Partyk Aleksandra, Warunki skuteczności wydziedziczenia spadkobiercy

W orzecznictwie podkreśla się, że warunkiem koniecznym skuteczności wydziedziczenia jest określenie w testamencie przyczyny, dla której spadkodawca pozbawia spadkobiercę prawa do zachowku. Powinno to być dokonane w sposób wyraźny, bowiem brak powołania tej przyczyny w treści testamentu powoduje, że do wydziedziczenia nie dochodzi, choćby istniała przyczyna obiektywnie je uzasadniająca. Ponadto podstawa wydziedziczenia musi istnieć rzeczywiście, nie jest wystarczające samo tylko powołanie jej w treści testamentu ani też nie stanowi on (jako dokument prywatny) dowodu faktycznego istnienia tej przyczyny. Zauważa się również w judykaturze, iż dokonując wydziedziczenia, spadkodawca powinien wyraźnie wskazać osobę, której ono dotyczy, a co najmniej jej określenie powinno być możliwe w drodze wykładni testamentu – bez uzupełniania jego treści; w przeciwnym wypadku wydziedziczenie nie może być uznane za skuteczne. Warto również zwrócić uwagę na pogląd, wedle którego dokonanie wydziedziczenia może mieć miejsce w testamencie nie zawierającym powołania spadkobiercy, a co za tym idzie również w przypadku bezskuteczności powołania spadkobiercy testamentowego nie zachodzi bezskuteczność wydziedziczenia dokonanego w tym samym testamencie.