Wiącek Marcin, Omówienie do postanowienia NSA z dnia 1 kwietnia 2019 r., I OPS 4/17

Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej, wnioskiem z 26 lipca 2017 r., znak KR-40-67/17/AAB, wystąpiła na podstawie art. 15 § 1 pkt 2 i art. 264 § 1 i § 2 p.p.s.a. o podjęcie w pełnym składzie sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego uchwały mającej na celu wyjaśnienie rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych przez udzielenie odpowiedzi na pytanie o to, czy brak możliwości wykazania zarządu nieruchomością w oparciu o dokumenty, o których mowa w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 22, poz. 99 ze zm.), wobec uchylenia tej ustawy, wyłącza możliwość dowodzenia istnienia zarządu nieruchomością na podstawie innych środków dowodowych, stosownie do art. 75 i art. 76 § 3 w zw. z art. 76 § 1 i § 2 i w zw. z art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a., dla wykazania, że określona nieruchomość nie należała na dzień 27 maja 1990 r. do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm.).

W przypadku negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie Prokuratoria Generalna RP wniosła o wyjaśnienie, czy do wykazania zarządu nieruchomością wykonywanego w dniu 27 maja 1990 r. przez państwowe jednostki organizacyjne znajduje zastosowanie katalog środków dowodowych określony w § 4 i § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz.U. Nr 23, poz. 120).

Naczelny Sąd Administracyjny w pełnym składzie postanowił odmówić podjęcia uchwały.