Węgrzyn Gabriel, Omówienie do wyroku NSA z dnia 24 lutego 2016 r., II OSK 178/16

Taryfy za zbiorowe doprowadzanie wody i odprowadzanie ścieków są zatwierdzane corocznie przez radę gminy, która może odmówić ich zatwierdzenia, o ile sporządzono je niezgodnie z przepisami (zob. art. 24 ust. 1 i 5 ustawy z 7.06.2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 139, dalej: u.z.z.w.).

Wysokość taryf określa przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne na podstawie kalkulacji „niezbędnych przychodów”, jakie musi uzyskać przedsiębiorstwo w związku z przewidywanymi „kosztami”, warunkami świadczenia usług i planowanymi inwestycjami (zob. art. 20 u.z.z.w.).

Przy wyliczaniu „kosztów” istotną pozycją jest amortyzacja środków trwałych, bowiem odpisy amortyzacyjne zwiększają wysokość kosztów bezpośrednich przedsiębiorstwa, a w konsekwencji wpływają na wzrost wysokości taryf.

Prezentowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24.02.2016 r. (II OSK 178/16) dotyczy dylematu, jaki powstał w związku z uwzględnieniem przez...