Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Wpływ literalnej treści pełnomocnictwa procesowego na zakres umocowania pełnomocnika do występowania przed sądami w toku instancyjnym postępowania oraz w postępowaniach przed Sądem Najwyższym

W praktyce sądów odwoławczych i Sądu Najwyższego ujawniają się poważne rozbieżności odnośnie tego, jakie sformułowania pełnomocnictwa procesowego powodują rozszerzenie lub ograniczenie jego skuteczności. Z jednej strony bowiem na podstawie art. 91 k.p.c. pełnomocnictwo procesowe obejmuje z mocy samego prawa umocowanie m in. do reprezentacji w postępowaniu odwoławczym, z drugiej zaś strony ugruntowane jest aktualnie orzecznictwo, iż pełnomocnictwo procesowe nie obejmuje z mocy samego prawa upoważnienia do działania postępowaniu ze skargi kasacyjnej. Wyrażono jednak również stanowisko, że umocowanie do działania „przed sądami” obejmuje wszelkie postępowania sądowe, także w stadiach przed Sądem Najwyższym. Niezależnie od powyższego pojawiają się rozbieżności odnośnie wykładni pełnomocnictw, w których został wyraźnie oznaczony jedynie sąd, przed którym postępowanie toczy się w pierwszej instancji. Z jednej strony przyjmuje się, że jest to ograniczenie do działania przed określonym sądem, co obejmuje również wniesienie apelacji (ale już nie reprezentację w postępowaniu przed sądem odwoławczym). Przeciwny pogląd wskazuje, że takie sformułowanie pełnomocnictwa jest równoznaczne z ograniczeniem przedmiotowym do działania jedynie w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Praktyczne zaś znaczenie oceny umocowania pełnomocnika ma ogromne znaczenie, bowiem nieprawidłowości w tej sferze prowadzą do nieważności postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.).