2002 r., Izba (Sekcja III), skarga nr 26668/95