Andrzejuk Barbara, Heropolitańska Izabela, Gwarancje bankowe i ubezpieczeniowe

Źródeł gwarancji bankowej można doszukać się w starożytnym Rzymie w dwóch instytucjach prawnych: vades i praedes .

Instytucja bardzo podobna do dzisiejszej gwarancji wykształciła się później. Była to receptum argentarii , tj. nieformalna umowa zawarta przez bankiera (argentarius) z klientem, w której bankier zobowiązywał się wobec osoby trzeciej zapłacić dług zaciągnięty przez swego klienta. Receptum argentarii spełniało funkcję gwarancji bankowej .

Receptum argentarii zostało wyparte przez constitutum debiti alieni . Było to przyrzeczenie zapłaty cudzego długu .

Późniejsze czasy nie wyodrębniły gwarancji. Zobowiązanie nazywane umową gwarancyjną, polegające na przejęciu ryzyka związanego z działaniem określonej osoby, wykształciło się dopiero w XIX i XX wieku .

Gwarancje bankowe jako zabezpieczenie kredytu były stosowane w Polsce już w okresie międzywojennym. Zapewniały one wykonanie umowy przesz kredytobiorcę. Udzielane były w formie listów gwarancyjnych, za wydanie których bank...