Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Wyznaczenie przez Sąd Najwyższy sądu, przed który należy wytoczyć powództwo

Problematyka wyznaczenia sądu właściwego do wytoczenia powództwa przez Sąd Najwyższy w trybie art. 45 k.p.c. dotyczy kwestii potrzeby istnienia jurysdykcji krajowej sądów polskich i drogi sądowej w sprawie, a także nieistnienia postanowienia rozstrzygającego o właściwości (bez względu na jego merytoryczną prawidłowość). Jest kwestią w praktyce ocenną, czy sam pobyt strony za granicą, nawet stały, uzasadnia skorzystanie ze sposobu ustalenia właściwości sądu określonego w art. 45 k.p.c. Z jednej strony wskazuje się bowiem, że w tych przypadkach, w których to miejsce zamieszkania jest wyznacznikiem właściwości miejscowej, zamieszkiwanie strony za granicą jest wystarczające. Z drugiej strony judykatura wskazuje natomiast, że nawet stały pobyt strony za granicą, jeżeli jednak nie jest wykluczone przyjęcie (choćby nieoczywiste) miejsca zamieszkania w Polsce, wyłącza dopuszczalność wyznaczenia sądu właściwego w trybie art. 45 k.p.c. W tych zaś przypadkach, gdy o właściwości miejscowej sądu nie decyduje miejsce zamieszkania, badać należy istnienie wszelkich przesłanek, jakie na tę właściwość mogą rzutować, w szczególności miejsca świadczenia. Warty zaznaczenia jest również pogląd, iż w przypadku współuczestnictwa po stronie pozwanych, wystarczająca jest możliwość ustalenia właściwości sądu co do któregokolwiek z nich.