Kryczka Sebastian , Złośliwość lub uporczywość jako przesłanki przestępstwa naruszenia praw pracowniczych

Prawo pracy gwarantuje pracownikowi szereg praw co wynika z faktu, iż jest on słabszą stroną stosunku pracy. Uprawnienia te wynikają z Konstytucji, zawarte są w zasadach ogólnych k.p., następnie są konkretyzowane w przepisach szczegółowych. Prawa pracowników nie zawsze są jednak respektowane przez pracodawców. Szczególnie ciężkie przypadki naruszenia praw pracowniczych są na tyle doniosłe, że ujęte zostały w kodeksie karnym pod zbiorczym tytułem „przestępstwa przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową”.

Zgodnie z art. 218 § 1a k.k. kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Aby dane zachowanie mogło zostać zakwalifikowane w kategoriach czynu przestępnego nie wystarczy samo naruszenie prawa (praw) pracowniczych. Kodeks karny wprowadził dodatkowe przesłanki jakimi są złośliwość i uporczywość. Problem w tym, że przepisy nie definiują zarówno pojęcia złośliwości jak u uporczywości. Prawidłowa ocena tych znamion kwalifikacyjnych przestępstwa z art. 218 § 1a k.k. jest niezbędna aby móc dane działanie lub zaniechanie móc sklasyfikować w charakterze działania złośliwego lub uporczywego. Pewne wskazania w zakresie oceny czym jest uporczywość oraz złośliwość można znaleźć w orzeczeniach sądów.