Lasiński-Sulecki Krzysztof, Transakcja trójstronna. Omówienie do wyroku TS z dnia 19 kwietnia 2018 r., C-580/16

Artykuł 141 lit. c dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112 – należy interpretować w ten sposób, że przewidziana w tym przepisie przesłanka jest spełniona, gdy podatnik posiada siedzibę i jest zidentyfikowany do celów podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim, z którego towary są wysyłane lub transportowane, ale w ramach danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów używa numeru identyfikacyjnego VAT nadanego w innym państwie członkowskim.

Artykuły 42 i 265 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie zastosowaniu przez organ podatkowy państwa członkowskiego art. 41 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112 z tego tylko powodu, że w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanego do celów późniejszej dostawy na terytorium państwa członkowskiego określona w art. 265 dyrektywy 2006/112 informacja podsumowująca nie została złożona przez podatnika zidentyfikowanego do celów podatku od wartości dodanej VAT w tym państwie członkowskim we właściwym terminie.