Partyk Aleksandra, Znaczenie rozstrzygnięć zapadających w innych podobnych sprawach dla ustalenia wysokości sumy zadośćuczynienia

W orzecznictwie dostrzec można stanowisko, zgodnie z którym sąd orzekający o przyznaniu zadośćuczynienia powinien mieć na uwadze rozstrzygnięcia zapadające w innych sprawach o podobnym stanie faktycznym, bowiem wymaga tego zachowanie swoistej spójności orzecznictwa sądów. W częściowej opozycji do powyższego zapatrywania wskazuje się natomiast, iż o wysokości zadośćuczynienia w danej sprawie zawsze decydować powinny indywidualne okoliczności konkretnego przypadku, a przy tym wysokość zadośćuczynienia podlega dyskrecjonalnej ocenie sędziowskiej; natomiast porównywanie kwot zadośćuczynień zapadających w innych sprawach może mieć ewentualnie znaczenie dla oceny, czy nie zaistniało w określonej sprawie rażące zawyżenie lub zaniżenie świadczenia. Utrwalił się jednocześnie pogląd, wedle którego nie jest właściwym odnoszenie się do wysokości zadośćuczynień wypłaconych w sprawach o charakterze medialnym, zwłaszcza gdy ich wysokości określona została w trybie ugody, a nie na mocy orzeczenia sądu. Jak się bowiem podkreśla, "przyznanie zadośćuczynienia z istoty swej ma charakter ocenny. Medialne zdarzenia z ostatniego okresu mogły stanowić inspirację do zwiększonych oczekiwań osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych w oderwaniu od praktyki orzeczniczej w tym przedmiocie" (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 19 października 2012 r., I ACa 744/12, LEX nr 1237064).