Lasiński-Sulecki Krzysztof, Procedura szczególna dla biur podróży. Omówienie do wyroku TS z dnia 26 września 2013 r., C-193/11

Komisja Europejska wniosła do TSUE o stwierdzenie, że zezwalając biurom podróży na zastosowanie, na podstawie art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej u.p.t.u., procedury szczególnej dla biur podróży do usług turystycznych sprzedawanych osobom innym niż podróżni, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 306–310 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112.

Trybunał Sprawiedliwości UE nadmienił na wstępie, że w polskiej wersji językowej art. 306–310 dyrektywy 2006/112 posłużono się słowami „nabywca” i „turysta”, a w art. 26 ust. 1–4 szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – dalej szósta dyrektywa, słowami „klient” i „podróżny”....