Krudysz Marcin, Wynagrodzenie radców prawnych, będących jednocześnie żołnierzami zawodowymi

Zgodnie z treścią przepisu art. 22⁴ ust. 1 ustawy o radcach prawnych, radca prawny, wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy, ma prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń określonych w układzie zbiorowym pracy lub przepisach o wynagrodzeniu pracowników, obowiązujących w jednostce organizacyjnej zatrudniającej radcę prawnego. Wynagrodzenie to nie może być przy tym niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy.

Zaobserwowany w judykaturze problem dotyczy wykładni pojęcia „jednostki organizacyjnej zatrudniającej radcę prawnego”, odnośnie radców prawnych, będących jednocześnie żołnierzami zawodowymi. Chodzi w szczególności o te przypadki, gdy w konkretnej jednostce wojskowej, w której radca prawny wykonuje obowiązki, nie ma stanowiska głównego specjalisty. Według jednego poglądu, porównanie stanowisk winno być dokonywane w stosunku do wszystkich stanowisk służbowych, przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych występujących w całych Siłach Zbrojnych. Pogląd przeciwny zakłada natomiast, że jeżeli nie ma w danej jednostce organizacyjnej stanowiska głównego specjalisty, uposażenie radcy prawnego powinno odpowiadać innemu równorzędnemu stanowisku.