Kolanowski Tomasz, Koniec sporów o obniżoną stawkę podatku od towarów i usług od posiłków sprzedawanych w systemie drive in, walk through, food court i wewnątrz lokalu? Omówienie do wyroku NSA z dnia 30 lipca 2021 r., I FSK 1749/18

Kwestię sporną w sprawie stanowiło zagadnienie zastosowania obniżonych stawek podatku od towarów i usług wynoszących 5% lub 8%, w zależności od uznania sprzedawanych posiłków w systemie drive in, walk through, food court i wewnątrz lokalu jako dostawę towarów bądź jako świadczenie usług. Spór ten poprzedzony był wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 22.04.2021 r., w sprawie C-703/19.

Sąd wskazał, że do czasu wydania interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 24.06.2016 r. nr PT1.050.3.2016.156 stosowana przez organy podatkowe interpretacja w zakresie stawek podatkowych naruszała zasadę neutralności w zakresie, w jakim produkty przeznaczone do bezpośredniego spożycia uznawała raz za dostawę towarów, a innym razem za usługę, co skutkowało opodatkowaniem tych czynności różnymi stawkami podatkowymi. W tej sytuacji znaczenia nabrała kwestia kwalifikacji przedmiotowych czynności.

Trybunał wyjaśnił (pkt 53 i 54 powołanego wyroku), że w przypadku gdy dostawie żywności towarzyszy jedynie udostępnienie podstawowych urządzeń, tj. prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu, które wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej, owe elementy stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie, które nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów. Jeśli chodzi o przygotowanie produktów, to Trybunał zwrócił uwagę, że dostawa gotowej żywności zakłada jej gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny danej transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawy towarów lub świadczenia usług. Niemniej jednak, jeśli przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych oraz zwykle następuje nie na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny, nie stanowi to przeważającego elementu danej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi.

Z powyższego Sąd wywnioskował, że w sytuacji gdy konsumpcja zakupionych gotowych dań realizowana jest przez konsumenta z wykorzystaniem infrastruktury lokalu gastronomicznego, obowiązuje stawka przewidziana dla usługi restauracyjnej. W sytuacji natomiast, gdy konsument dokonuje zakupu dań „na wynos” i nie spożywa ich na miejscu, sprzedaż taka traktowana jest jako dostawa towaru. Istotne jest jednak zastrzeżenie, że powyższe rozważania mają znaczenie dla rozliczeń sprzed wydania cytowanej interpretacji ogólnej z 24.06.2016 r.