Gabriel-Węglowski Michał, Zaostrzenie kary pozbawienia wolności przez sąd odwoławczy a zmiana ustaleń faktycznych (reguła ne peius)

W orzecznictwie przez wiele lat na gruncie aktualnej ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego – dalej k.p.k. – ukształtowana była raczej jednolita linia, z której wynikało, że zaostrzenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności przez sąd II instancji (sąd ad quem) może nastąpić tylko wówczas, gdy sąd ten nie dokonywał żadnych modyfikacji ustaleń faktycznych przyjętych przez sąd I instancji (sąd a quo) w zaskarżonym następnie wyroku. Ten utrwalony pogląd został jednak przełamany dwoma judykatami Sądu Najwyższego z 2011 r. – w tym szczególnie ważącą uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 23 marca 2011 r., I KZP 28/10, LEX nr 738229 – dopuszczającymi wyjątki od tej zasady czy też inną interpretację art. 454 § 2 k.p.k.