Partyk Tomasz, Wysokość opłaty sądowej od pozwu wnoszonego przez nabywcę wierzytelności wynikającej z czynności bankowej

W orzecznictwie dostrzec można dwa przeciwstawne poglądy co do tego, czy górny limit opłaty sądowej przewidziany w art. 13 ust. 1a ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, znajduje zastosowanie w odniesieniu do powództw wnoszonych przez nabywców wierzytelności wynikających z czynności bankowych. Według pierwszego poglądu przepis ten znajduje zastosowanie do takich pozwów, bowiem roszczenie wynika z czynności bankowej, a nie są tu przewidziane ograniczenia podmiotowe. Drugie z zapatrywań przyjmuje, że w przypadku powództw tego rodzaju podstawą roszczenia jest nie tylko czynność bankowa, dokonana pomiędzy dłużnikiem banku a bankiem, lecz również umowa cesji wierzytelności, która dla nabywcy niebędącego bankiem nie jest czynnością bankową, co wyklucza dopuszczalność skorzystania przez niego z ograniczenia opłaty sądowej, przewidzianego w art. 13 ust. 1a u.k.s.c.