Partyk Aleksandra, Partyk Tomasz, Uzasadniona potrzeba udzielania pouczeń i wskazówek stronom działającym w postępowaniu cywilnym bez pełnomocnika procesowego

Objęta przepisami art. 5 k.p.c. i art. 212 § 2 k.p.c. możliwość udzielania stronom działającym w postępowaniu samodzielnie, bez reprezentacji przez profesjonalnego pełnomocnika, pouczeń co do czynności procesowych, uzależniona jest od zaistnienia „uzasadnionej potrzeby”. Na gruncie tego pojęcia ujawniły się w judykaturze znaczne rozbieżności. Zasadniczo dominują poglądy, według których pouczenia mogą być udzielane jedynie w wyjątkowych przypadkach – w szczególności zrozumiałej nieznajomości przez stronę przepisów prawa, nieporadności strony lub jej stanu psychicznego. Podkreśla się bowiem, że bezstronny sąd nie powinien stawiać się w pozycji „pomocnika” strony.