Szoplińska Agata, Układ stowarzyszeniowy, [w:] A. Wróbel (red.), M. Bychowska, M. Daca, W. Postulski, E. Skibińska, A. Szoplińska, I. Twardowska-Mędrek, Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze, 2002
Układ stowarzyszeniowy, [w:] A. Wróbel (red.), M. Bychowska, M. Daca, W. Postulski, E. Skibińska, A. Szoplińska, I. Twardowska-Mędrek, Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze, 2002
Rozdział dwudziesty szóstyUKŁAD STOWARZYSZENIOWY
I. Geneza
Idea stowarzyszenia Polski ze Wspólnotami Europejskimi pojawiła się w związku z dokonującymi się w Polsce zmianami politycznymi i społeczno-gospodarczymi. U podstaw jej leżały:
tradycyjne powiązania gospodarcze i handlowe Polski z państwami Wspólnoty,
załamanie się rynków Europy Wschodniej,
świadomość, że powiązanie Polski ze Wspólnotą otworzy polskim towarom nowe rynki zbytu,
możliwość uzyskania dostępu do nowoczesnej technologii oraz nowoczesnych systemów organizacji i zarządzania,
możliwość uzyskania pomocy finansowej oraz inwestycji kapitału prywatnego w Polsce.
Już dnia 19 września 1989 r. Polska zawarła ze Wspólnotą umowę o handlu i współpracy handlowej oraz gospodarczej, podpisano także protokół w tej sprawie z Europejską Wspólnotą Węgla i Stali.
Rokowania w sprawie stowarzyszenia rozpoczęły się dnia 22 listopada 1990 r. i prowadzone były jednocześnie z Polską, Czechosłowacją i Węgrami. Ich rezultatem były oddzielne dla każdego państwa układy w sprawie stowarzyszenia się ze...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX