Gomułowicz Andrzej, Wiącek Marcin, Omówienie do wyroku WSA z dnia 25 maja 2016 r., I SA/Po 409/16

Teza 1: Zasada niedochodowości pobierania tkanek i komórek ludzkich wyrażona w dyrektywie 2004/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie ustalenia norm jakości i bezpiecznego oddawania, pobierania, testowania, przetwarzania, konserwowania, przechowywania i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich (Dz.Urz. UE z 2004 r. Nr L 102, s. 28) nie stanowi podstawy zwolnienia uzyskanego z tego źródła przychodu (dochodu) z podatku dochodowego od osób fizycznych. Taki postulat nie wypływa z przepisów ww. dyrektywy, która nie dotyczy kwestii podatkowych i nie formułuje wystarczająco jasnego i bezwarunkowego przepisu w zakresie zwolnienia podatkowego.

Teza 2: Bezpośrednio skuteczne przepisy dyrektywy 2004/23 – wskutek nieterminowego wdrożenia jej postanowień do polskiego porządku prawnego – muszą zostać uwzględnione przy kwalifikacji przychodu z tytułu oddania komórek ludzkich na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych. Konieczne jest przede wszystkim dokonanie oceny, czy przychód z takiego tytułu może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy i tym samym stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Określając charakter takiego przychodu oraz wysokości poniesionych w celu jego uzyskania kosztów, należy uwzględnić wymogi wynikające z zasady niedochodowości wyrażonej w dyrektywie 2004/34, jak również brak określenia przez polskiego ustawodawcę zasad udzielania dawcom rekompensaty.