Lasiński-Sulecki Krzysztof, Stawka 0% a uchybienia formalne. Omówienie do wyroku TS z dnia 20 października 2016 r., C-24/15

Artykuł 22 ust. 8 szóstej dyrektywy Rady 77/388/WE z 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – dalej jako szósta dyrektywa, w brzmieniu wynikającym z art. 28h szóstej dyrektywy, a także art. 28c część A lit. a akapit pierwszy i art. 28c część A lit. d tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie odmowie przez organ podatkowy państwa członkowskiego pochodzenia zwolnienia z podatku od wartości dodanej przemieszczenia wewnątrzwspólnotowego na tej podstawie, że podatnik nie przekazał nadanego przez państwo członkowskie przeznaczenia numeru identyfikacji dla celów podatku od wartości dodanej, jeżeli nie istnieje żadna poważna poszlaka wskazująca na popełnienie oszustwa, jeżeli towar został przemieszczony do innego państwa członkowskiego, a pozostałe przesłanki zwolnienia również są spełnione.