Misiejko Adrian, Publiczny transport zbiorowy. Przewodnik dla organów samorządu terytorialnego

Monografie
Opublikowano: WKP 2020
Rodzaj:  monografia
Autor monografii:

Publiczny transport zbiorowy. Przewodnik dla organów samorządu terytorialnego

Autor fragmentu:

SŁOWO WSTĘPNE

Problematyka „białych plam” transportowych i związanego z nimi zjawiska wykluczenia komunikacyjnego od pewnego czasu stanowi przedmiot żywej dyskusji zarówno w ogólnopolskich mediach, jak i w ramach wspólnot samorządowych. Jest to źródło dodatkowej presji wywieranej na organy jednostek samorządu terytorialnego, aby zapewniły one prawidłowe funkcjonowanie przewozów pasażerskich na obszarze ich właściwości. Nie jest to jednak zadanie proste (i to nie tylko ze względu na ograniczone środki finansowe). Mimo bowiem kilkuletniego już okresu obowiązywania ustawy z 16.12.2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, stosowanie jej przepisów nadal nastręcza organizatorom (zwłaszcza samorządowym) znacznych trudności. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy może być trwający już od 2010 r. okres vacatio legis odnoszący się do tej części ustawy, która stanowi o nowych zasadach wykonywania przewozów komercyjnych. Także konieczność wykładni systemowej tej ustawy i innych aktów z nią związanych (np. Prawa przewozowego czy ustawy o transporcie drogowym) nie ułatwia postawionego przed samorządami zadania.

Problemy interpretacyjne dotyczą w szczególności stanowienia prawa miejscowego i wydawania innego rodzaju aktów związanych z organizowaniem publicznego transportu zbiorowego. Choć dzięki stosunkowo bogatemu orzecznictwu organów nadzoru oraz sądów administracyjnych udało się rozstrzygnąć niektóre wątpliwości, to inne wciąż stanowią problem dla organów samorządu terytorialnego.

Oddawany w Państwa ręce poradnik ma na celu wsparcie procesów tworzenia prawa miejscowego i wydawania innych aktów związanych z publicznym transportem zbiorowym. Podjęte problemy koncentrują się przede wszystkim wokół transportu drogowego. Część artykułów stanowi zredagowane wersje komentarzy praktycznych dostępnych wcześniej w Systemie Informacji Prawnej LEX, inne są nowymi opracowaniami. W pierwszej kolejności poruszono problematykę właściwości organizatora. W dalszej części podjęto natomiast zagadnienia związane ze stanowieniem wybranych aktów prawa miejscowego oraz innymi kompetencjami organów JST dotyczącymi publicznego transportu zbiorowego. Uwzględniono również rozwiązania wprowadzone ustawą o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (w kontekście działań organów stanowiących).

Omówienie uwzględnia zarówno praktykę działania organów JST, jak i orzecznictwo oraz dostępne interpretacje przedstawiane przez przedstawicieli ministerstw działających w zakresie spraw dotyczących transportu zbiorowego.

Publikacja uwzględnia stan prawny na dzień 1 listopada 2019 r.

Adrian Misiejko

Autor fragmentu:

Rozdział1
WŁAŚCIWOŚĆ ORGANIZATORA PUBLICZNEGO TRANSPORTU ZBIOROWEGO

1.Zagadnienia wprowadzające

Jednym z podstawowych podmiotów, których funkcjonowanie określa ustawa o publicznym transporcie zbiorowym, jest organizator publicznego transportu zbiorowego. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 9 u.p.t.z. organizator publicznego transportu zbiorowego to właściwa JST albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu zbiorowego jest „właściwym organem”, o którym mowa w przepisach rozporządzenia(WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z 23.10.2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.Urz. UE L 315, s. 1, ze sprost. i zm.). Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym w znaczącej swej części stanowi bowiem implementację przedmiotowego rozporządzenia do polskiego porządku prawnego. W odniesieniu do ustawowej definicji organizatora należy wskazać, że w...

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX