Janczukowicz Krzysztof, Zmiana rozporządzeń covidowych jako zmiana ustawy na gruncie wykroczeń

Dynamiczna sytuacja prawna związana z wprowadzaniem, modyfikowaniem i znoszeniem poszczególnych obostrzeń antycovidowych zrodziła poważną wątpliwość na gruncie prawa karnego. Otóż nieprzestrzeganie tych obostrzeń opatrzono odpowiedzialnością za wykroczenie z art. 116 § 1a k.w. I tu powstało pytanie, czy na podstawie tego przepisu można ukarać sprawcę w czasie, w którym obostrzenie, którego on nie przestrzegał, już zostało zniesione? Gdyby rozstrzygnąć tę kwestię na gruncie ogólnych zasad intertemporalnych (tu: art. 2 k.w.), należałoby odpowiedzieć, że nie można, bo przecież nie można karać za czyn, który nie jest już zabroniony w chwili orzekania. Wobec tego, że omawiane obostrzenia były wprowadzane i znoszone w formie rozporządzenia, dodajmy, że nie ma wątpliwości, iż zmiana rozporządzenia, do którego odsyła przepis karny, jest traktowana jako zmiana ustawy. Natomiast jeśli weźmie się pod uwagę ewidentnie epizodyczny charakter regulacji antycovidowych i doda się do tego zasadę równości wobec prawa, która zostaje nadszarpnięta poprzez karanie jednych i niekaranie drugich, którzy dopuścili się takiego samego czynu, ale mieli to szczęście, że postępowanie wobec nich się nieznacznie wydłużyło, to można się skłaniać do stanowiska, że ogólne zasady intertemporalne nie powinny tu działać. Jakie stanowisko zajmują sądy karne?